Ένα στιλάτο, σχεδόν εξωτικό για τη γειτονιά του καινούργιο εστιατόριο άνοιξε στο Μοσχάτο. Η μοντέρνα κουζίνα του Μυράν Γιαγτζιάν έχει ωραίες ιδέες, αλλά χρειάζεται βελτιώσεις.
Προσωπικά δεν είμαι οπαδός της υπερβολικά στημένης πιάτσας. Δεν είναι το καλύτερό μου μέρη όπως του Ψυρρή και το Γκάζι, όπου κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα (κατοικίες, συνεργεία, εργαστήρια, ψιλικατζίδικα…) καταργείται και το μέρος μετατρέπεται σε ένα άψυχο, διαστρεβλωμένο λούνα παρκ διασκέδασης. Αυτά τα μέρη, με αυτές τις προδιαγραφές, είναι μοιραίο να ξεπέσουν κάποια στιγμή. Γι’ αυτό μου αρέσουν πολύ τα off Broadway μαγαζιά, που «καρυκεύουν» με την ιδιαιτερότητά τους το χαρακτήρα μιας γειτονιάς, ενώ αποτελούν πόλο έλξης και ανανέωσης αν πετύχουν. Το «My1Cuisine» βρίσκεται χαμένο κάπου στο Μοσχάτο, σε μια ήσυχη γειτονιά γεμάτη μονοκατοικίες με κήπους. Μόνο μια ταβέρνα υπάρχει κοντά του. Εκεί λοιπόν, όπου δεν περπατάει κάποιος άλλος πλην των ανθρώπων της γειτονιάς, άνοιξε πριν από δύο μήνες ένα στιλάτο, φωτεινό, ευάερο κι ευήλιο ρεστοράν που βγάζει μάτι. Ο δημιουργός του Μυράν Γιαγτζιάν προτίμησε να πάρει το ρίσκο της δημιουργίας ενός καλού εστιατορίου εντελώς απόκεντρα και να επενδύσει τα χρήματά του στην ποιότητα του χώρου αντί για το πλασάρισμα σε μια δημοφιλή πιάτσα.
Και όντως τρίβεις τα μάτια σου μπαίνοντας, μοιάζει εντελώς εξωτικό αυτό το μαγαζί. Πολύ ωραίος ο χώρος, δεν τον λες μίνιμαλ, ούτε όμως και μπαρόκ. Αναπνέει με μεγάλα κενά ανάμεσα στα μοντέρνα στρογγυλά και μακρόστενα τραπέζια κι έχει λουλουδάτες ταπετσαρίες: περιβάλλουν την ανοιχτή κουζίνα, απλώνονται στις πολυθρόνες, μεταφέρονται και σε άλλους τοίχους και θυμίζουν τα καλά εστιατόρια της γαλλικής επαρχίας, όπου ο σεφ έχει ζήσει και εργαστεί για πολλά χρόνια. Εντυπωσιακό στοιχείο στο ντεκόρ, το μοναστηριακό τραπέζι με την ποικιλία από κλασικές και μοντέρνες καρέκλες, που έχει επάνω του δύο εντυπωσιακά φωτιστικά αρχιτεκτονικού γραφείου. Μοιάζει και λίγο με σπίτι ντεκορατέρ, με το ανάκλιντρο και τους καναπέδες που συνδυάζονται με πολυθρόνες σε κάποια τραπέζια. Καθώς στο μαγαζί φτάνει μια μεγάλη παρέα με ζευγάρια, νιώθω πως βρίσκομαι σε σαλοτραπεζαρία με αρτίστικη διάθεση. Είναι λογική η διακοσμητική φροντίδα του εστιατορίου, αν σκεφτείς ότι ο Μυράν Γιαγτζιάν ξεκίνησε την καριέρα του όχι ως σεφ, αλλά ως σχεδιαστής ειδικών κατασκευών επίπλων.
Από το μικρό κατάλογο, που έχει προσωπικότητα, έχεις να διαλέξεις σπεσιαλιτέ που ιντριγκάρουν, όπως για παράδειγμα αυτό το αλμυρό εκλέρ (!) με comfort κρέμα ρεβιθιού με κουρκουμά, την οποία κοντράρουν αλλά και συμπληρώνουν ντελικάτο ξερό σύκο και ολόφρεσκο σαλάμι αέρος από τη Λευκάδα. Λίγο πιο μεστό αν ήταν το ίδιο το εκλέρ, θα χειροκροτούσα πολύ δυνατότερα, ειδικά αφού ξέρω ότι τα εκλέρ έχουν γίνει ξανά της μόδας. Τα μαντί, πάλι, αντιπροσωπεύουν την αρμένικη καταγωγή του. Τα γεμιστά με κιμά λιλιπούτεια ραβιόλια ψήνονται στο φούρνο και σκληραίνουν προτού βραχούν σε ζωμό και σερβιριστούν με σάλτσα γιαουρτιού και μπούκοβο - παρότι η σκληράδα τους μπορεί να ξενίσει, η νοστιμιά τους είναι αδιαμφισβήτητη. Από το δείπνο μου στο «My1Cuisine» έχω δύο διαφορετικές εικόνες για το φαγητό: υπάρχουν πιάτα που είναι πολύ καλά και άλλα μέτρια.
Το λαβράκι papillote, ας πούμε, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν ολοκληρωμένο πιάτο με πολυεπίπεδα ερεθίσματα. Είναι τρυφερό και ζουμερό, γεμισμένο με λαχανικά, μοσχοβολάει θάλασσα, ο πουρές πατάτας με τζίντζερ είναι ταιριαστός, ψημένες φέτες λάιμ τού δίνουν τσαχπινιά και ακόμη μεγαλύτερη η γευστική γαρίδα μέσα σε κανταΐφι. Ο μαριναρισμένος σε πορτοκάλι σολομός, αν και λιγότερο ψημένος, θα ήταν καλύτερος, συνεπικουρείται από τη γεύση της δυναμικής σάλτσας σόγιας-τζίντζερ και σερβίρεται με φίνο αρωματικό κους-κους. Από την άλλη όμως το κότσι αρνιού έρχεται τόσο ανεξήγητα σκληρό, που χαλάει όλη την ωραία ιδέα του σερβιρίσματός του με κολοκύθα αρωματισμένη με δεντρολίβανο και πρωτότυπο γιαούρτι με φρεσκάδα αρμπαρόριζας. Το κανταΐφι γεμισμένο με χοιρινό, καραμελωμένα μήλα και περιχυμένο με σιρόπι τριαντάφυλλο χρειάζεται βελτιώσεις για να ξεφύγει από την εικόνα του συμπαθητικού ή και του ερασιτεχνικού.
Κι εκείνη η πανακότα μαστίχας (δεν ένιωσα το άρωμά της!), της οποίας η στεγνή υφή δεν μου θύμισε πανακότα, ήρθε ατυχώς με ένα γλυκό του κουταλιού σταφύλι τόσο σφιχτό, που κολλούσε στα δόντια. Την ίδια στιγμή όμως το σοκολατένιο σουφλέ, συνοδεία παγωτού βανίλια και αλμυρής καραμέλας, ήταν άψογο και δείχνει προπονημένη κουζίνα. Είναι σίγουρα νωρίς και η κουζίνα μπορεί να χρειάζεται ακόμη λίγο χρόνο, θα χαιρόμουν όμως πολύ να διορθώσει σύντομα τις ατέλειές της, διότι έτσι το «My1Cuisine» μπορεί να εξελιχτεί σε πολύ ξεχωριστό εστιατόριο. Η μικρή αλλά ισορροπημένη κάβα δίνει πολλές δυνατότητες συνδυασμών και συμπληρώνεται από ωραίες μπίρες μικροζυθοποιίας.
ΥΓ.: Επειδή ο παππούς του σεφ είχε τον εμβληματικό «Μερακλή» της στοάς Ορφανίδου με τις φημισμένες τυρόπιτες και τις μοναδικές ζαχαρόπιτες, τις οποίες προσωπικά συνόδευα με υπέροχη σπιτική λεμονάδα, νομίζω ότι θα άξιζε τον κόπο να μπουν και αυτές με κάποιον τρόπο στο μενού.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 27/10.
MY1CUISINE Μεταμορφώσεως 27, Μοσχάτο, 2104828131. Ωράριο λειτουργίας: Κυρ. μόνο μεσημέρι. Κλειστά Δευτ., Τρ. Τιμή: € 35-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
