Ορίζοντες

Η καλύτερη θέα της Αθήνας στην κορυφή του Λυκαβηττού. Περιβάλλον με κοσμοπολίτικες πινελιές και σύγχρονη διεθνής κουζίνα με ενδιαφέρουσες προτάσεις.

Το έχω δηλώσει και στο παρελθόν και ίσως αυτό να εξηγεί και τη συνήθειά μου να αναφέρομαι μια φορά το χρόνο στους Ορίζοντες και να ασχολούμαι με τις επιδόσεις τους στο χώρο της γεύσης. Αυτό το εστιατόριο κατ’ αρχήν για τους ξένους επισκέπτες αλλά και για όσους τους φιλοξενούν είναι το «απόλυτο μπαλκόνι» για να απολαύσεις την Αθήνα. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους Έλληνες και σε ότι με αφορά η επίσκεψη δυο-τρεις φορές το χρόνο (εστιατόριο-all day café restaurant) είναι κανόνας.

Παράλληλα όμως με τη θέα και το εγγύς περιβάλλον, κάτω από το εκκλησάκι του Άη Γιώργη στη βραχώδη κορυφή του κεντρικού λόφου της Αθήνας, υπάρχει και το φαγητό. Εδώ οφείλω να πω ότι η οικογένεια Σταύρου με άφθονη εμπειρία στα της εστίασης και των προτάσεων που πρέπει να κάνουν οι σχετικοί χώροι τα καταφέρνει πολύ καλά. Αξιολογεί σωστά τους Ορίζοντες, αντιλαμβάνεται ότι αποτελούν σημείο επίσκεψης για ετερόκλητες γευστικά κατηγορίες επισκεπτών και κινείται σε σωστό πλαίσιο με εργαλείο μια γευστική πρόταση η οποία έχει διεθνή χαρακτηριστικά, σύγχρονα στοιχεία χωρίς ακρότητες που θα αποθάρρυναν τους μη γαστρονομικά έμπειρους, και καλές πρώτες ύλες.

Η φιλοσοφία αυτή απεικονίζεται και στο menu το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα «βαρύ» όπως συχνά συμβαίνει σε ορισμένα εστιατόρια χαρακτηρίζεται όμως από μια έξυπνη προσθήκη. Έξι προτάσεις πάστα/ ριζότι, που βγάζουν εύκολα τον μεσαίο επισκέπτη από την αμηχανία της επιλογής. Σε συνδυασμό μάλιστα με δύο set menu στην τιμή των 58€ και των 65€ για δύο άτομα η συνολική εικόνα εκτός από κατανοητή γίνεται και οικονομικά ενδιαφέρουσα. Ειδικά μάλιστα όταν όλα αυτά προτείνονται σε ένα περιβάλλον καλού εστιατορίου (εικόνα του χώρου, στήσιμο τραπεζιών κ.λ.π.) με την κοσμοπολίτικη νότα που δίνουν οι αρκετοί ξένοι επισκέπτες τουρίστες ή επαγγελματίες. Ο Νίκος Κουντούρης που έχει τη διεύθυνση της κουζίνας κάνει μια πρόταση στην οποία τα δώρα της θάλασσας έχουν μια σημαντική θέση και θα έλεγα ότι λόγω της παράλληλης ενασχόλησης της οικογένειας Σταύρου με το είδος αξίζει να το προτιμήσετε και θεωρώ βέβαιο ότι θα το εκτιμήσετε. Επί παραδείγματι δοκίμασα μια σούπα μπουγιαμπέσα με μυλοκόπι, μύδια και ζωμό θαλασσινών η οποία, απόλυτα ισορροπημένη με τρυφερό ψάρι και γευστικό βάθος, αποτελεί μια εξαιρετική πρόταση για το τραπέζι σας.

Ενδιαφέρουσα βρήκα και την ποικιλία μανιταριών με απάκι μαγειρεμένα με μαυροδάφνη και ανθόγαλο. Χρειάζεται όμως λίγη προσοχή στο απάκι που στεγνώνει μέσα στο πιάτο και στην ελαφρά υπερτονισμένη γλυκύτητα που δίνει η μαυροδάφνη. Μια και τόνισα την ύπαρξη στο menu ενός section πάστα/ ριζότι θα πω ότι το ριζότο που δοκίμασα (μελάνι σουπιά και καλαμαράκι) είχε τονισμένη γεύση από το μελάνι με ικανοποιητικό al dente στο ρύζι και ευχάριστα τρυφερό καλαμαράκι. Στα κύρια πιάτα το μυλοκόπι και η ζουλιέν καραμελωμένων λαχανικών και σος meuniere είναι ένα επιτυχημένο πιάτο με πολύ καλό ψάρι. Η πάπια στιφάδο όμως, θύμα της ελληνικής συνήθειας για «καλοψημένο», παρά την προσπάθεια σωστής διαχείρισης του κρέατος χάνει σε γεύση και λεπτότητα. Τέλος, στα επιδόρπια τόσο η μπαβαρουάζ caramel όσο και το cheese cake με Mousse ελληνικών τυριών κινούνται σε ένα αξιοπρεπές και ανάλογο με τη φιλοσοφία του χώρου επιπέδου. Σαν επίλογο θα πω ότι εκτός από το συνολικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι Ορίζοντες έχουν και ένα πρόσθετο atout. Ευγενικό και αποτελεσματικό service. Για μια ακόμα φορά θα τους προτείνω.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 22/2.