To αντισυμβατικό «punk bistrot» συνεχίζει να μας ιντριγκάρει με τους απρόσμενους γευστικούς συνδυασμούς της κουζίνας του. Προσιτή γαστρονομία κι εντυπωσιακό μενού για δύο με € 68.
«Ωραίο μου αντι-εστιατόριο» Έτσι ξεκινούσα την κριτική μου πριν από τριάμισι χρόνια και το ίδιο επιλέγω και σήμερα, διότι νομίζω ότι εκφράζει επιτυχημένα την αντισυμβατική εικόνα που θέλει να εκπέμπει αυτό το ιδιόρρυθμο εστιατόριο, που δανείζεται το όνομά του από το γνωστό μυθιστόρημα του Γιάννη Σκαρίμπα. Μοιάζει με… speakeasy ρεστοράν, κρυμμένο πίσω από το ολοζώντανο μπαρ, όπου ως επί το πλείστον νεολαία πίνει τα ποτά της ακούγοντας ροκ μουσική. Μου αρέσει το ντεκόρ του μπαρ με όλες αυτές τις αναφορές στο μποξ –κρεμασμένα γάντια και φωτογραφίες– και τα δυναμικά στιγμιότυπα συναυλιών στον τοίχο της εισόδου. Και μετά περνάς στην αίθουσα του φαγητού και μπαίνεις σε άλλον πλανήτη, καθώς η φάση εδώ θα μπορούσε να αποδοθεί και ως «ημερολόγιο καταστρώματος εσωτερικού χώρου». Ο σουρεαλισμός που χαρακτηρίζει την παραπάνω φράση μού ήρθε σαν φλασιά έτσι όπως σκεφτόμουν το σκηνικό που έχει στηθεί στη σάλα με τους πρασινωπούς αντικέ τοίχους.
Καναπέδες που θα μπορούσαν και να βρίσκονται σε κατάστρωμα είναι τοποθετημένοι ανάμεσα σε δύο μπρούντζινα χειριστήρια μηχανών πλοίου, τοποθετημένα κατοπτρικά στις δύο άκρες της αίθουσας, με δύο ατμοσφαιρικά παλιομοδίτικα φωτιστικά με χάντρες από πάνω τους. Η αίσθηση «εσωτερικού χώρου» υποστηρίζεται από τα ξύλινα τραπέζια παρά τις φερφορζέ εξοχικές καρέκλες. Ακόμη κι αν η διακόσμηση έχει ενδιαφέρον concept, πάντως, δεν μου αρέσει να κάθομαι στους ξύλινους καναπέδες, μου φαίνονται άβολοι. Όσο για το «punk bistrot», το βλέπεις κάπως στους απρόσμενους γευστικούς σχεδιασμούς, το βλέπεις όμως περισσότερο στο «God save the goat» σούπερ σχέδιο του σουπλά με το τραγί, το κεφάλι του οποίου γίνεται και πίνακας στον τοίχο.
Κι αν ο σεφ ήταν ζαχαροπλάστης και ο ζαχαροπλάστης μάγειρας; Παρά την αντισυμβατική αύρα που αναμφισβήτητα αποπνέει το «Θείο Τραγί», αντί για ένα arte povera σερβίρισμα του φαγητού που περιμένεις, τα ωραία πιάτα στέκονται άνετα σε οποιοδήποτε καλό μοντέρνο εστιατόριο. Έτσι το μήνυμα ότι εδώ σερβίρεται κουζίνα γαστρονομικών προδιαγραφών έρχεται αβίαστα και υποστηρίζεται πολύ καλά από τα παιδιά που σερβίρουν κι επεξηγούν από καρδιάς και εις βάθος τις λεπτομέρειες των πιάτων. Η ίδια η κουζίνα, τώρα, παίζει με αρκετούς ασυνήθιστους συνδυασμούς, αλλά το κάνει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, που χρησιμοποιεί ιδέες από το χώρο της ζαχαροπλαστικής. Οι καψαλισμένες μαρέγκες λεμονιού με την ηλεκτρισμένα ξινή απαλότητά τους γίνονται ο παράγοντας ισορροπίας σε μια πολυσύνθετη δημιουργία με άψογα ψημένο φαγκρί πάνω σε κινόα με ταρτάρ πιπεριάς και δίπλα ρουστίκ μπισκότα κύμινου μαζί με πουρέ σελινόριζας.
Η γευστική τάρτα παντζαριού γεμίζεται με νόστιμο φασιανό μαγειρεμένο με Μαυροδάφνη, σκεπάζεται από μια πλούσια πρωτότυπη μπεσαμέλ τυριού chevre και κοντράρεται με μια πολύ φρουτώδη και γλυκοφάγωτη κρέμα βατόμουρου. κρίμα που η κουζίνα κλότσησε τον κουβά με το γάλα καίγοντας λίγο την τάρτα. Πάμε τώρα στο κορυφαίο πιάτο εξ όσων δοκιμάσαμε: μια γοητευτικά μελωμένη πανσέτα καραμελωμένη με γλυκόριζα έχει δίπλα της μια απολύτως ταιριαστή πανακότα ανανά να φωτίζει τη γεύση της και μια σάλτσα κακάο-φουντούκι που θα περίμενες να τη φας σε γλύκισμα, αλλά δουλεύει τέλεια σε αυτήν την πολύ αρωματική σύνθεση. Ακόμη δύο στοιχεία που την προσγειώνουν και την ισορροπούν είναι το πικάντικο φύλλο nasturium και η κροκέτα μαύρου ρυζιού γεμισμένη με πεντανόστιμο λευκό ρύζι. Άλλο ένα ωραιότατο πιάτο είναι τα ζουμερά μανιτάρια με αβγό ποσέ, γευστικότατο αφρό-κρέμα ψωμιού και γλυκοφάγωτο πουρέ από παστινάκι.
Το μοσχαρίσιο κρέας από στηθοπλευρά ήταν νόστιμο, περίμενα όμως περισσότερα από τα στοιχεία του πιάτου όπως το χιόνι σανού και οι κροκέτες βύνης, ενώ και από το καλοφτιαγμένο ριζότο με σύγκλινο και υλικά όπως η κολοκύθα και η αποξηραμένη μπανάνα οι προσδοκίες μου ήταν μεγαλύτερες. Από την άλλη, το κοκοράκι με μοβ και κλασικές πατάτες, ωραία κρεμμύδια, σαφράν και ζελέ εσπεριδοειδών αποδείχτηκε ήρεμη δύναμη, με βατή νοστιμάδα. Στα γλυκά, τώρα, ο αποδομημένος μπακλαβάς, ωραίος μεν αλλά λίγο βαρύς, κάνει αρωματικά παιχνιδίσματα αν και το τραγάνισμα των φύλλων θα περίμενε κάποιος να παίζει σημαντικότερο ρόλο. Παρότι πιο απλό εκ πρώτης όψεως, το επιδόρπιο που συνδυάζει κέικ σοκολάτας με άψογα δεμένη κρέμα αβοκάντο με λευκή σοκολάτα και κρέμα λάιμ παρουσιάζει σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 21/3.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΤΡΑΓΙ Κυδαντιδών 36, Άνω Πετράλωνα, 2103410296. Ωράριο λειτουργίας: Κυρ. και μεσημέρι. Δευτ. μόνο ποτό. Τιμή: € 25-30 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
