Ανανεωμένη, με τον Γιάννη Λιάκου πλέον στην κουζίνα της, η «Αθερίνα» παίζει με δυνατά χαρτιά κι έξτρα ατού τη χαρούμενη εξοχικότητά της.
Πάλλευκη αλεγρία Το μεγάλο ατού στο σκηνικό της «Αθερίνας» είναι τα τρία πεύκα: ξεπετάγονται πανύψηλα μέσα στο χώρο, ασπρισμένα στη βάση τους και φωτισμένα από κάτω, ενεργοποιώντας μέσα μας εικόνες και αναμνήσεις από κατασκηνώσεις και παραλίες. Το μαγαζί είναι πολύ μεγάλο, όμως η λευκότητά του το κάνει χαρούμενο και φιλικό. Στο έμπα υπάρχει μια ωραία βεράντα και πίσω μια τεράστια αυλή, στεγασμένη στο μεγαλύτερο μέρος της. Οι καλαμωτές και τα ξύλινα δοκάρια στο ταβάνι δίνουν την αίσθηση σύγχρονης ελληνικής ψαροταβέρνας. Στα δοκάρια είναι περασμένα χοντρά σχοινιά και βαρούλκα, ενώ τα φωτιστικά –από ψαθί ή ξερά χόρτα– κρέμονται ελεύθερα γύρω από τις λάμπες και δίνουν μποέμ αύρα.
Οι ψάθινες καρέκλες, λευκές φυσικά, όπως και οι ξύλινες σανίδες στο πάτωμα, και κάποιοι καναπέδες σε νεο-παραδοσιακά σχέδια, σε ταξιδεύουν στα ελληνικά νησιά. Το μη στεγασμένο κομμάτι της «Αθερίνας» περιτριγυρίζεται από τραπέζια με πτυσσόμενες καρέκλες, ακροβολισμένα κάτω από το ένα πεύκο, τις ελιές και τις πρασινάδες του εντυπωσιακού κήπου που εκτείνεται πέρα από τα τραπέζια. Μεγάλες παρέες, ζευγάρια και οικογένειες την έχουν κάνει στέκι τους, καθώς έχει μετατραπεί σε ένα πόστο ιδιαίτερης, ποιοτικής ψαροφαγίας στα βόρεια μετά τη γευστική ανανέωσή της.
Θαλασσογραφία Η «Αθερίνα» έχει εξελιχτεί εντυπωσιακά από τον Μάιο, οπότε ανέλαβε την κουζίνα ο Γιάννης Λιάκου. Ο σεφ, γνωστός από τις προηγούμενες δουλειές του στο «Ούζομπαρ» και στην «Αλμύρα», έχει ταυτίσει το στιλ του με εξαιρετικές πρώτες ύλες (σ.σ.: ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά), καλή τεχνική και προτάσεις που ξεφεύγουν από τις κλασικές. Έχουμε φάει και αλλού λεπτοκομμένο και μαριναρισμένο λαβράκι, αλλά ο Λιάκου το μαρινάρει μαζί με αχινό και λεμόνι: η απαλή σάρκα του νοτίζεται από το γλυκό ιώδιο και φωτίζεται από το ξινό, ενώ το ωραίο ελαιόλαδο συμπληρώνει τις αντιστίξεις. Τα μύδια αχνίζονται με σκόρδο και τζίντζερ, οπότε η χυμώδης σάρκα τους αποκτά comfort εξωτισμό, το ζουμί τους είναι... γουλιά και συχώριο και ταιριάζουν πολύ με άψογα τηγανισμένο, τραγανό και γλυκοφάγωτο πατατάκι καθώς και μια Weiss μπίρα.
Εκείνο που μπορεί να μη γεμίζει αρχικά το μάτι είναι ο «γύρος» τσιπούρας σε πίτα. αλλάζεις γνώμη όμως από την πρώτη μπουκιά, μια και το μαεστρικό ψήσιμο του ψαριού μοσχοβολάει σχάρα και συνδυάζεται πολύ ορεκτικά με ντοματίνια, ξερό και φρέσκο κρεμμυδάκι, μαϊντανό αλλά και πίτα και μια ξινή, βελούδινη homemade μαγιονέζα. Μία από τις καινούργιες του σπεσιαλιτέ είναι το καταλανικής καταγωγής suquet θαλασσινών, το οποίο ο Λιάκου περιγράφει εύστοχα ως «παέλια χωρίς ρύζι». Μέσα σε μια παελιέρα έρχονται σούπερ χυμώδη μύδια, γυαλιστερές, αχιβάδες και γαρίδες σε πυκνό, νοστιμότατο ζωμό αρωματισμένο με σαφράν, γλυκό και πικάντικο μπούκοβο και δίπλα κρίθινα παξιμάδια με αγιολί, για να μην πάει χαμένη ούτε γουλιά από αυτήν την ερεθιστική «θάλασσα». Η δική του γαριδομακαρονάδα γίνεται με στριφτάρια, αχιβάδες και πέστο, ενώ σβήνεται με ούζο. και δεν μπορείς να της αντισταθείς! Ένα από τα πράγματα που δεν πρέπει με τίποτα να χάσετε στην «Αθερίνα» είναι το χταπόδι.
Ο Λιάκου είναι μετρ του είδους και το ψητό του, που συνήθως έρχεται από την Κάλυμνο, βγαίνει από τη σχάρα με έναν εξαιρετικό συνδυασμό μαστιχωτού και καλογυμνασμένου al dente, σκορπώντας μια υπαινικτική ιωδιούχα γεύση που μαγεύει. Και το ξιδάτο του όμως ξεχωρίζει με τη στακάτη, ευγενώς ρουστίκ υφή του. Το ίδιο δυνατός μεζές είναι και το συμιακό γαριδάκι, που δεν το τηγανίζουν, αλλά το ψήνουν στην πλάκα και μοσχοβολάει τη γλυκιά ιδιοτυπία του έτσι όπως έρχεται μπροστά σου. Άλλη μία σπεσιαλιτέ που φέρει την υπογραφή του είναι η λευκή και μαύρη (με μελάνι σουπιάς) ταραμοσαλάτα, με βαθιά γεύση και ξινούτσικη umami νοστιμάδα.
Τα μπακαλιαράκια έχουν αέρινο τηγάνισμα και τους πάει η σκορδαλιά με τον πολύ νόστιμο πιρουνάτο πουρέ πατάτας. Γι’ αυτό και οι μπακαλιαροκεφτέδες δίπλα τους φαίνονται απλοϊκοί και αδιάφοροι, χωρίς να σε κερδίζει κάτι στη γεύση τους. Στο ψυγείο υπάρχουν ξεχωριστά ψάρια (όπως για παράδειγμα καλκάνια), αν θέλετε χοντρό ψητό ψάρι. Στα «πρέπει» και η πλούσια κακαβιά, που σερβίρεται σε νεροπότηρο και, αν θέλεις, δίνει γεύση σε ένα ωραίο ριζότο. Η «Αθερίνα» δεν είναι το μαγαζί με τα σούπερ επιδόρπια, ωστόσο οι μαριναρισμένες φράουλες με κρέμα μασκαρπόνε είναι ωραίες και στη σοκολατόπιτα ταιριάζει το παγωτό καϊμάκι.
H επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 9/8.
ΑΘΕΡΙΝΑ Χαρ. Τρικούπη 162, Νέα Ερυθραία, 2106200089. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 15-20 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
