Διεύθυνση:
Tηλ:
Τιμές:
€30 - €35
Είχα χρόνια να πάω στο Κερατσίνι και ειδικά σ’ αυτήν τη γειτονιά του, ονόματι Ευγένεια, που η ασυνήθιστη ονομασία της κατοχυρώθηκε, όπως έμαθα, τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας, από τα κτήματα ονομαστής Αθηναίας. Είναι μια καθαρόαιμη γειτονιά στην οποία δεν έχεις ιδιαίτερο λόγο να βρεθείς αν δεν μένεις στα πέριξ. Αν όμως θες να χαρείς ωραίο ψάρι, το πράγμα αλλάζει, διότι εδώ στο "Ταξιδεύοντας - Κερατσίνι" έρχονται καλοφαγάδες απ’ όλο το λεκανοπέδιο. Ένας καλός φίλος που πήγε προσφάτως και του άρεσε πολύ μου το θύμισε, και να με ξανά στο Κερατσίνι για χάρη του.
Έχει αλλάξει κάπως το "Ταξιδεύοντας - Κερατσίνι", παραμένοντας πάντα πιο κοντά στην ψαροταβέρνα, ενώ το αδελφάκι του στην Κηφισιά είναι πιο εστιατορικό. Στη μακρόστενη σάλα του είναι ζωγραφισμένο ένα ποπ θαλασσινό comic strip με αλιευτικά και φάτσες σε έντονα πλακάτα χρώματα. Πολλές αντροπαρέες, φιλικές και business, αποτελούν το κέντρο βάρους του μαγαζιού και λίγες οικογένειες συμπληρώνουν τον καμβά της πελατείας, αλλά μπορεί και να δεις παρκαρισμένες μεγάλες Μερσεντές, διότι απόψε το κορίτσι θέλει ψάρι και θάλασσα. Μόνο ο κλεισμένος με πλαστικό χώρος με τα τραπέζια στο πεζοδρόμιο συνεχίζει να μου φαίνεται πολύ πρόχειρος, αλλά σε λίγο ο καιρός φτιάχνει και θα το σηκώσουν.
Κάναμε αρχή με δύο ωραία πιάτα. Στα ωμά δάνεια, τα οποία έχουν υιοθετηθεί με μεγάλη άνεση πλέον από θαλασσινά εστιατόρια και ταβέρνες σε όλη την ελληνική επικράτεια, διαλέξαμε σεβίτσε γαρίδας· το leche de tigre του δυνατό λεμονάτο ζουμάκι, η γαρίδα αστέρι ζουμερό "ψημένη" ίσα ίσα στο λεμόνι και τα κεντίδια της –ντομάτα, αγγούρι, κρεμμύδι– δροσερή ταιριαστή παραπομπή στη χωριάτικη σαλάτα. Η καραβιδόψιχα τηγανισμένη πολύ σωστά και ανάλαφρα είναι από εκείνους τους μεζέδες που δύσκολα λείπουν από το τραπέζι· συνοδεύονται με φρέσκο βούτυρο και κλασική σάλτσα κοκτέιλ, καθόλου κακή, και δίνουν σήμα για πολύ καλό τηγάνι, που το διαπίστωσα και σε καλαμαράκια και σουπιές που περνούσαν δίπλα μου. Με μια επίσκεψη στο ψυγείο, διαπίστωσα ότι κυκλοφορούν ολόφρεσκα τεφαρίκια στο μαγαζί και κατέληξα σε μια μεγάλη λαχταριστή γόπα για τη σχάρα· το ταπεινό ψάρι ήρθε μια χαρά ψημένο και ελκυστικό, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και τα λεγόμενα τρίτα ψάρια έχουν νόστιμη ψυχή.
Η συνέχεια γράφτηκε με μαγειρευτά. Το κλασικό φρικασέ έχει πολύ μυρωδάτα χόρτα και σε προκαλεί να βουτήξεις επανειλημμένως το ψωμάκι σου για να το απολαύσεις, τα φιλέτα μικρού φαγκριού, όμως, ήταν παραμαγειρεμένα και το πιάτο χάνει. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με το μαύρο κουσκουσάκι με το μελάνι· ωραία βρασμένο το ζυμαρικό μεν, αλλά η μαγειρεμένη παραπάνω σουπιά έχανε τη δύναμη που θα μπορούσε να έχει και έχω δοκιμάσει εδώ παλιότερα. Καλύτερη σπεσιαλιτέ της βραδιάς, μαζί με το σεβίτσε, το ασυνήθιστο μπουρδέτο με σαρδέλες, που η γλυκιά και καυτερή σάλτσα του τους δίνει πολλούς πόντους. Θα υπογραμμίσω την ευρεία συλλογή από ούζα και τσίπουρα, και το περιποιητικό σέρβις, και θα περιμένω την επόμενη φορά μεγαλύτερη ακρίβεια στα μαγειρέματα. Το φινάλε με καζάν ντιπί και πολίτικο εκμέκ ήταν συμπαθέστατο.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 10/3.
Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ.
Τιμή: € 25-35 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
