Ορίζοντες Λυκαβηττού

Η καλύτερη θέα της Αθήνας στην κορυφή του Λυκαβηττού. Περιβάλλον με κοσμοπολίτικες πινελιές και σύγχρονη διεθνής κουζίνα με ενδιαφέρουσες προτάσεις.

Αυτό το all day café-restaurant κάτω από το εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη, στην κορυφή του κεντρικού λόφου της Αθήνας, είναι το «απόλυτο μπαλκόνι» για να απολαύσεις την πόλη και για τους ξένους επισκέπτες, και για τους Αθηναίους. Ίσως γι’ αυτό συνηθίζω να επισκέπτομαι τους «Ορίζοντες Λυκαβηττού» δυο-τρεις φορές το χρόνο και να ασχολούμαι με τις επιδόσεις τους στο χώρο της γεύσης. Οφείλω λοιπόν να πω ότι η οικογένεια Σταύρου, με άφθονη πείρα στα της εστίασης, τα καταφέρνει πολύ καλά. Αξιολογεί σωστά τους «Ορίζοντες», αντιλαμβάνεται ότι αποτελούν σημείο επίσκεψης για γευστικά ετερόκλητες κατηγορίες επισκεπτών και κινείται σε σωστό πλαίσιο, με εργαλείο μια γευστική πρόταση η οποία έχει διεθνή χαρακτηριστικά, σύγχρονα στοιχεία, χωρίς ακρότητες που θα αποθάρρυναν τους μη έμπειρους γαστρονομικά, και καλές πρώτες ύλες.

Η φιλοσοφία αυτή απεικονίζεται και στο μενού, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα «βαρύ», όπως συχνά συμβαίνει σε ορισμένα εστιατόρια, χαρακτηρίζεται όμως από μια έξυπνη προσθήκη. Έξι προτάσεις πάστα/ριζότο, που βγάζουν εύκολα τον μέσο επισκέπτη από την αμηχανία της επιλογής. Σε συνδυασμό μάλιστα με δύο set menus στην τιμή των € 58 και των € 65 για δύο άτομα, η συνολική εικόνα εκτός από κατανοητή γίνεται και οικονομικά ενδιαφέρουσα, ειδικά μάλιστα όταν όλα αυτά προτείνονται σε ένα περιβάλλον καλού εστιατορίου με την κοσμοπολίτικη νότα που δίνουν οι αρκετοί ξένοι επισκέπτες τουρίστες ή επαγγελ­ματίες.

Ο Νίκος Κουντούρης, ο οποίος έχει τη διεύθυνση της κουζίνας, κάνει μια πρόταση στην οποία τα δώρα της θάλασσας έχουν σημαντική θέση και θα έλεγα ότι λόγω της παράλληλης ενασχόλησης της οικογένειας Σταύρου με το είδος αξίζει να το προτιμήσετε και θεωρώ βέβαιο ότι θα το εκτιμήσετε. Δοκίμασα π.χ. μια σούπα μπουγιαμπέσα με μυλοκόπι, μύδια και ζωμό θαλασσινών η οποία, απόλυτα ισορροπημένη με τρυφερό ψάρι και γευστικό βάθος, αποτελεί μια εξαιρετική πρόταση για το τραπέζι σας. Ενδιαφέρουσα βρήκα και την ποικιλία μανιταριών με απάκι μαγειρεμένα με Μαυροδάφνη και ανθόγαλο. Χρειάζεται όμως λίγη προσοχή στο απάκι, που στεγνώνει μέσα στο πιάτο, και στην ελαφρώς υπερτονισμένη γλυκύτητα που δίνει η Μαυροδάφνη.

Το ριζότο που δοκίμασα είχε υπογραμμισμένη γεύση χάρη στο μελάνι σουπιάς, ικανοποιητικό al dente στο ρύζι κι ευχάριστα τρυφερό καλαμαράκι. Όσο για τα κύρια πιάτα, το μυλοκόπι με ζουλιέν καραμελωμένων λαχανικών και σος meuniere είναι ένα επιτυχημένο πιάτο με πολύ καλό ψάρι. Η πάπια στιφάδο όμως, θύμα της ελληνικής συνήθειας του «καλοψημένου», παρά την προσπάθεια σωστής διαχείρισης του κρέατος, χάνει σε γεύση και λεπτότητα. Στα επιδόρπια, τώρα, τόσο η μπαβαρουάζ καραμέλας όσο και το cheesecake με μους ελληνικών τυριών κινούνται σε ένα αξιοπρεπές και ανάλογο με τη φιλοσοφία του χώρου επίπεδο. Τέλος, οι «Ορίζοντες», έχουν κι ένα πρόσθετο ατού: ευγενικό και αποτελεσματικό σέρβις. Για άλλη μία φορά θα τους προτείνω.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 22/2.

Λόφος Λυκαβηττού, 2107227065. Τιμή: € 40-50.