L’Abreuvoir

Αξιόπιστη μεταφορά του γαλλικού bistrot-restaurant, συνεχίζει σε πείσμα του χρόνου, από το 1965, μια επιτυχημένη γευστική πορεία με προσήλωση στην παραδοσιακή γαλλική κουζίνα.

Χωρίς καμία υπερβολή, το «L’Abreuvoir» έχει χαρίσει απόλαυση σε δύο γενιές και, όπως δείχνουν τα πράγματα, οδεύει με αξιώσεις και για την τρίτη. Πρωτοπήγα νεαρός, δυο-τρία χρόνια προτού φύγω για τη Γαλλία. Επέστρεψα έπειτα από δέκα χρόνια κι έκτοτε­ δεν είναι λίγες οι φορές που το έχω επισκεφθεί, χειμώνα ή καλοκαίρι, για το περιβάλλον, το σέρβις και τις κλασικές γαλλικές γεύσεις που προτείνει. Η εικόνα ήταν σχεδόν πάντα η ίδια, με μερικά σκαμπανεβάσματα. Όπως ενίοτε συμβαίνει, έτσι κι εδώ υπάρχουν μικρές κακές στιγμές από καιρού εις καιρόν, από αυτές που συναντάμε σχεδόν καθημερινά (μία από αυτές οδήγησε σε ανάλογη τοποθέτηση τον κριτικό του «α» πριν από έξι μήνες), που δεν επηρεάζουν όμως την κεντρική εικόνα. Ποια είναι όμως αυτή η εικόνα; Για όποιον έχει ζωντανές εμπειρίες από τη γαλλική κουζίνα και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αυτή εκφράζεται, ανάλογα με το χρόνο ή τις περιοχές, η απάντηση είναι απλή. Το «L’Abreuvoir» είναι ένα κλασικό bistrot-restaurant σε καλή εκδοχή, που θα μπορούσε να έχει πόρτα σε κάποιο παρισινό boulevard.

Τα πάντα στο μαγαζί είναι κλασικά. Από το λίγο παλιακό, σιωπηλά αριστοκρατικό feutré περιβάλλον μέχρι το ευγενικό προσωπικό, που κρατάει τη σωστή σχέση με τον πελάτη. Ίσως ακριβώς αυτό εκτιμούν κι εκείνοι που το επισκέπτονται. Κλασικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης με ένα σεβαστό ποσοστό ηλικιών άνω των -ήντα. Είναι προφανές, το επισήμανα άλλωστε, ότι και η γευστική προσέγγι­ση είναι σαφώς κλασική. Ακόμη και στις κατά καιρούς νέες προτάσεις που κάνει δεν παύει να εκφράζει την παράδοση της γαλλικής κουζίνας. Το κάνει με σωστό τρόπο και με γενικά καλή προσέγγιση στα πιάτα που προτείνει.

Κρεμμυδόσουπα, σπαράγγια σος μουσλίν, βατραχοπόδαρα, σαλιγκάρια Βουργουνδίας, Σατομπριάν, Τουρνεντό Ροσινί, αντρεκότ café de Paris, πάπια με πορτοκάλι, κρεπ Σιζέτ και πολλά άλλα δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ποια κουζίνα και ποια παράδοση υπερασπίζεται το «L’Abreuvoir». Σε επίπεδο εκτέλεσης και γευστικής επάρκειας, η εικόνα που αποκόμισα από την πρόσφατη επίσκεψή μου είναι επαρκέστατα καλή. Η βελουτέ τοπιναμπούρ με φουαγκρά και τρούφα έχει γευστικό βάθος, σωστή διαχείριση του φουαγκρά κι αίσθηση (αν και λίγο αδύνατη) τρούφας. Στη σφυρίδα au beurre blanc με σπαράγγια, παρά το ελαφρά τονισμένο σε αλάτι beurre blanc, το πιάτο στο σύνολό του στέκεται καλά γευστικά. Άψογα σε γεύση και στη σχέση τους με το βούτυρο είναι τα βατραχοπόδαρα και πολύ καλή σε σίτεμα και κρεάτινο βάθος είναι η αντρεκότ café de Paris.

Τέλος, στα κλασικά επιδόρπια ξεχωρίζει η κρεπ Σιζέτ. Το συμπέρασμα είναι προφανές. Με εξαίρεση μικρές παρασπονδίες, όπως π.χ. το αλάτι που ξεφεύγει λίγο σε κάποια πιάτα ή η σφυρίδα που είχε ξεφύγει ελάχιστα στο ψήσιμο, τα προτεινόμενα πιάτα είναι κατανοητά, νόστιμα και γενικά με σωστή εκτέλεση.

Αν και μερικές φορές η δεύτερη γενιά καταστρέφει ό,τι με κόπο και συνέπεια έχτισε η πρώτη, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Σπύρος και η Κλαίρη (παιδιά του Αλέξη Κότση) κρατάνε με αξιοσύνη ένα από τα λίγα πλέον εστιατόρια που έγραψαν ιστορία στην αθηναϊκή εστιατορική σκηνή κι εξακολουθούν να στέκουν όρθια. Αξίζει να πάτε, με την προϋπόθεση ότι δεν ανήκετε σε αυτούς που σνομπάρουν ένα πιάτο αν δεν έχει σφαιροποιήσεις και αφρούς.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 8/3.

L’ABREUVOIR Ξενοκράτους 51, Κολωνάκι, 2107229106. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 50-60 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.