Το πληθωρικό εστιατόριο της Μαρίας Εκμεκτσίογλου έχει φιλόξενη αύρα και πολίτικα φαγητά, που άλλοτε διαθέτουν βαθιά νοστιμιά κι άλλοτε τους λείπει η ένταση στη γεύση.
Tο σεράι της Μαρίας
Η Μαρία Εκμεκτσίογλου έγινε σούπερ δημοφιλής όταν η τηλεοπτική εκπομπή της «Από την Πόλη έρχομαι» έκανε τρελά νούμερα. Ίσως η επιτυχία της συμβάδισε με το σουξέ των τούρκικων σίριαλ, το σίγουρο πάντως είναι ότι, ανοίγοντας το εστιατόριο στον Άλιμο, η πληθωρική Πολίτισσα μαγείρισσα, της οποίας το στιλ ζωντανεύει περασμένες δεκαετίες, έκανε κάτι πολύ φυσικό γι’ αυτήν, αφού έχει ήδη και το «Maria’s Garden» στην Κωνσταντινούπολη.
Ο χώρος είναι εντυπωσιακός και αποπνέει φιλόξενη αύρα, όντας την ίδια στιγμή γεμάτος μπιχλιμπίδια και αρκετά ετερόκλητα στοιχεία. Στην πρώτη αίθουσα οι τοίχοι είναι ντυμένοι με πλακάκια σε πολλά, διαφορετικά γκρι-μπλε και καφέ σχέδια, δημιουργώντας ένα ανατολίτικο φόντο σε σύγχρονη εκδοχή. Ένα «κουβούκλιο» που ορίζεται στο κέντρο της σάλας από μακραμέ «κουρτίνες», η πληθωρική επίπλωση και τα πλεχτά φωτιστικά δημιουργούν ένα αστικό σαλόνι, χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο βλέπουν τη Δύση από την Ανατολή.
Γύρω σου μπρούντζινα σκεύη, γυάλες με τουρσιά, τούρκικα ζωγραφιστά πιάτα και του κόσμου τα αναμνηστικά και διακοσμητικά στην μπάρα. και από πάνω σου νταμιτζάνες και κιούρτοι σε ένα σύμπλεγμα που εκφράζει πιο πολύ την ελληνική πλευρά του Αιγαίου. Στη δεύτερη σάλα το ντεκόρ είναι διαφορετικό, με την ασπρισμένη πέτρα να κυριαρχεί, δύο ωραία μοναστηριακά τραπέζια από χοντρό ξύλο, ένα σκηνικό με συνταγές σε μαυροπίνακα δίπλα σε ένα «περίπτερο» από ξύλινα δοκάρια κι έναν ανοιχτό μεταλλικό κύλινδρο στο ταβάνι, που περιέχει στρογγυλές μπάλες φωτισμού στολισμένες με λουλούδια, σαν τεράστια μπουτονιέρα! Στην πίσω πλευρά υπάρχει μια όμορφη, προστατευμένη αυλή γεμάτη μανταρινιές και άλλα εσπεριδοειδή για να τρως τώρα που ο καιρός ανοίγει. Συμπέρασμα: ένα πληθωρικό mix ’n’ match, που εμπνευσμένο δεν το λες, αλλά δεν σε καταπιέζει, ίσα ίσα σου μεταδίδει μια φιλόξενη άπλα.
Πολίτικα μαγειρέματα Ακριβώς όπως το φαντάζεσαι, το μενού είναι εξίσου πληθωρικό και με πάρα πολλά πιάτα. Περιλαμβάνει κυρίως πολίτικες σπεσιαλιτέ αλλά και κάποια κρητικά φαγητά. Είναι στα ατού του ότι, πέρα από τα κλασικά, κάνει και κάποιες ιδιαίτερες προτάσεις. Μία από αυτές είναι το αρμένικο τοπίκι: μια μπάλα από πουρέ ρεβιθιών και ταχίνι, με σταφίδες, κρεμμύδια και μέλι, που ναι μεν είναι πολύ ωραίος συνδυασμός γεύσεων, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι έχει τη βαθιά νοστιμιά που θα περίμενες. Αυτήν την αχνάδα στη γεύση τη νιώθεις και στα ντολμαδάκια, που έχουν μεν ως βασικότερο προσόν το λεπτό, μεταξωτό αμπελόφυλλο, αλλά από τη γέμιση με κιμά, ρύζι, σταφίδες, κουκουνάρι και κανέλα λείπουν εκείνα τα χαρακτηριστικά γλυκά αρώματα που δίνουν στον πολίτικο ντολμά την αδιαμφισβήτητη ανωτερότητά του.
Ένα από τα πιο πρωτότυπα πράγματα που δοκίμασα ήταν τα ξερά γεμιστά σύκα με ρύζι, κιμά και κανέλα, που μαγειρεύονται με φέτες πράσινου μήλου και το χυμό του. Ντελικάτα σε αρμονία, αλλά και πάλι μια σταλιά γευστικής έντασης δεν θα τους έπεφτε άσχημα. Τα πράγματα άλλαξαν όταν στο τραπέζι προσγειώθηκε η πατσάνγκα, μια παστουρμαδόπιτα που παιχνιδίζει με τις υφές (το αέρινο, τραγανό φύλλο της φυσάει), γεμισμένη με ωραίο παστουρμά, κασέρι, πιπεριές και ντομάτα, που όλα μαζί μοσχοβολάνε. Αυτήν και τα πιάτα που ακολουθούν μοιάζει να τα μαγείρεψε άλλο χέρι...
Από τα απαραίτητα χουνκιάρ μπεγεντί διαλέξαμε αυτό με τα σουτζουκάκια και χαρήκαμε την ωραία, άγρια υφή τους και τη νοστιμάδα του κρέατος πάνω σε έναν πολύ φινετσάτο και απαλό πουρέ μελιτζάνας. σαν φωτογραφία με χοντρό κόκκο! Το επόμενο αστέρι ήταν ένα αρνίσιο κότσι, υπέροχα μελωμένο και με βαθύτατη νοστιμιά, που ήρθε μαζί με το θεάρεστο κόκαλο και το μεδούλι του, σε έναν άψογα ισορροπημένο ανατολίτικο συνδυασμό από δαμάσκηνα, πατάτες, μανιτάρια, πράσινες και κόκκινες πιπεριές και καραμελωμένη σάλτσα με μπούκοβο.
Θα μπορούσα να έρχομαι στο εστιατόριο της Μαρίας μόνο για χάρη του. Σημειωτέον ότι το σερβίρισμα όλων των κύριων πιάτων γίνεται σε ωραία μπρούντζινα σαγάνια και τηγάνια. Από τα κρητικά φαγητά διάλεξα αρνάκι φρικασέ με ασκολύμπρους, τρυφερό, πολύ γευστικό και με την ωραία αιχμηρότητα του χόρτου να το φρεσκάρει και να το δροσίζει. Δυστυχώς, με τα γλυκά κάναμε πάλι ένα βήμα πίσω. Το κιουνεφέ ήρθε ξερό και χωρίς εκείνο το μαυλιστικό άρωμα βουτύρου που συναρπάζει. Το σοκολατένιο «όνειρο της Μαρίας», σοκολατόπιτα με καραμέλα βουτύρου δηλαδή, είναι βαρύ και πολλές δεκαετίες πίσω ως στιλ.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 4/5.
ΜARIA’S RESTAURANT Θουκυδίδου 53-55, Καλαμάκι, 2109828787. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Κλειστά Δευτέρα. Τιμή: € 25-30 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
