Δουράμπεης Oyster

Μοντέρνο και κομψό, με ψαριέρα προκλητική, το σύγχρονο εστιατόριο με βαθιές ρίζες στην ιστορία της αθηναϊκής εστιατορικής σκηνής­ χρειάζεται να προσέξει λίγο για να επανέλθει στο επίπεδο που το ­είχαμε συνηθίσει.

Αν πας μεσημέρι σαββατοκύριακου στο «Δουράμπεης Oyster», θα δεις παρέλαση παρκαρισμένων SUV και άλλων μεγάλων αυτοκινήτων στην Αδριανείου, ένα δρόμο που έχει μπει στην ατζέντα των Αθηναίων με τα εστιατόρια που φιλοξενεί. Πολύς­ κόσμος από το Ψυχικό ανάμεσά τους και πολλές οικογένειες σε μεγάλα τραπέζια, που διαλέγουν το μαγαζί για την εβδομαδιαία έξοδο της φαμίλιας. Έχει ωραία αύρα το μαγαζί, ντεκόρ μοντέρνο και η κουζίνα του αποπνέει σιγουριά­ έτσι ώστε να ευχαριστηθούν όλοι. Την Τρίτη το βράδυ που πήγα­ εγώ ήταν πολύ ήσυχα. μόνο τρεις-τέσσερις παρέες σκορπισμένες στη μεγάλη σάλα.

Καθίσαμε στον έξω χώρο για να χαζεύουμε, αλλά τελικά ίσως έπρεπε να πάμε μέσα όπου το φως ήταν καλύτερο (εκεί που καθίσαμε ήταν σκληρό). Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που ήρθα εδώ, πριν από τριάμισι χρόνια, μου είχε κάνει εντύπωση η ήρεμη κομψότητα αυτού του εστιατορίου και την ίδια όμορφη, παλιά αστική αύρα αποπνέει και τώρα. Ίσως είναι τα λευκά διπλά τραπεζομάντιλα, ίσως οι καρέκλες που, ενώ είναι μοντέρνες, έχουν στο σώμα τους μνήμες από ταβέρνα και καφενείο, με μια τσαχπινιά όμως. Το στοιχείο που δίνει αρχοντιά στο χώρο πάντως είναι αυτή η όλο θετική ενέργεια περιποίηση που σου επιφυλάσσουν τα παιδιά που σερβίρουν.

Το διακοσμητικό ύφος του εστιατορίου είναι σαφώς μοντέρνο και η μάλλον ηθελημένη χρωματική ψυχρότητα σε τόνους γκρι και γαλάζιου ξεκουράζει – γράφει καλύτερα στο φως της ημέρας. Το πιο ωραίο στοιχείο όμως είναι τα μοντέρνα έργα τέχνης με αφηρημένα μοτίβα ψαριών από ξύλο στο φυσικό του χρώμα, μπλεγμένα έτσι ώστε να σχηματίζουν ρευστές φόρμες, που δίνουν το στίγμα του χώρου και το γευστικό του προσανατολισμό. Αυτόν τον επιβεβαιώνεις και από τη μαρμάρινη ψαριέρα, που είναι στολισμένη με τεφαρίκια της θάλασσας. Είναι ωραία η θαλασσογραφία τους και στο ρεπερτόριο περιλαμβάνονται, ανάλογα με την εποχή, δημοφιλή και σπάνια όστρακα. Έχοντας δοκιμάσει άλλη φορά άψογα στρείδια και ωραίες μαρινάτες καραβίδες, αποφάσισα να διαλέξω δια­φορετικούς μεζέδες.

Έτσι πήρα μύδια αχνιστά σε ένα ζουμί ασυνήθιστο, καθώς το κύριο άρωμά του του το δίνει το σέλινο, θυμίζοντας κάπως ψαρόσουπα. Καθώς ήμαστε στον Απρίλιο, μήνα με «ρ», δεν ήταν όλα τα όστρακα μεγάλα –κάτι που θα αρχίσει να συμβαίνει σε λίγες ημέρες που θα μπει Μάιος–, με αποτέλεσμα τα μεγάλα να τα γεύεσαι γοητευτικά και χυμώδη, αλλά τα μικρότερα να παραμαγειρεύονται. Τις καραβίδες τις διάλεξα καταρχάς στην εμβληματική πρόταση της τηγανητής τους ψίχας και ήρθαν με ολόγλυκια μεν τη σάρκα τους, αλλά μια ιδέα αρπαγμένες στο τηγάνι, έτσι που πίκριζαν λίγο. Ακολουθώντας την πρόταση του σερβιτόρου, τις πήραμε και σε σαγανάκι. Χάρηκα τη δυναμική νοστιμιά της σάλτσας, που είχε κι ένα μεγάλο κομμάτι ελαφρώς λιωμένης φέτας, βουτώντας μέσα της ένα το υπέροχο, αέρινο, τραγανό πατατάκι. το κυρίως θέμα όμως, οι καραβίδες, καταπιεζόταν από τη στιβαρή σάλτσα.

Ένα αστεράτο μεγάλο μπαρμπούνι αποφασίσαμε να το πάρουμε σεβίτσε, ήρθε όμως παραμαριναρισμένο, με μουντή γεύση, χωρίς εκείνη τη σπιρτόζα ελαφράδα που περιμέναμε. Ήταν σερβιρισμένο με το κεφάλι, το οποίο ζήτησα να μου το ψήσουν και χάρηκα δεόντως τη φρεσκάδα και τη χαρακτηριστική του μυρωδάτη γεύση. Στους μεζέδες καταγράφω και την πολύ καλή ταραμοσαλάτα με το έντονο θαλασσινό άρωμα, την ορεκτική αλμύρα και την ξινάδα. Οι γαρίδες ήταν μεγάλες και ωραίες, οπότε θέλησα να γευτώ τη μακαρονάδα τους. Ήρθε με επιτυχημένα al dente λινγκουίνι σε μια δυνατή σάλτσα αρωματισμένη με σαφράν και τις ίδιες λίγο πιο μαγειρεμένες απ’ ό,τι θα θελα, αλλά σίγουρα πολύ νόστιμες.

Τη σκορπίνα την είχα σημαδέψει στην ψαριέ­ρα και βγήκε από τη σχάρα πολύ σωστή, με τη σάρκα της στακάτη, να μυρίζει εκείνο το ωραίο άρωμα που ξέρει να υπογραμμίζει το σωστό ψήσιμο. Μαζί της ήρθαν, ως επιτυχημένη συνοδεία, νόστιμα λιλιπούτεια ντοματάκια. Η αίσθησή μου, πάντως, είναι ότι η κουζίνα πρέπει να μειώσει το χρόνο μαγειρέματος ψαριών και θαλασσινών για να μπορέσει να πετύχει το επίπεδο που θυμάμαι παλιότερα και να το καλυτερέψει.

Στο τέλος γλυκαθήκαμε με γαλακτομπούρεκο –ωραία κρέμα, αλλά όχι τραγανό φύλλο– και με μια παραλλαγή της πάβλοβα με μαρέγκα, παγωτό και γλυκό του κουταλιού­ φράουλα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 17/4.

ΔΟΥΡΑΜΠΕΗΣ OYSTER Αδριανείου 37, Νέο Ψυχικό, 2106710100. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 40-55 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.