Βασίλαινας

Ο «Βασίλαινας» των Αθηνών­ είναι ένα γοητευτικό fine dining εστιατόριο με μοντέρνα ελληνική κουζίνα, που αγαπάει ιδιαίτερα το κρασί.

Έχει μια πολύ ξεχωριστή αύρα αυτό το εστιατόριο­, μια χάρη και μια κλάση­ απ’ τα παλιά, ενώ την ίδια στιγμή είναι τόσο σύγχρονο, σκέφτομαι καθώς χαζεύω τη σάλα από το πατάρι. Τα καλομονταρισμένα λευκά τραπεζομάντιλα με τις διπλωμένες λευκές πετσέτες πάνω στα πιάτα και τα στοιχημένα ποτήρια και μαχαιροπίρουνα κόντρα στο γκρίζο του τοίχου μού φέρνουν ασυναίσθητα στο μυαλό ανοιχτό γκρίζο κοστούμι από πολύ «προχώ» ύφασμα με λευκό κολλαριστό πουκάμισο.

Στην προκειμένη το «προχώ» συνίσταται στους τσιμεντόλιθους με τους οποίους έχτισε τον εσωτερικό αυτόν τοίχο το αρχιτεκτονικό δίδυμο Μαρία Κοκκίνου - Ανδρέας Κούρκουλας. έμπνευση για την conceptual, τολμηρή ιδέα τους αποτέλεσαν οι μάντρες από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, μόνο που εδώ τα ανοίγματα στον τοίχο παραπέμπουν ευθέως στην όψη του εμβληματικού κτιρίου του «Hilton», που αντικρίζεις μέσα από την τζαμαρία. Αυτήν την αίσθηση κομψότητας, καρυκευμένη με fine dining πνεύμα, την εισπράττεις και από τον κόσμο που έρχεται ως επί το πλείστον καλοντυμένος για τη βραδινή του έξοδο, είτε σε ρομαντικά τετ-α-τετ, είτε σε παρέες φίλων, ­είτε πολύ συχνά και για επαγγελματικά γεύματα.

Η κίνηση του Θανάση Βασίλαινα­ να μεταφέρει το οικογενειακό εστιατόριο-θρύλος από τον Πειραιά σε μία από τις δυνατές πιά­τσες της Αθήνας νομίζω ότι θα αποδειχτεί ρουά ματ. Τα τελευταία χρόνια στον Πειραιά είχε εξελιχτεί σε ένα εστιατόριο που έκανε πρωταθλητισμό ποιότητας-τιμής, προσφέροντας μοντέρνα ελληνική κουζίνα στη γλυκιά του ατμόσφαιρα, τη φορτωμένη με ιστορία. Δυστυχώς όμως, λόγω πιάτσας, δεν είχε καταφέρει να κινητοποιήσει ολόκληρο το Λεκανοπέδιο. Στη νέα του έδρα είναι ένα fine dining εστιατόριο με σωστές τιμές κι ένα μενού γευσιγνωσίας με 7 πιά­τα στα € 40, που συνεχίζει να είναι τεφαρίκι. Άλλωστε, ο Γιώργος Βασίλαινας ήταν αυτός που είχε κάνει την Αθήνα να παραμιλάει με το εξαιρετικό για τις δεκαετίες του ’60, ’70 και ’80 μακροσκελές ταμπλ ντ’οτ του, το οποίο εξελίχτηκε στη συνέχεια σε ένα μοντέρνο menu degustation – προσωπικά νιώθω τυχερός που το δοκίμασα στις αρχές των ’90s.

Τώρα, με σεφ τον Μάνο Γαρνέλη, έχει διορθώσει τις παιδικές αμαρτίες του ξεκινήματος, προσφέροντας ένα άκρως γοητευτικό πακέτο ατμόσφαιρας, μοντέρνας ελληνικής κουζίνας και πολύ καλού σέρβις. Χειροκρότησα θερμά τον πολυσύνθετο νεωτερισμό ­μιας σαλάτας με φακές Εγκλουβής (βαθιά νοστιμιά και γλύκα) μαζί με τριών διαφορετικών χρωμάτων παν­τζάρια και καπνιστό χέλι βγαλμένο­ από το τηγάνι σε μια φανταστική, παιχνιδιάρικη κρούστα. Χειροκρότησα επίσης την εξαιρετική απόδοση του σαβόρο με τραγανότατο και ζουμερό τηγανητό μπαρμπούνι­, σερβιρισμένο με πλούσια κρέμα­ ντομάτας, σάλτσα δεντρολίβανο, πίκλες σταφίδας και τη φανταστική προσθήκη ενός ζελέ ροδιού.

Στα πολύ ωραία πιάτα του «Βασίλαινα» περιλαμβάνεται πάντα το καλαμάρι με τη σούπερ ντελικάτη υφή και γεύση –τόσο που με κάνει να το αποκαλώ «γάλακτος»–, που αυτήν την περίοδο το σερβίρουν με έναν έξυπνο συνδυασμό νοστιμότατης φασολάδας σε μορφή κρέμας και φασολιών από τις Πρέσπες σε σαλάτα πιάζ. Η σφυρίδα στα κάρβουνα είναι εξαιρετικό ψάρι, χυμώδες και μυρωδάτο, σερβίρεται δε με ­μεταξωτό πουρέ σελινόριζας και μια σάλτσα σέλερι με τα τραγανά κομματάκια του. Μου άρεσε πολύ το ένα ημικύκλιο του ταρτάρ, που ήταν φτιαγμένο από εκπληκτικές γαρίδες Κοιλάδος με βαθιά γλύκα κι ένα ωραίο παιχνίδισμα κρεμμυδιού και μάραθου σε ευγενέστατο τουρσί. το άλλο ημικύκλιο από μαγιάτικο το βρήκα μουντό.

Πάνω στο ντοματόρυζο, που έχει φρεσκάδα από νερό ντομάτας, σερφάρει πολύ ταιριαστά αχινός, ενώ το ούτως ή άλλως καλό λαβράκι φωνάζει για αφαίρεση, αφού θα του αρκούσε το σταμναγκάθι με την πικράδα του μαζί με λίγη ελληνική σαλάτα – η προσθήκη πουρέ από ψητά παντζάρια μπερδεύει χωρίς λόγο τη γεύση του. Το μοσχαρίσιο διάφραγμα είναι κρέας με πολύ ωραία υφή και νοστιμιά και το σερβίρουν σε άψογο medium rare μαζί με καρότα κονφί κι ελαφρώς καραμελωμένα, πουρέ και τουρσί, φρέσκα μανιτάρια και σάλτσα bordelaise.

Ο «Βασίλαινας» μπορεί να φέρει­ επάξια τον τίτλο του σπέσιαλ wine restaurant. Προτού το διαπιστώσεις επί της ουσίας, το αντιλαμβάνεσαι πολύ χαρακτηριστικά από το ντεκόρ του. Από τον ουρανό με τις δεκάδες φιάλες κρασιού, που μια οπτική ίνα μέσα τους δίνει έναν ιδιαίτερο φωτισμό, μέχρι την εντυπωσιακή γυάλινη κάβα που ζηλεύεις τις ετικέτες της. Οι δύο σομελιέ χειρίζονται γύρω στις 170 διαφορετικές φιάλες και κάνουν πολύ ωραίες προτάσεις. Το homemade ψωμί είναι μεγάλος πειρασμός, γι’ αυτό προσέξτε να μην παραφάτε και δεν έχετε χώρο για τα πολύ καλά γλυκά. Να, όπως το φανταστικό αποδομημένο γαλακτομπούρεκο με τραγανιστά φύλλα αμυγδάλου, κρέμα σιμιγδαλιού και παγωτό από καραμελωμένο βούτυρο ή το ισάξιό του crémeux λεμονιού με πραλίνα φουντουκιού και σούπερ πρωτότυπο παγωτό αρμπαρόριζα. Σε ό,τι αφορά τη μεσημεριανή λειτουργία, ετοιμάζονται αλλαγές, αφού το ελαφρύτερο μενού θα σερβίρεται σε γυμνά δρύινα τραπέζια.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 29/11.

ΒΑΣΙΛΑΙΝΑΣ Βρασίδα 13, Ιλίσια, 2107210501. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Κλειστά Κυρ. Τιμή: € 38-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Valet service.