Thai Zab

Ποπ φρεσκάδα, απρόσμενα καλή μουσική, νόστιμη και τίμια ταϊλανδέζικη κουζίνα στο Γκάζι.

Αν και έξυπνος, ο υπότιτλος thai-verna είναι και λίγο παραπλανητικός. Καθώς παρότι το στιλ του τρώγειν εδώ μοιάζει με το μοιράζεσθαι της ελληνικής ταβέρνας, η συνολική αίσθηση στο όμορφο «Thai Zab» είναι πολύ διαφορετική. Έτσι όπως η ποπ αύρα απλώνεται γύρω μου νομίζω ότι παίζω σε κινηματογραφική ταινία με διαβολεμένα ωραίο soundtrack, όπου η μποσανόβα μπλέκεται με κουβανέζικους ρυθμούς, η τζαζ με το σουίνγκ και το τάνγκο, ενώ τα ακούσματα καρυκεύονται και με λίγο new wave, και κάποια ταϊλανδέζικα τραγούδια με μακρόσυρτες λιγωμένες φωνές να μας υπενθυμίζουν πού είμαστε (ευτυχώς τα τελευταία για λίγο καθώς τα αφτιά μας δεν είναι ακόμη μαθημένα στις απωανατολίτικες μελωδίες).

Ο κόσμος είναι λίγος –ήσυχη μέρα…– οπότε το μάτι επικεντρώνεται στο ντεκόρ. Η φανταστική ξύλινη στέγη φωτίζεται γαλάζια, τα πράσινα τσαγαλί κουφώματα σε κόντρα με το γκρίζο μπετόν ποπίζουν, οι πέτρινοι τοίχοι λένε την ιστορία αυτού του όμορφου αστικού κτιρίου, η πορτοκαλί ταπετσαρία με τα μοτίβο της θεότητας very thai, ο κρυμμένος σαν πίσω από ρυζόχαρτο κήπος ψηλά σκέτη δροσιά, το ξύλινο πάτωμα ζεστό, η επίπλωση ως επί το πλείστον εξωτερικού χώρου (no problem). Οι Gruppo-Decorativo έχουν κάνει πολύ ωραία δουλειά – μόνο το μπαρ με τα λεπτά ξύλα δεν με τρέλανε.

Δεν είναι απλό να παραγγείλεις στα απωανατολίτικα εστιατόρια με τα τόσο εκτεταμένα μενού – και στο «Thai Zab» μετράω αισίως 45. Ζητάω τη γνώμη του σερβιτόρου ο οποίος φαίνεται να τα έχει δοκιμάσει όλα και ξεκινάω με καλοφτιαγμένα fresh roll, όλο φρεσκάδα και δροσιά, που θα ήθελαν όμως περισσότερο κορίανδρο ή δυόσμο για να γίνουν πιο αρωματικά. Βουτήξτε τα στην πολύ καλή, ανάλαφρη και μυρωδάτη σάλτσα δαμάσκηνου με κάσιους που τους ταιριάζει πολύ. Η σούπα tom yum έχει εκείνη την ωραία ξινή χαρακτηριστική αρωματική γεύση που της δίνουν το lemongrass και τα φύλλα kafir αλλά στη στάνταρ εκδοχή για τους Έλληνες της λείπει η επίσης χαρακτηριστική κάψα. Τολμήστε να προσθέσετε λίγο τσίλι και θα νιώσετε αμέσως να αναπτερώνονται τα γευστικά της αρώματα.

Εκείνο που με απογοήτευσε πάντως ήταν το pad thai· περίμενα να νιώσω τη ζαχαρένια κόντρα του με το ξινό του ταμάρινδου και του λάιμ να ακτινοβολεί πάνω στο umami της fish sauce, αλλά από τα νουντλς με το κοτόπουλο, το αβγό, τα φιστίκια και τις φύτρες φασολιών έλειπε το σπινθηροβόλο πνεύμα. Αντιθέτως το λιτό larb με κιμά πάπιας, νόστιμα καρυκευμένο με μπαχαρικά και δυόσμο, ήταν πολύ yummy μες στην απλότητά του.

Όταν πηγαίνεις σ’ ένα ταϊλανδέζικο εστιατόριο, πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι αξίζει να φας τις σπεσιαλιτέ του σε πικάντικη εκδοχή, διότι τότε, μετά την πρώτη κάψα, ξεσπάει μια καταιγίδα γευστικών αρωμάτων στον ουρανίσκο και νιώθεις την γκουρμέ διαφορά. Επειδή οι Αθηναίοι δεν πολυσυμπαθούν γενικά τα πικάντικα, οι σεφ αυτών των εστιατορίων τα φτιάχνουν πιο ήπια. Έτσι ένα ωραίο κόκκινο κάρι phanaeng έχει μεν την ευχάριστη μυρωδάτη γλύκα που δίνει στη σάλτσα το γάλα καρύδας αλλά μόνο όταν του προσθέσεις τσίλι νιώθεις τις στροφές να ανεβαίνουν.

Στο πράσινο κάρι kaeng khiao wan ευτυχώς το πικάντικο γράφει οπότε τα εκφραστικά φυτικά αρώματα από τα πράσινα τσίλι και τα άλλα μυρωδικά τσιμπολογούν απολαυστικά τον ουρανίσκο και σου μένουν. Και τα δύο προηγούμενα πιάτα αξίζει να τα φας με ταϊλανδέζικο sticky rice που η πλούσια γεύση και η μελωμένη υφή του είναι ότι πρέπει μαζί τους. Κάποια στιγμή ήρθε να μας χαιρετήσει ο συμπαθέστατος σεφ Salad «Den» Simla που ζει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και ήρθε αφού έκλεισε το εστιατόριο που είχε στα Πουκέτ, και μας μίλησε για την κουζίνα της Ταϋλάνδης.

Πολλοί δεν έχουν σε εκτίμηση τη ζαχαροπλαστική της Άπω Ανατολής – και προσωπικά θα ομολογήσω ότι δεν έχω δοκιμάσει δυνατές συγκινήσεις όπως με τα επιδόρπια της Δύσης. Πρέπει όμως να κάνετε κλικ, να μπείτε λίγο στα παπούτσια τους και να δώσετε μεγαλύτερη σημασία σε αξίες όπως οι υφές και το παιχνίδισμά τους. Το νιώθεις αυτό στα κόκκινα, τραγανά, αλαβάστρινα νεροκάρδαμα που κολυμπάνε σε γάλα καρύδας. Το άλλο γλυκό με «καραμελάτο» sticky rice που συνδυάζεται με τη βαθιά δροσερή γεύση ώριμου μάνγκο είναι ένα comfort επιδόρπιο εξωτικής αρμονίας που το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 10/10.

THAI ZAB Δεκελέων 22, Γκάζι, 2111115486. Ωράριο λειτουργίας: Σάβ.-Κυρ. και μεσημέρι. Τιμή: € 20-25 (το άτομο χωρίς ποτό και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.