Εχουν κλείσει αισίως οκτώ χρόνια από τότε που οι «Μαγικές Κατσαρόλες» ξεκίνησαν την καριέρα τους στη γευστική πιάτσα της Ζησιμοπούλου στο Παλαιό Φάληρο και, δικαίως, έχουν εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς στη σκηνή της ελληνικής κουζίνας. Με μια πειραγμένη comfort ελληνική κουζίνα βουτηγμένη στην οικειότητα, προσιτές τιμές και ιδιοσυγκρασιακή ατμόσφαιρα, αποτελούν πλέον αγαπημένο στέκι εξόδου. Αλλά και πολλές εταιρίες το τιμούν δεόντως για business γεύματα, ενώ πολλοί ξένοι που μένουν στην Αθήνα συχνάζουν εδώ. Μάλιστα, η Βάννα Βρεττού, που μαγειρεύει «με υπομονή» όπως τονίζει η ίδια, εδώ και δύο καλοκαίρια μετακομίζει με επιτυχία τις γεύσεις της στο «Kalokeri» της Αντιπάρου, στο «Άβενιου» όπως αποκαλούν οι ντόπιοι το κεντρικό σοκάκι της Χώρας.
Ας επιστρέψουμε στις «Μαγικές Κατσαρόλες», όμως, όπου την ατμόσφαιρα οικειότητας γλυκαίνουν ακόμη περισσότερο οι μουσικές επιλογές (Frank Sinatra, Nat King Cole και άλλα τέτοια). Οι εικονογραφήσεις του illustrator Olaf Hajek για τους «New York Times» στους τοίχους προσφέρουν μια αύρα καλλιεργημένης folk με τα ζεστά τους χρώματα και δίνουν ωραία ένταση στο χώρο. Η θέρμη που αποπνέουν οι κεραμικές πλάκες και το ξύλο στο πάτωμα ολοκληρώνει την εικόνα μιας σπιτικής, μοντέρνας ταβέρνας και σε κάνει να νιώθεις άνετα.
Το μενού στις «Μαγικές Κατσαρόλες» σου δίνει τη δυνατότητα να ακολουθήσεις, αν το θέλεις, διαφορετικά μονοπάτια στο στιλ του τρώγειν. Μπορείς να το ρίξεις σε μια λογική ψαγμένων μεζέδων με τσίπουρο και να μείνεις εκεί. Οι επιλογές πολλές: καπνιστό χέλι Άρτας με μαγιονέζα wasabi-ραπανάκι και ζελέ ξινόμηλο, κεφαλοτύρι Πάρου σαγανάκι παναρισμένο με αμύγδαλα και πικάντικη μαρμελάδα πιπεριάς, ωραίο μπαρμπούνι ταρτάρ μαριναρισμένο σε λεμόνι και λάιμ με θυμάρι, λουίζα και αλάτι αφρίνα με φύκια… Εμάς μας γυάλισε το «μελιτζ…αρνί» και χαρήκαμε την οικειότητα ορεκτικής μελιτζανοσαλάτας συνδυασμένη ταιριαστά με μεστό, καπνιστό προσούτο προβατίνας. Τα κασιώτικα ντολμαδάκια έχουν μια λεμονάτη λεπτότητα στη νοστιμιά τους.
Εδώ, δυσεύρετες, πλέον, στιγμές της παράδοσης της ταβέρνας παρουσιάζονται με σύγχρονο τρόπο: μια τρυφερότατη αχνιστή γλώσσα μοσχαριού έρχεται σε μοντέρνο στιλιζάρισμα με πολύ καλά τουρσιά (κορφές κουνουπιδιού, καρότα, λαχανάκια Βρυξελών) και homemade μαγιονέζα. Σ’ αυτήν τη συνομοταξία πιάτων σας προτείνω να δοκιμάσετε, ανεξάρτητα από το αν συμφωνείτε ή όχι, τη «Συμφωνία των Πρεσπών». Πρόκειται για ένα σύνθετο, όμορφο πιάτο όπου οι μαύροι γίγαντες από τις Πρέσπες (ολόγλυκοι καθώς είναι μαγειρεμένοι με σάλτσα τεριγιάκι και δαμάσκηνα) συνοδεύονται από πουρέδες καρότου και σέλινου και κοντράρονται ορεκτικά από μους ρεγγοσαλάτας φτιαγμένης από τα αβγά του ψαριού.
Κορυφαίο όλων, αλλά και γέφυρα προς έναν πιο κλασικό τρόπο παραγγελίας με διαφορετικό πιάτο για κάθε συνδαιτυμόνα, το τολμηρό millefeuille d’Istanbul. Σε μια γειτονιά γεμάτη Κωνσταντινουπολίτες τολμά και ως προς την ονομασία («αυτοί δεν έχουν πρόβλημα» μου λέει η Βρεττού, «πολλοί έχουν τα τουρκικά σαν δεύτερη γλώσσα»), αλλά και ως προς τη γεύση επειδή η παστουρμαδόπιτα ανήκει στο ρεπερτόριο των γεύσεών τους οπότε πρέπει να κάνεις κάτι διαφορετικό και πετυχημένο για να τους συγκινήσεις. Ε, λοιπόν αυτό το μιλφέιγ είναι πολύ καλό! Φτιαγμένο από έναν πύργο σιγοψημένων κωνσταντινουπολίτικων φύλλων γιουφκά που έχουν ωραίο κράτημα και δεν διαλύονται όταν τα κόβεις, το σύνολο (φιλέτο παστουρμά, κρέμα τυριών, ψητά ντοματίνια και αβγό μάτι) συνδυάζεται έξυπνα σε στακάτες μπουκιές μιας δόκιμης γευστικής μελωδίας σε διαφορετική ενορχήστρωση.
Σε μια πιο εστιατορική προσέγγιση της παραγγελίας, τώρα, μπορείς να ξεκινήσεις κάλλιστα με μια βελουτέ σούπα από κρητικά κάστανα και πάνω της κρέμα ανθόγαλου με καπνιστό μπέικον που την ξεχώρισα για τη φινέτσα της έντασής της. Στο καλομαγειρεμένο ριζότο με φρέσκες αγκινάρες από τα Ίρια Αργολίδας, μου άρεσε η αλά πολίτα γεύση του, αλλά και το γεγονός ότι σου φέρνουν έξτρα τρίμμα αβγοτάραχου που του πάει πολύ για να προσθέσεις όσο θέλεις. Από τα μαγειρευτά ευχαριστήθηκα και το μελωμένο στη γάστρα μπουτάκι κουνελιού με κεδροκούκουτσα και σκίνα συνοδεία πουρέ καρότου και μυρωνιών, και τη δυσεύρετη φραγκόκοτα (αλανιάρα από τα Γρεβενά εν προκειμένω) μαγειρεμένη με κερκυραϊκά σπετσερικά παστιτσάδα που έρχεται στο πιάτο με παπαρδέλες και ψητά ντοματίνια.
Έχω ακούσει τα καλύτερα για το μοσχαρίσιο Tomahawk από φίλους καλοφαγάδες, αλλά επειδή υπήρχε διαλεχτό μοσχαρίσιο διάφραγμα το προτίμησα και πέτυχα διάνα, διότι η καλοσιτεμένη τρυφεράδα του και η γραμμένη νοστιμιά του είναι απ’ αυτές που σου μένουν (σημειωτέον ότι συνοδεύεται από εθιστικές, ανάλαφρες τηγανητές πατάτες). Αξίζει να βάλετε δίπλα του τη δροσιστική πικράδα των χόρτων της σαλάτας «Ταΰγετος» και τη βουτυράτη φέτα που σερβίρεται μαζί της.
Στο προφιτερόλ η σοκολάτα έχει ωραία πικράδα, η ψητή τάρτα λεμόνι με φρούτα τους δάσους είναι νόστιμη και μεστή, αλλά καλύτερο όλων βρήκα το μιλφέιγ αλά γκρεκ που ενεργοποιεί ωραίες αναμνήσεις με κρέμα μπουγάτσας. Στα συν μια προσεκτικά επιλεγμένη λίστα κρασιών που σε ταξιδεύει στα καλύτερα του ελληνικού αμπελώνα.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 29/1.
ΜΑΓΙΚΕΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ Ζησιμοπούλου 47, Π. Φάληρο, 2109418821. Ωράριο λειτουργίας: Σάβ. και μεσημέρι. Κυρ. μόνο μεσημέρι. Κλειστά Δευτ. Τιμή: € 28-35 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
