L’Abreuvoir

Βράδυ καθημερινής στο πιο ιστορικό γαλλικό εστιατόριο της πόλης και η μακρόστενη σάλα του είναι σχεδόν γεμάτη. Θαμώνες του μαγαζιού κατά πάσα πιθανότητα από το 1965, όταν πρωτάνοιξε τις πόρτες του, μέχρι σήμερα μπλέκονται με εκπροσώπους του πολιτικού και του δημοσιογραφικού χώρου αλλά και νεότερης ηλικίας κόσμο και κάποιους ξένους, φτιάχνοντας ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα. Πελώρια ανθοστόλιστα βάζα μπροστά στις τζαμαρίες, πορφυρές εδώ και λίγο καιρό ταπετσαρίες στους τοίχους σε ωραίο δέσιμο με τις χρυσές κολόνες, σαμπανιζέ καλά τραπεζομάντιλα στα τραπέζια με την υπέροχη art de la table, ασημένια κηροπήγια και μαχαιροπίρουνα που αποπνέουν αίσθηση καλής ζωής... Όλα εδώ μοιάζουν έτσι από πάντα, η ατμόσφαιρα είναι απόλυτα timeless, κλασική αλλά όχι με την παρωχημένη έννοια του όρου.

Σε απόλυτη αντιστοιχία βρίσκεται και η κουζίνα του: κλασική γαλλική στο ύφος ενός bistrot-restaurant, την οποία προασπίζεται σθεναρά ακόμη και στις εκτός καταλόγου προτάσεις που εμφανίζονται από καιρού εις καιρόν. Οι φανατικοί του θαμώνες πιθανότατα δεν ανοίγουν καν το μενού, το οποίο παραμένει απαράλλακτο από την πρώτη μέρα. Εν αρχή ην ασφαλώς η κρεμμυδόσουπα, που ήρθε όσο πρέπει υδαρής και με ωραίες αλκοολικές νότες από κονιάκ. Δίπλα της βάλαμε και μια μανιταρόσουπα, η οποία αποδείχτηκε εξίσου απολαυστική, με βαθιά γήινη γεύση.

Τα βατραχοπόδαρα επιβεβαίωσαν και με το παραπάνω τη φήμη τους ως τα καλύτερα της Ελλάδας – αέρινο τηγάνι, ζουμερό κρεατάκι με σκόρδο και μαϊντανό να τσιμπάει όσο πρέπει στο στόμα. Αξίζει ακόμη να βάλετε στο τραπέζι σας το πολύ ορεκτικό μιλφέιγ γαρίδας με το ωραίο φύλλο και την αέρινα κρεμώδη σος από ψιλοκομμένο πράσο που έχει για συνοδεία καθώς και το φουαγκρά για το ιδανικό του ψήσιμο και τη θαυμάσια σος κερασιού που «σπάει» τη λιπαρότητα του διάσημου εδέσματος. Οι καλοφτιαγμένες σάλτσες καταγράφονται στα ατού της κουζίνας, κρίνοντας για παράδειγμα από το πιάτο με τη φραγκόκοτα που επιλέξαμε εκτός καταλόγου. Η σος από τα κόκαλα του ευγενούς πουλερικού, γεμάτη ουσία, έντυνε ευγενικά το κρέας έχοντας flakes τρούφας για συνοδεία· μόνη αμαρτία το στήθος που στέγνωσε στο ψήσιμο και ηττήθηκε από το πολύ πιο νόστιμο μπούτι.

Αν σας συνεπάρει το κύμα της νοσταλγίας, όπως συνέβη σε εμάς, μπορείτε ακόμη να επιλέξετε την μπιτόκ αλά ρους και να χαρείτε τον καλομαγειρεμένο και κατά τι πιο αλμυρό απ’ όσο έπρεπε κιμά της ή την πιο επίσημη οδό ενός Σατομπριάν, το οποίο θα απολαύσετε ψημένο με ακρίβεια. Σωστά ψημένα ήρθαν επίσης τα ντελικάτα χτένια Σεν Ζακ σε πυκνή μπισκ, ενώ οι λεπτοκομμένες τηγανητές πατάτες που αφθονούν καθ’ όλη τη διάρκεια του γεύματος είναι, αν μη τι άλλο, εθιστικά απολαυστικές.

Το σέρβις εξαιρετικό και καλοντυμένο, με ολόλευκα κολαριστά πουκάμισα και μαύρα γιλέκα, περιποιείται με γνώση και βάζει την πινελιά του στο πιο διάσημο επιδόρπιο του μαγαζιού. Μιλάμε φυσικά για τις κρεπ σουζέτ που παρασκευάζονται μπροστά μας, όπως πάντα, σαν εσαεί επαναλαμβανόμενη περφόρμανς στο φινάλε μιας τρικολόρ βραδιάς που από καιρού εις καιρόν αξίζει να επαναλαμβάνουμε.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 6/2.

L’ABREUVOIR Ξενοκράτους 51, Κολωνάκι, 2107229106. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 50-60 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.