Ζάαταρ

Αν ψάχνεις ένα σύγχρονο, «οικογενειακό» εστιατόριο με νόστιμη κουζίνα και άποψη στο ντεκόρ, αυτό το καινούργιο μαγαζί στο Καστρί είναι ωραία ιδέα.

Οδηγώντας βράδυ για να πάω στο «Ζαατάρ», έχω την αίσθηση ότι χάνομαι κάπου στην εξοχή καθώς στρίβω αριστερά από την Κηφισίας στο Καστρί, προς την περιοχή Μορτερό. Αυτό το μέρος ήταν παλιότερα πευκοδάσος που αργότερα κατοικήθηκε, κρατάει όμως τον πράσινο χαρακτήρα του παρά τις μεγάλες πολυκατοικίες. Εκεί λοιπόν όπου υπήρχε για πολλά χρόνια η παλιά παραδοσιακή ταβέρνα «Ανεμόμυλος» δημιουργήθηκε το «Ζαατάρ», που το ασυνήθιστο όνομά του σε παραπέμπει μεν στην Εγγύς­ Ανατολή, αλλά η κουζίνα του είναι ελληνική. Το ωραίο είναι ότι στο έμπα της σάλας έρχεσαι σε επαφή με ένα ωραίο pop σκηνικό, που δημιουργεί συναισθήματα έκπληξης, χαλάρωσης και χαράς παίζοντας με το βαθύ πράσινο των τοίχων – ως υπόμνηση του χρώματος του δάσους ίσως. Τους τοίχους διατρέχει ένα ξύλινο παρτέρι με διακοσμητικές πρασινάδες, που πάνω του στέκονται τρεις κίτρινοι μεταλλικοί κάνναβοι.

Στον κεντρικό ένας φωτεινός κύκλος από νέον με το μότο «we share food, love and feelings» δηλώνει τη φιλοσοφία του εστιατορίου – έξυπνο φόντο για selfies. Η αίθουσα είναι ευρύχωρη, με μεγάλα ξύλινα παρεΐστικα τραπέζια και διάφορα μικρότερα, με ωραίες μεταλλικές πολυθρόνες και τις γνωστές American chairs σε γκρι μπρονζέ­. όλα εδώ εκπέμπουν μια αύρα της φιλοξενίας. Παρατηρώντας τα σκούρα καφέ και μαύρα τραπεζομάντιλα, σκέφτομαι ότι το μαγαζί θα φαίνεται πιο όμορφο με το φως της ημέρας να διαχέεται από την ατελείωτη τζαμαρία – είναι γεγονός ότι το κίτρινο φως από τα άφθονα μοντέρνα φωτιστικά κουράζει. Ακόμη μία δυνατή pop πινελιά που ξαλεγράρει και ταυτόχρονα εξιτάρει είναι τα marquee letter lights πάνω από την μπάρα, σαν vintage φωτεινή επιγραφή του Μπρόντγουεϊ. Ο χώρος της αυλής δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη, σύντομα όμως θα πάρει μορφή με στέγαστρα και πρασινάδες.

Διαβάζοντας τον τεράστιο κατάλογο του «Ζαατάρ», επιβεβαίωσα την αρχική μου αίσθηση ότι πρόκειται για χώρο πολυσυλλεκτικό, όπου όλες οι γενιές θα βρουν αυτό που τους πάει καλύτερα, ειδικά­ τα μεσημέρια του σαββατοκύρια­κου: υπάρχουν από μαγειρευτά ημέρας και κλασική σχάρα μέχρι Chateaubriand και σούβλα και από τοπικές συνταγές μέχρι μοντέρνες προτάσεις αλλά και ιδέες για τους πιτσιρικάδες – μόνο ένα μπέργκερ­ λείπει για να καθησυχαστούν γευστικά και οι τινέιτζερ. Πάντως, όπως διαπίστωσα, η κουζίνα την οποία επιμελείται ο σεφ Χρυσόστομος Πρασατζής, διευθυντής του τμήματος Μαγειρικής στο New York College, είναι προσεγμένη, νόστιμη και τίμια, οπότε η πολυσυλλεκτικότητά της αποδεικνύεται θετική. Η βραδιά μας άρχισε με ένα φλιτζάνι πλούσια κοτόσουπα για καλωσόρισμα, που της έδιναν το έξτρα λεμόνι και πιπέρι.

Με τους λαχανοντολμάδες πήραμε μια γεύση από μαμαδίστικη comfort μαγειρική, μόνο που η παλιομοδίτικη σαν ζελέ σάλτσα τους στερούσε πόντους. Για να συμπληρωθεί το στιλιστικό εύρος, επιλέξαμε «φλογέρες» με κυκλαδίτικα τυριά τυλιγμένα σε όμορφα τραγανιστό κανταΐφι, που η απαλή βουτυράτη γεύση τους συνδυάζεται πολύ ταιριαστά με ένα ντιπ μελιού με μαυροκούκι. Ήρθαν σε καυτό μαντέμι πάνω σε ξύλο, εκφράζοντας τη σύγχρονη πλευρά της κουζίνας.

Το μέλι πάντως συνυπάρχει με το τυρί, εκφράζοντας το κρητικό γευστικό χρώμα, και σε ένα πρωτότυπο σαγανάκι, που συνδυάζει πολύ επιτυχημένα ωραίο απάκι, γραβιέρα και ντοματίνια. Μια και πιάσαμε την Κρήτη, πάντως, θα χειροκροτήσω το μελωμένο σαν ριζότο κι ελαφρώς al dente γαμοπίλαφο, που κάθε του μπουκιά είναι νοτισμένη με τη νοστιμάδα της γίδας με την οποία έχει μαγειρευτεί. Τη σχάρα την τιμήσαμε με φιλέτο προβατίνας από την Κάρυστο, που ήρθε τρυφερό, με ωραίο δάγκωμα και ιδιαίτερα γραμμένη γεύση. Μας παίνεψαν πολύ το αρμένικο κεμπάπ τους, οπότε το πήραμε και δοκιμάσαμε ένα πολύ ζουμερό κρέας (αρνί και μοσχάρι) που του πάει πολύ το πικάντικο καρύκευμα, είτε η καυτερή πιπεριά που έρχεται μαζί του είτε το μπούκοβο που θα σου φέρουν αν ζητήσεις – πάντως λίγο περισσότερο καρύκευμα στη βασική συνταγή θα το ανέβαζε, ενώ ίσως χρειαζόταν και άλλη μία πίτα στο πιάτο. Όσο για τα γλυκά, το σοκολατένιο μπράουνι είναι συμπαθές, αλλά το εκμέκ τόσο δυτικοποιημένο, που χάνει εντελώς την ανατολίτικη ψυχή του.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 27/3.

ΖΑΑΤΑΡ Χειμάρρας 7, Νέα Ερυθραία, 2108070969. Ωράριο λειτουργίας: Από 3 μ.μ. Τιμή: € 25-35 (το άτομο χωρίς ποτό και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.