Akti Restaurant

Ξεκίνησε καλοκαίρι και αμέσως έγινε χαμός. Δικαίως, διότι αυτό το εστιατόριο είναι πλασαρισμένο πρώτο τραπέζι πίστα στον κόλπο της Βουλιαγμένης, είναι πολύ όμορφο και την κουζίνα του επιμελείται ο βραβευμένος σεφ Παναγιώτης Γιακαλής. Δεν ήταν όμως πρόσκαιρη η κοσμοσυρροή, αφού το μεγαλύτερο μέρος του μαγαζιού κλείνει με τζαμαρία τώρα που έφυγαν οι καλοκαιρινές ζέστες και, όπως διαπίστωσα, τα σαββατοκύριακα τουλάχιστον το τιμούν δεόντως. Εκεί που βρισκόταν μια παραδοσιακή ψαροταβέρνα με το ίδιο όνομα δίπλα στη μικρή ελεύθερη πλαζ, οι αδελφοί Αγιοστρατίτη (ξενοδοχείο «Margi») δημιούργησαν ένα πολύ κομψό θαλασσινό εστιατόριο, που ισορροπεί όμορφα την κλασική ελεγκάντσα με τα διακοσμητικά ήθη της εποχής, χωρίς να ξεχνάει το ανεπιτήδευτα ρουστίκ. Πλακάκι από τερακότα με χοντρούς λευκούς αρμούς δίνει τον τόνο, μαζί με μια ποικιλία από τουλάχιστον πέντε διαφορετικά φωτιστικά από το ίδιο υλικό, τα οποία κρέμονται πάνω από έναν πάγκο με λευκή πέτρινη αγριάδα ακριβώς μπροστά από την κουζίνα. Από πίσω του, μια «βιβλιοθήκη» με κεραμικά στα ράφια της δίνει στιλ και αρμονία. Το μεγάλο ατού του χώρου είναι φυσικά η άπλετη θέα στη θάλασσα, καθώς και οι απανωτές καρτ ποστάλ που προσφέρουν τα αραγμένα γιοτ και οι προπονήσεις των ιστιοπλοϊκών που γίνονται καθημερινά στον κόλπο. Το κλασικό πνεύμα απλώνεται πάνω στους καναπέδες με τα μπλε μαξιλάρια με λευκά σιρίτια, ενώ τα τραπέζια και οι καρέκλες είναι λιτά και πολύ γεωμετρικά, από ξύλο και μάρμαρο.

Το «Akti» θέλει να είναι ένα fun restaurant εξόδου όπου, εκτός από το φαγητό, θα διασκεδάζεις και με τη μουσική. Ταιριάζει αυτό το στιλ στο κοινό που το έχει διαλέξει ήδη, είτε πρόκειται για οικογενειακές παρέες, είτε για γυναικοπαρέες, είτε για νεαρόκοσμο και ζευγάρια των νοτίων προαστίων. Το θέμα είναι όμως ότι δεν τα καταφέρνει όπως θα περιμέναμε. Ο DJ παίζει μηχανικά και χωρίς ψυχή μια συρραφή ελληνικών και γαλλικών, κυρίως, κομματιών, χωρίς να δημιουργείται όμως κάποια ουσιαστική επαφή με τον κόσμο ή η αλεγρία με τον τρόπο που το έχουμε ζήσει στα πετυχημένα μαγαζιά του είδους.

Το άλλο δυνατό χαρτί είναι η κουζίνα και καταλαβαίνεις από το έμπα τι σε περιμένει, αντικρίζοντας τη μαρμάρινη ψαριέρα γεμάτη με τεφαρίκια. Μετά το πρώτο ξεκίνημα με τις λογικές αδυναμίες της νεότητας, το εστιατόριο έχει στρώσει και στο μενού του κυριαρχεί η θάλασσα παρότι υπάρχουν και δύο-τρία πιάτα με κρέας. Ο Παναγιώτης Γιακαλής, που έχει τη γενική ευθύνη της οργάνωσης και του κόνσεπτ, και ο Γιάννης Μιλέτσης, που τρέχει καθημερινά την κουζίνα, προτείνουν δυνατές επιλογές εκλεκτικής ψαροφαγίας. Σίγουρα σε αυτές συμπεριλαμβάνονται τα ωμά τους, όπως το καρπάτσιο δυναμικά αρωματισμένο με εσπεριδοειδή και σερβιρισμένο με αβγά αχινού και τσίλι, το κρουστό σεβίτσε με ελληνικές νότες από ντομάτα, κάππαρη και ελιά, ή ένα άλλο ημέρας με ντάσκα και σκοτεινή umami νοστιμάδα σόγιας. Και δεν μένουν εκεί, αφού η homemade λακέρδα που συνδυάζεται με σκορδάτο σταμναγκάθι είναι φανταστική, ενώ αν τύχει να υπάρχει πικάντικη σκορπίνα ή παπαλίνα –ελαφροπαστωμένη σαρδέλα Καλλονής δηλαδή– την ημέρα που θα πάτε, βάλτε τις στα οπωσδήποτε της παραγγελίας. Αν έχουν επίσης κακαβιά, μη διστάσετε να χαρείτε την πολύ γεμάτη γεύση της.

Οι στροφές της απόλαυσης ανεβαίνουν με τα κεφαλόποδα. Το ψητό καλαμάρι με σάλτσα σπανάκι, ντομάτα και τηγανητό πράσο έχει αρωματική γλύκα επιπέδου, ενώ ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελεί το ψητό χταπόδι, το καλύτερο που έχω φάει τελευταία σε εστιατόριο στην Αθήνα, αφού η ιωδιούχα σάρκα του έχει τσαγανό όντας ταυτόχρονα πολύ ζουμερή – πιστεύω, όμως, ότι του ταιριάζει να σερβίρεται πιο απλά, χωρίς τις δυνατές σάλτσες ή τα παρελκόμενα που μπαίνουν δίπλα του. Η κόκκινη γαρίδα σολάρει, έτσι αιθέρια και τραγανή που είναι η τεμπούρα της και με τη γεύση της να σκίζει· το ίδιο και τα τηγανητά μπαρμπούνια. Οι ψητές καραβίδες ήρθαν πεντανόστιμες όπως τις φανταζόμουν, στην καραβιδομακαρονάδα όμως η μπισκ τους δεν έχει τόσο γραμμένη γεύση, οπότε χρειάζονται διορθωτικές κινήσεις για ν’ ανέβουν οι στροφές των al dente ζυμαρικών. Σαν ψάρι διαλέξαμε μια μεγάλη πελαγίσια τσιπούρα. ήρθε άψογα ψημένη και ζουμερή, εκπέμποντας την ανωτερότητά της σε κάθε μπουκιά.

Θα κλείσετε πολύ ωραία το γεύμα σας με επιδόρπια όπως η ξινούτσικη lemon pie με παγωτό αμύγδαλο, η πολύ μυρωδάτη πορτοκαλόπιτα ή τα πληθωρικά brownies με εσπρέσο σε διάφορες υφές. Το σέρβις περιποιητικό και επαγγελματικό. Στο κρασί, θα βρείτε ωραίες λύσεις από τη λίστα με τις 100 ετικέτες, λάβετε υπόψη, όμως, ότι τις φθηνότερες ετικέτες τις χρεώνουν τέσσερις φορές περισσότερο απ’ ό,τι στην κάβα.

Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ.
Τιμή: € 60-80 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Πάρκινγκ: Στο εστιατόριο.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 24/10.