The Zillers

Ανανεωμένη και καλύτερη από ποτέ, η κουζίνα της Κωνσταντίνας Φάκλαρη μαζί με τα πολύ ωραία κοκτέιλ της μπάρας κάνουν το εστιατόριο στην ταράτσα αυτού του hype ξενοδοχείου, με τον Παρθενώνα φάτσα-κάρτα, εξαιρετική πρόταση για γιορτινή έξοδο.

Το έμπα στο ξενοδοχείο «The Zillers» είναι πολύ­ θεατρικό. Καθώς δεν υπάρχει το κλασικό λόμπι­, μπαίνεις από τη λευκή ξύλινη πόρτα εποχής και βαδίζεις στο διάδρομο, που στους τοίχους του έχει ασπρόμαυρες καλλιτεχνικές φωτογραφίες της Αθήνας, μέχρι να φτάσεις στην κορυφή της μικρής σκάλας που πίσω της έχει μια άλλη σκάλα, μεταλλική, στρογγυλή και πλαισιωμένη από κόκκινες βελούδινες κουρτίνες. Από εκεί παίρνεις το ασανσέρ για να ανεβείς στην ταράτσα όπου βρίσκονται το μπαρ και το εστιατόριο. Κρίνοντας από τα αθηναϊκά ήθη κι έθιμα, δύσκολα θα περίμενε κάποιος να ανεβαίνει τόσος κόσμος μέχρις εδώ από μια τέτοια διαδρομή. Κι όμως, οι Αθηναίοι αγκάλιασαν αυτό το πόστο προτού ακόμη ανοίξει το ξενοδοχείο που το φιλοξενεί! Θα μου πεις έχει φοβερή θέα και θα συμφωνήσω, αλλά από μόνη της μάλλον δεν θα αρκούσε.

Το «Zillers» όμως πλασαρίστηκε εξαρχής όχι ως ρεστοράν ξενοδοχείου, αλλά ως εστιατόριο με αυτόνομη υπόσταση, σύμφωνα και με το ρεύμα των σύγχρονων city hotels στις μητροπόλεις του κόσμου, που αποτελούν καταρχάς μέρος της ζωής των κατοίκων τους. Έτσι λοιπόν από τις πρώτες ημέρες­ που άνοιξε το cool στιλ του αγαπήθηκε από τους ψαγμένους της πόλης και μέχρι σήμερα οι 30-40something είναι η ραχοκοκαλιά του κόσμου που συχνάζει εδώ –ανάμεσά τους πολλές γυναικοπαρέες–, ενώ και οι ωριμότεροι που το διαλέγουν το απολαμβάνουν μια χαρά.

Έχει ιδιαίτερη όψη ο Παρθενώνας από αυτήν την ταράτσα, έτσι καθώς η σιλουέτα του προβάλλει φάλτσα από τα τείχη της Ακρόπολης, με το Ερεχθείο να προεξέχει. Στο κάδρο, πάντως, παίζει πρωτα­γωνιστικό ρόλο και η μητρόπολη που, καθαρισμένη πλέον, είναι κούκλα. Παρότι το χώρο τον χαρακτηρίζεις λόγω του ντεκόρ ως καλοκαιρινό, με όλο αυτό το ωραίο φυτομάνι του επιτοίχιου κάθετου κήπου που απλώνεται στις δύο πλευρές της σάλας όχι μόνο δεν νιώθεις μεταφορικά ψύχρα, αλλά αντιθέτως αισθάνεσαι πως έχεις καθίσει σε μια γλυκιά καταπράσινη φωλιά. Η διακοσμητική γραμμή υιοθετεί ένα μοντέρνο αφαιρετικό στιλ, παίζοντας με το γκρίζο του τσιμέντου και το πράσινο μάρμαρο, και η γεωγραφία του θέλει τα τραπέζια του φαγητού να περιβάλλονται από όμορφα μαρμάρινα σταντ όπου ο κόσμος κάθεται και πίνει το ποτό του.

Η Κωνσταντίνα Φάκλαρη, που μας εξέπληξε για πρώτη φορά πριν από αρκετά χρόνια στο «Urban» στο Γκάζι κι έπειτα τη χειροκροτήσαμε (και τη βραβεύσαμε) στη «Σελήνη» στη Σαντορίνη, κεντάει εδώ μια πολύ ωραία κουζίνα, με τη σφραγίδα της προσγειωμένης γκουρμεδιάς να τη διατρέχει. Είναι σαφές δε ότι ύστερα από ενάμιση χρόνο έχει αποκτήσει σιγουριά ανεβάζοντας το επίπεδό της. Κάποια πιάτα που έχουν κάνει μεγάλο σουξέ, όπως οι ξινούτσικοι και μυρωδάτοι γίγαντες Πρεσπών με άνηθο, λάιμ και αβγοτάραχο ή τα ακαταμάχητα μαμαδίστικα χοιρινά κεφτεδάκια, ανανεωμένα με κάποιες δημιουργικές πινελιές, δηλώνουν σταθερά «παρών».

Από τα καινούργια πιάτα στέκομαι καταρχάς στα πολύ comfort και χειμωνιάτικα, όπως ο βουβαλίσιος τραχανάς με βούτυρο Νάξου, που έρχεται μελωμένος και στακάτος μαζί με αρνίσια γλυκάδια και νεφράκια, σε μια εξαιρετική άσκηση νεο-παραδοσιακής πρωτοτυπίας. Ακόμη καλύτερο το homemade κουσκουσάκι, σε πάει κυριολεκτικά βόλτα στο δάσος με τροφαντά άγρια βασιλομανίταρα, που η νοστιμιά τους θυμίζει κρέας, γλυκοφάγωτα τραγανιστά τσιπς λαγόχορτου (salsify) και την ονειρεμένη καινοτομία του τριμμένου ωμού κάστανου αντί για τυρί!

Σε πιο απλό επίπεδο κινούνται η πίτα σχάρας με διάφορα αρωματικά χόρτα και πρόβειο γιαούρτι και το ξεκοκαλισμένο μπούτι χωριάτικου κοτόπουλου με ραβιόλια καπνιστής φέτας. Οι φαν του κρέατος έχουν στη διάθεσή τους μια πολύ όμορφα σιτεμένη ζουμερή πικάνια με ψητό σικορέ (αντίβ) και πολύ καλή σάλτσα ελληνικού καφέ. Το κορυφαίο πιάτο που δοκιμάσαμε είναι το φαγκρί, που κρατάει μεν επαφή με την παράδοση, αλλά έχει ένα γκουρμέ ραφινάρισμα που το οδηγεί σε άλλο επίπεδο: χόρτα με φινόκιο, τσίλι και σταφίδα μαζί με μια υπέροχη σάλτσα τζίντζερ και βασιλικού κι επάνω τους εξαιρετικά ψημένο ψάρι με αλαβάστρινη σάρκα κα το edge φλούδας λεμονιού confit.

Η μπάρα του «Zillers» είναι πολύ δυνατή κι έχει ωραίες προτάσεις για να συνοδεύσεις το φαγητό σου αν δεν θέλεις κρασί. Οι bartenders Γιώργος Σαρμαντάς και Χρυσάνθη Μπίζιου θα σου εξηγήσουν πολύ παραστατικά το concept του καταλόγου των κοκτέιλ που έχουν δημιουργήσει υπό την επιμέλεια του Γιάννη Σαμαρά και του Στέφανου Δραγανιδάκη –ten classics reconstructed, όπως δέκα είναι τα δωμάτια του «Zillers»– και το στιλ κάθε ποτού. Όλο το σέρβις του εστιατορίου, άλλωστε, στηρίζεται στον επαγγελματισμό και στη γνώση της κουζίνας από τα νέα παιδιά που σερβίρουν. Το Βloody Golden ως ένα πυκνό, νοστιμότατο και αλλιώτικο Βloody Mary με τεκίλα και ντομάτα μαγειρεμένη με κίμτσι και κόλιαντρο είναι σύντροφος περιωπής. Η post μηλόπιτα με παγωτό αλμυρής καραμέλας και, ακόμη περισσότερο, η ωραιότατη κρύα σούπα φρούτων του δάσους με άρωμα πικραμύγδαλου και κρέμα λευκής σοκολάτας είναι πολύ καλά επιδόρπια.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 19/12.

THE ZILLERS (ξεν. «The Zillers») ­Μητροπόλεως 54, κέντρο, 2103222277. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ. Τιμή: € 30-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Παρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.