GB Roof Garden

Grand restaurant με κοσμοπολίτικη κουζίνα βραβευμένη με Χρυσό Σκούφο αλλά κι εξαιρετικό place to be για γιορτινά δείπνα με το βλέμμα στον Παρθενώνα.

Φαντάζομαι να γιορτάζω εδώ ψηλά την αλλαγή του χρόνου. Η Bουλή κατάφωτη­, ο Παρθενώνας να λάμπει, τα vibes της χαράς στον αέρα, τα πυροτεχνήματα να σκίζουν τον ουρανό την κρίσιμη στιγμή και στα τραπέζια γύρω μου κόσμος που μοιάζει να παίζει σε σκηνή από χριστουγεννιάτικη ταινία. Είναι ίσως το μοναδικό εστιατόριο της Αθήνας όπου εισπράττεις τόσο αβίαστα την αύρα ενός grand restaurant με πολυτέλεια κλασική μεν, αλλά εκσυγχρονισμένη. κολλαριστά τραπεζομάντιλα, ασημένια μαχαιροπίρουνα, εξαιρετικό σέρβις. Το νιώθεις ότι εδώ η ομάδα με επικεφαλής τον Μιχάλη Λαδά είναι όχι απλώς καλοκουρδισμένη, τα στελέχη της έχουν εμπειρία και η περιποίηση έχει στιλ γκράντε, αλλά ταυτοχρόνως είναι πολύ προσωπική.

Στα έξτρα της εμπειρίας οι πρωτότυπες κι εύστοχες προτάσεις αρμονίας του σομελιέ Βαγγέλη Ψωφίδη με ποτήρια εξαιρετικών κρασιών από τον ελληνικό και τον ξένο αμπελώνα, που σερβίρονται από άψογα διατηρημένες φιάλες με το σύστημα Coravin – καθόλου τυχαία η διάκριση του εστιατορίου με το Best of Award of Excellence 2017 από το καταξιωμένο αμερικάνικο περιοδικό «Wine Spectator» για την κάβα του. Έχω φάει τις τελευταίες τριάντα ημέρες δύο φορές στο «GB» και νιώθω τη σταθερότητα και τη στιβαρότητα της κουζίνας του, που συνεχίζεται απαράλλαχτη μετά την αλλαγή φρουράς που συνέβη φέτος στις τάξεις της. Ο Αστέριος Κουστούδης ανέλαβε executive chef, διαδεχόμενος τον Σωτήρη Ευαγγέλου, και συνεργάζεται στενά με τον νέο σεφ του εστιατορίου Δημήτρη Μπούτσαλη. Ο τελευταίος έχει δουλέψει­ σε μεγάλα ξενοδοχεία και αστεράτα ρεστοράν, αλλά έχει κάνει και μια πολύτιμη μαθητεία στο «Noma» επί ενάμιση χρόνο, λίγο προτού το εστιατόριο κατακτήσει τον τίτλο του καλύτερου στον κόσμο.

Στην κουζίνα του «GB Roof Garden» υπάρχουν ορισμένα θέματα που είναι δημοφιλή κι επαναλαμβάνονται στη δομή του καταλόγου του. Όπως τα ωμά ψαρικά, όπου δοκιμάζεις την πιο μοντέρνα κοσμοπολίτικη πλευρά της κουζίνας. Το εξαιρετικό ταρτάρ τόνου, μαριναρισμένο σε τζίντζερ, τσίλι και φρέσκο κορίανδρο που γράφουν τα αρώματά τους πάνω στη σάρκα του ψαριού, σερβίρεται με την ενδεδειγμένη ποσότητα τραγανής κινόα που παιχνιδίζει πολύ όμορφα στο στόμα. επάνω του, φετούλες σέλερι και φινόκιο δίνουν έξτρα φρεσκάδα, ενώ ένα ντελικάτο Bloody Mary φτιαγμένο με νερό ντομάτας ολοκληρώνει επιτυχημένα το μοντερνισμό.

Άλλο αγαπημένο θέμα του μενού είναι τα χτένια που εμφανίζονται πάντοτε άψογα ψημένα, με υφή αλαβάστρινη, σε διά­φορες παραλλαγές. Τώρα τα βρίσκεις με γεύση κορεάτικου kimchi, πουρέ πατάτας, κρεμμυδάκι, μήλο και μπέικον, αλλά μας τα έφεραν και ως προκαταρκτική ορεκτική μπουκιά (amuse bouche) σε μια πολύ καλή εκδοχή με γευστικότατες φακές μέσα σε ντελικάτο­ κρεμμύδι τουρσί και πουρέ σελινόριζας.

Στο κεφάλαιο «ζυμαρικά» παρατήρησα μια στροφή στην comfort λογική με σπεσιαλιτέ βαθιάς νοστιμιάς, που είναι όμως ένα σκαλί παρακάτω από τη φινέτσα της κουζίνας. Στα λινγκουίνι με μπολονέζ αρνιού, δυόσμο, δεντρολίβανο, τσίλι και ανθότυρο η σάλτσα ντομάτας ακούγεται παραπάνω απ’ ό,τι θα έπρεπε και στις παπαρδέλες ο συνδυασμός πάπιας κονφί, μανιταριών και κάστανου θα ήθελα να είναι πιο μελωμένος για να δέσει καλύτερα με το ζυμαρικό. Πιστεύω ότι εξαιρετικές προτάσεις όπως τα λινγκουίνι με κρέμα παλαιωμένου πεκορίνο τρούφας από το αμέσως προηγούμενο μενού θα έπρεπε να δίνουν και τώρα το «παρών», καθώς ανταποκρίνονται περισσότερο στο ύφος της κουζίνας του ρεστοράν.

Το comfort στιλ, πάντως, προσεγγίζει το φάσμα των γεύσεων στις οποίες μας έχει συνηθίσει το εστιατόριο, με πιάτα όπως το λαβράκι στη σχάρα με την ωραία τραγανή πέτσα, που σερβίρεται με μια μυρωδάτη σιγομαγειρεμένη ρεβιθάδα, κολοκυθάκια, αβγοτάραχο και πουρέ σελινόριζας, στεφανωμένο με μια εξαιρετική σαλάτα μυρωδικών να το δροσίζει. Το ίδιο συμβαίνει και με το ζουμερότατο και νόστιμο κοτόπουλο ελευθέρας βοσκής, που σερβίρεται πρωτότυπα με πεντανόστιμο σιταρότο και φρέσκια τρούφα.

Και στα υπόλοιπα κρεατικά νιώθεις καταρχάς την ποιότητά τους, καθώς γεύεσαι τη νοστιμάδα τους, που έχοντας δίπλα τους ωραίες γαρνιτούρες καταλήγουν σε πολύ καλές συνθέσεις. Το αρνάκι (παϊδάκι και μπούτι) έχει μια εναλλαγή φρεσκάδας (κρέμα αγκινάρας), καραμελωμένου umami (μαύρο σκόρδο) και κρεμώδους οξύτητας (ξύγαλα) που του πάει πολύ μαζί με σάλτσα από τους χυμούς του. Το μπριζολάκι από καρέ χοιρινού παίζει επιτυχημένα με πουρέ γλυκοπατάτας, αρωματικά σπινθίσματα κουμκουάτ, φινόκιο και ψητές ρίζες.

Έχει έρθει πια η ώρα του γλυκού και όλοι έχουν χαλαρώσει. Κυρίως οι ξένοι βγαίνουν στο μπαλκόνι και βγάζουν ατελείωτες selfies με φόντο τον Παρθενώνα, όντας σε ένα τόσο εμβληματικό σημείο της υδρογείου που οι πάντες ονειρεύονται σαν ένα από τα places to be. Το επιδόρπιο του Ευγένιου Βαρδακαστάνη, ρεβανί με κρέμα εσπεριδοειδών, καραμελωμένα αμύγδαλα και παγωτό καϊμάκι, το ξεχώρισα για το νεωτερισμό και την ισορροπία του σε αυτήν τη μεταμοντέρνα εκδοχή του κλασικού. Κλασικά και ωραία το τιραμισού και το Paris-Brest.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 5/12.

GB ROOF GARDEN Ξεν. «Grande Bretagne», Πλ. Συντάγματος & Πανεπιστημίου, 2103330000. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ. Τιμή: € 55-65 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.