Το πιο μοντέρνο ινδικό ρεστοράν της Αθήνας ενισχύει το μητροπολιτικό της προφίλ και σερβίρει συμπαθητικό φαγητό, αλλά η κουζίνα πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο.
Έτσι όπως περνούσα από τη Φιλελλήνων πριν από λίγο καιρό, σταμάτησα έκπληκτος μπροστά στο «Tarka», διότι μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ο κομψός μοντερνισμός του ντεκόρ του. Το φαντάστηκα από το όνομα ότι είναι ινδικό, αλλά το επιβεβαίωσα ρωτώντας και χαμογέλασα ευχαριστημένος, διότι αυτό το καινούργιο ρεστοράν δεν είναι παρά άλλο ένα δείγμα της μητροπολιτικής εξέλιξης της Αθήνας. Είναι αλήθεια ότι έχουμε πολλά ινδικά στην πόλη, τα περισσότερα πιο κλασικά και με φολκλόρ διακόσμηση και λιγότερα με μια πιο σύγχρονη ματιά στο ντεκόρ τους. Το «Tarka» (σημαίνει καβούρντισμα μπαχαρικών σε βούτυρο ghee) ξεχωρίζει, διότι το αφαιρετικό πνεύμα που το χαρακτηρίζει θα περίμενες να το συναντήσεις στο Λονδίνο.
Ο ιδιοκτήτης του όμως, ο κ. Αλί από το Πακιστάν, ο οποίος ζει και δραστηριοποιείται τα τελευταία 18 χρόνια στη χώρα μας, μου λέει μιλώντας ελληνικά: «Θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και σύγχρονο, που να μη μοιάζει με ό,τι έχει δει η Αθήνα σε ινδικό εστιατόριο. Ανέθεσα σε μια φίλη μου αρχιτέκτονα τα σχέδια και κάναμε έξι μήνες να ολοκληρώσουμε την κατασκευή, μια και πολλά υλικά ήρθαν από την Ιταλία». Δεν φαίνεται απλό να εκφράσεις τον ινδισμό με τόσο αφαιρετικό τρόπο, όταν έχεις μια παράδοση γνωστή για τον μπαρόκ οριενταλισμό της, αλλά ευτυχώς για όλα υπάρχουν δημιουργικές λύσεις.
Έτσι η μπορντό ταπετσαρία με τους φλοράλ ρομβόσχημους «θυρεούς», που είναι απλωμένη στο δεξιό τοίχο της ψηλοτάβανης σάλας, δίνει το στίγμα της Ινδίας σαν πολυτελές maharani ύφασμα. Όλο το υπόλοιπο μαγαζί είναι καθαρό και υπόλευκο, με κάποια φευγάτα στοιχεία, όπως το τραπέζι με τα ψηλά στουλ-καρέκλες, του οποίου η ξύλινη τάβλα είναι κρεμασμένη με αλυσίδες από το ταβάνι, σαν post Bollywood αξεσουάρ, και σε συνδυασμό με τον καθρέφτη με τη χοντρή κορνίζα υπαινίσσονται έξυπνα την ινδική παράδοση. Οι λαμπτήρες που κρέμονται από ψηλά μοιάζουν λίγο σαν γλυπτή σύνθεση και το πάτωμα είναι στρωμένο με γκρίζα τσιμεντοκονία.
Τα μικρά ξύλινα μπιστρό τραπέζια συνοδεύονται από καναπέδες και ντιζαϊνάτες δερμάτινες πολυθρόνες, ενώ στο βάθος υπάρχουν σεπαρέ με μπορντό καναπέδες και πίσω τους ένα όμορφο καφασωτό με αστέρια. Στο πατάρι, τώρα, μπορείς να φας σε πιο ινδικό στιλ, καθισμένος σε χαμηλούς πάγκους με την ίδια αφαιρετική καλαισθησία. Ο σχετικά νέος, καλοβαλμένος κόσμος που είδαμε στα τραπέζια ανταποκρίνεται στο ύφος που εκφράζει το μαγαζί. Η ανοιχτή κουζίνα στο κέντρο του σου επιτρέπει να βλέπεις τους σεφ να δουλεύουν τα τηγάνια τους, να βάζουν τις σούβλες με το κρέας και τα ωραία ψωμιά να ψήνονται στον παραδοσιακό φούρνο tandoori.
Ο κατάλογος είναι μεν μακροσκελής, αλλά οι 10-12 βασικές σάλτσες επαναλαμβάνονται σε κοτόπουλο και αρνί – και λιγότερο σε γαρίδες και μοσχάρι. Θα ήταν καλό το νέο πνεύμα που εκφράζει η διακόσμηση να επηρέαζε και την κουζίνα. Να έχουμε δηλαδή, αν όχι επιπέδου Michelin star, μια κουζίνα που να μας οδηγεί σε άλλη γαστρονομική εμπειρία. Η κουζίνα του «Tarka» δεν βρίσκεται τόσο ψηλά. είναι συμπαθής, αλλά θέλει δουλειά για να εκφράσει κάτι διαφορετικό και να μην έχει ανισότητες. Να, όπως λ.χ. στα ψωμιά: τα papadam είναι μεν πολύ τραγανά, έχουν όμως βαριά γεύση, ενώ τα paratha και ακόμη πιο πολύ τα naan είναι γευστικά και αφράτα, με τα τελευταία να υπερέχουν.
Διαλέξαμε naan με πικάντικο τσίλι και κρεμμύδι και ήρθαν σε όμορφο πολύχρωμο καλαθάκι. Είναι κρίμα πάντως στα πιτάκια samosa με την ωραία, χοντρή και τραγανή ζύμη να είναι κρύα η γέμιση των λαχανικών, με αποτέλεσμα να χάνουν πόντους, παρότι έχουν δίπλα τους αρωματικό τσάτνεϊ μάνγκο και σάλτσα γιαουρτιού με μέντα που τα συνοδεύουν τόσο όμορφα. Οι πιο επιτυχημένες σπεσιαλιτέ που ήρθαν στο τραπέζι ήταν πικάντικες, χωρίς υπερβολές, και η κάψα λειτουργούσε σαν μεγεθυντικός φακός και μαζί προβολέας, για να υπογραμμιστούν τα μπαχαρικά που αποτελούν το μεγάλο ατού της ινδικής κουζίνας και να αποκτήσει το φαγητό πολλά γευστικά επίπεδα.
Έτσι λοιπόν, τρώγοντας mix vegetables curry, νιώθεις τη μέτρια ωραία κάψα να υπογραμμίζει τις γεύσεις που αφήνουν στο στόμα κουνουπίδι, καρότο, αρακάς και φασολάκια, ενώ οι γαρίδες rogan josh βγάζουν τζίντζερ, γλυκό κορίανδρο και πάπρικα. Στις σίγουρες επιλογές το κοτόπουλο tikka: γεύση απλή μεν, αλλά ξεκάθαρα νόστιμη και κρέας τρυφερό, που σπανίως το βρίσκεις έτσι. Το κοτόπουλο korma και το αρνί dhansak ακολουθούν ένα ήπιο και γλυκό μονοπάτι: το πρώτο με μια κρέμα στην οποία δεσπόζει η καρύδα και το δεύτερο πιο γήινο, αφού στη σάλτσα του συνυπάρχουν φακές και ανανάς, που δίνει μια ελαφρά γλυκόξινη απόχρωση.
Μαζί τους θα πρέπει να πάρετε ένα ωραίο πιλάφι, που θα απορροφήσει τις πλούσιες σάλτσες των φαγητών – το sweet rice με σαφράν, ρεβίθια και σταφίδα είναι ό,τι πρέπει. Απλοί, συμπαθητικοί οι λουκουμάδες gulab jamoun και καλύτερο το πλούσιο παγωτό kulfi με σαφράν και ξηρούς καρπούς. Αν διαλέξετε πικάντικα φαγητά, το αλμυρό lassi (γιαούρτι χτυπημένο με νερό) είναι πολύ καλή συνοδεία και η γλυκιά εκδοχή του ό,τι πρέπει για επιδόρπιο.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 14/3.
TARKA Φιλελλήνων 4, Σύνταγμα, 2103318477. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 21-28 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Παρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
