Vintage

Ένα κορυφαίο wine bar διεθνούς επιπέδου, σε έναν στιλάτο χώρο μέσα στο ιστορικό κτίριο του Χυτήρογλου, αποθεώνει το καλό κρασί με 600 ετικέτες και σερβίρει νόστιμο bistrot food. Αρμονίες που φυσάνε, οίνος και συμπάθεια.

Μέχρι πριν από λίγο­ καιρό κάθε φορά που κατέβαινα τη Μητροπόλεως, φτάνοντας στο ύψος του «Vintage», νόμιζα ότι βρισκόμουν σε κάποιο από τα γραφικά μπιστρό του Saint Honoré στο Παρίσι, πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια αλλά και αργότερα, όταν πίναμε κρασί στο πεζοδρόμιο και ακουμπούσαμε τα ποτήρια στα –σε ρόλο τραπεζιού– βαρέλια. Δυστυχώς αυτές οι ωραίες, ζωντανές εικόνες, με αρκετούς να κάθονται σε σκαμπό ή να στέκονται σε δρύινα βαρέλια με σαμπανιέρες πάνω τους, έξω από το ψαγμένο wine bar, είναι πλέον παρελθόν μετά τις αυστηρότερες διατάξεις του Δήμου Αθηναίων. Το «Vintage», βεβαίως­, φροντίζει να προβάλλει εντυπωσιακά και καλαίσθητα την ταυτό­τητά του. Για παράδειγμα, στον όμορφο εσωτερικό του χώρο, η κλιματιζόμενη walk-in διάφανη κάβα είναι το επίκεντρο του μαγαζιού, πείθοντάς σε ότι εδώ θα βρεις οινικά διαμαντάκια.

Πρέπει να σημειώσω πάντως ότι γενικά το ντεκόρ έχει εξελιχτεί και ραφιναριστεί. Τα όμορφα μαρμάρινα πατώματα και οι πολυέλαιοι δίνουν πάντα τον αρχοντικό τόνο που ταιριάζει στο κτίριο, αλλά ο χώρος έχει γίνει πιο ζεστός και φιλόξενος. Οι καρέκλες καφενείου έχουν δώσει τη θέση τους σε επίπλωση με ντιζαϊνάτο κλασικό στιλ με αδρές γραμμές, σε γκρίζο και κανελί, και ταιριάζουν με τους καπιτονέ καναπέδες, ενώ τα μάρμαρα και τα σκούρα ξύλα στα τραπέζια έχουν αντικατασταθεί με ξύλο στο φυσικό του χρώμα και οι τοίχοι από άσπροι βάφτηκαν σε ζεστό μπεζ.

Το κεντρικό τραπέζι-μπαρ, γεμάτο φιάλες κρασιών, δίνει μια αίσθηση cool κινητικότητας κι επικοινωνίας, ενώ ένα γύρω τα ξύλινα κιβώτια κρασιών σε προϊδεάζουν για το τι ακριβώς γίνεται εδώ. Το «Vintage» έχει καταφέρει να αποκτήσει τους ψαγμένους οπαδούς του στα τρία χρόνια λειτουργίας του και γύρω μου βλέπω αρκετά τετ-α-τετ, παρέες μεγαλύτερων οινόφιλων αλλά και νεαρών, φιλενάδες που τα λένε και σίγουρα τουρίστες από όλες τις χώρες που μπορείτε να φανταστείτε. Παρασκευές και Σάββατα που γεμίζει πολλοί κάθονται και στην πάνω αίθουσα με την όμορφη ξύλινη στέγη, και στο εντυπωσιακό ­τραπέζι από κομμένο στη μέση κορμό έλατου.

Ψυχή του «Vintage» ο σομελιέ και ιδιοκτήτης Πάνος Κυριαζής μαζί με τη γυναίκα του και σεφ Ίζα. Ψηλός­, ευέλικτος, γυρίζει ανάμεσα στα τραπέζια, μιλάει από καρδιάς για τα κρασιά που προτείνει, δίνει λεπτομερείς περιγραφές και χειρίζεται με αξιοθαύμαστη άνεση τις πάνω από 600 ετικέτες που υπάρχουν στην κάβα. Όπως καταλαβαίνετε, εδώ η προτεραιότητα δεν είναι το τρώγειν, αλλά το πίνειν, τα δε σενάρια είναι πολλά, με κάθετες δοκιμές σε διάφορες χρονιές ενός κρασιού, ειδικές θεματικές «πτήσεις», σπάνιες εσοδείες, ειδικές αρμονίες.

Και φυσικά η ευελιξία είναι μεγάλη, αφού όλα –ή σχεδόν όλα– τα κρασιά σερβίρονται σε ποτήρι χωρίς να ανοιχτεί η φιάλη, χάρη στο σύστημα Coravin. Η κουζίνα δεν έχει φιοριτούρες, υιοθετώντας ένα πολύ νόστιμο στιλ μπιστρό. Με ένα απλό comfort «ριζότο» δύο ρυζιών μαζί με φακές και φαγόπυρο, γκρεμολάτα και γραβιέρα, χειροκροτήσαμε το συνδυασμό του με ένα πολύ ιδιοσυγκρασιακό κρασί όπως ο φυσικός οίνος Μετα­γειτνίων (Γουστολίδι) από το Κτήμα­ Σκλάβου στην Κεφαλονιά, υψώνοντας το ποτήρι στη μαγκιά της εμπνευσμένης αρμονίας.

Το ίδιο κρασί ήταν ό,τι έπρεπε και με την αλλιώτικη ουρά, που σιγοψήνεται με το κόκαλο και κατόπιν καραμελώνει στο τηγάνι για να γίνει dirty μεζές περιωπής. Της πήγε όμως πολύ καλά και το έντονα φρουτώδες, δυναμικό Les Clos Perdus - Mire la Mer 2014. Με τις ελαφρά μαριναρισμένες σε χυμό εσπεριδοειδών γαρίδες με πράσινη γκρεμολάτα –ολόφρεσκες, αλλά το ελαιόλαδο τους πέφτει βαρύ– ταίριαξε γάντι το παλαιωμένο σε βαρέλι εξαιρετικό αφρώδες Καρανίκα. Κατόπιν είχαν σειρά τα δύο καλύτερα πιάτα που δοκιμάσαμε: μια ζουμερή, νοστιμότατη και μυρωδάτη πανσέτα μαύρου χοίρου, σερβιρισμένη με μια ανηθάτη σάλτσα μουστάρδας, κι ένα φανταστικό αρνάκι γάλακτος από τη Βόνιτσα, μαριναρισμένο σε θυμάρι και ρίγανη, με σάρκα χυμώδη και σούπερ αρωματική. Τα συνδυάσαμε εξαιρετικά με δύο πολύ ωραίες προτάσεις του Κυριαζή, το ελληνικό grand cru, με φινέτσα Βουργουνδίας, Σητεία Οικονόμου 2004 και το χιλιανό Casas del Bosque Gran Reserva Syrah 2014, πολύ γεμάτο και με κλασάτη οξύτητα.

Ένα κλείσιμο του γεύματος με πλατό τυριών ή αλλαντικών είναι ό,τι πρέπει, διότι η ποικιλία τους είναι μεγάλη και οι προτάσεις επιπέδου. Διαλέξαμε γαλλικό Ossau-Iraty ημίχλωρο λαδιού, αρσενικό σπηλιάς­ και οινοτύρι παλαιωμένο σε οινολάσπες κόκκινου κρασιού και, εκτός από τα προηγούμενα κρασιά, έλαμψαν δίπλα τους ο Οργίων (ξηρή Μαυροδάφνη) του Σκλάβου και μια ανακάλυψη, το Ocean 2007 από Μανδηλαριά και Syrah. Μαζί τους βάλαμε και τριπλοτηγανισμένες πατάτες, που είναι όμως πολύ κατώτερες από του εφευρέτη τους, κορυφαίου σεφ Heston Blumenthal, και η τιμή τους πολύ ακριβή. Το φινάλε με «εξωτικό», πληθωρικό παγωτό Κωνσταντινούπολης πολύ ωραίο.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στη 1/3.

Μητροπόλεως 66-68, Μοναστηράκι, 2130296570. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 18-32 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.