Σκορπίνα

Ευχάριστος χώρος με κυρίαρχο το λευκό, αστική πελατεία και ενδιαφέρουσα πρόταση με βάση το ψάρι τα σεβίτσε και το καρπάτσιο.

Το είχα γράψει και παλιότερα. Σε μια πόλη όπως η Αθήνα όπου η θάλασσα είναι σε απόσταση αναπνοής είναι απορίας άξιο πως τα περισσότερα ψαρομάγαζα με ενδιαφέρον (εστιατόρια ή ταβέρνες) βρίσκονται στην … ενδοχώρα. Τα εν λόγω ήλθε να επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά ένα εστιατόριο που άνοιξε τις πόρτες του πριν λίγο καιρό στο Ν. Ψυχικό. Τη Σκορπίνα σε σημείο λίγο απόκεντρο σε σχέση με την κοσμική πιάτσα του Φάρου είναι ένας φωτεινός και ευχάριστος χώρος εξωστρεφής χάρη στην υαλόφρακτη πρόσοψη και το λευκό χρώμα που κυριαρχεί με ένα τεράστιο διακοσμητικό ψάρι σε ένα τοίχο που ενημερώνει άμεσα για την πρόταση.

Δεύτερο χαρακτηριστικό του μαγαζιού είναι η σχεδόν ανοιχτή κουζίνα και ο πάγκος των ψαριών που είναι έξυπνα τοποθετημένα και δίνουν (ειδικά ο πάγκος) μια ορεκτική εικόνα θάλασσας. Την εικόνα συμπληρώνει ένα είδος μικρής μπάρας η οποία τιμάται ιδιαίτερα όπως διαπίστωσα από πελάτες που την προτιμούν σε σχέση με το συμβατικό τραπέζι. Το σύνολο είναι όντως ευχάριστο και αυτό απ΄ ότι φαίνεται έγινε άμεσα αντιληπτό αν κρίνω από το γεγονός ότι Πέμπτη βράδυ το μαγαζί ήταν πλήρες και επιπλέον η σύνθεση των πελατών, ένα μείγμα καλοβαλμένης νεολαίας και μεγαλύτερες ηλικίες μέχρι την περιοχή των πενήντα, έκανε τη Σκορπίνα ακόμα πιο ελκυστική.

Από πλευράς φαγητού ο Γιάννης Λιάκου προτείνει ένα menu έξυπνο και σύμφωνο με τις ανάγκες του Αθηναίου αστού που παρακολουθεί μόδες και θεωρεί τον εαυτό του ελαφρά κοσμοπολίτη. Αυτό φαίνεται άμεσα από την εκτεταμένη λίστα οστράκων, καρπάτσιο, σεβίτσε κ.λ.π. εδεσμάτων τα οποία τα τελευταία χρόνια έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και στο πιάτο μας. Δίπλα σ’ αυτά δεν παραλείπει την pasta fresca και τα ριζότι ενώ κλείνει λίγο το μάτι και σε κάποιο μαγειρευτό με νότες θάλασσας εννοείται. Φυσικά, όπως φαίνεται και από τον πλούσιο «πάγκο» το ψητό/τηγανητό ψάρι είναι έντονα παρόν, φρέσκο και σωστά ψημένο. Το απέδειξαν τα τηγανητά μπαρμπουνάκια χωρίς κόκαλο (τραγανά με τυπική γεύση και χωρίς ψαρίλες) αλλά και μια άψογα ψημένη τσιπούρα 600gr. Προφανώς τη δοκίμασα χωρίς λαδολέμονο και άλλα διακοσμητικά και την προτείνω.

Σε ότι αφορά τα διάφορα μαριναρισμένα, ωμά κ.λ.π. η εικόνα είναι γενικά καλή με μικροπαρατηρήσεις σχετικά με τις γευστικές εντάσεις, τα μαριναρίσματα κ.λ.π. Η πρώτη ύλη πάντως είναι καλής ποιότητας. Μικρή παραφωνία η πίτα θαλασσινών με ασαφές και υποτονικό περιεχόμενο και το γιουβέτσι ψαριού. Στο δεύτερο το Μοσχάτο Λήμνου (κυρίως) υποθηκεύει την αίσθηση θάλασσας που είναι το ζητούμενο στο πιάτο. Από τα γλυκά που δοκίμασα καλός και ελεγχόμενα γλυκός ήταν ο κιουνεφές και πρωτότυπο το ιρμίκ χαλβάσι. Απλά ο σιμιγδαλένιος χαλβάς πρέπει να καβουρδιστεί περισσότερο. Συνολικά η πρόταση είναι καλή και αξίζει την προσοχή σας καθώς και μια επόμενη επίσκεψη σε ότι με αφορά.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 8/3.