GB Roof Garden

Από τις πιο γιορτινές ιδέες για δείπνο, το εστιατόριο στην ταράτσα της «Μεγάλης Βρεταννίας» έχει φινέτσα κι εξαιρετικό σέρβις.

Η Ακρόπολη ποτέ δεν πεθαίνει! Είναι μεγάλη χαρά να αντικρίζεις τον Παρθενώνα­ έτσι όπως μοιάζει να ίπταται στο νυχτερινό ουρανό της Αθήνας. Παρότι έχω καθίσει πάμπολλες φορές στα τραπέζια του εστιατορίου, δεν τη βαριέμαι ποτέ αυτήν τη θέα – και το ίδιο συμβαίνει, νομίζω, με όλους τους ανθρώπους που κάθονται γύρω μου. Το να είναι δε σχεδόν γεμάτο καλοντυμένο κόσμο μια Τρίτη βράδυ είναι σαφής δείκτης της επιτυχίας και της αποδοχής του «GB Roof Garden». Οι ξένοι πελάτες είναι πολλοί, αλλά πολλοί είναι και οι Έλληνες που το διαλέγουν για μια καλή έξοδο, αν και είναι ακριβό. Λογικό, καθώς η αύρα του fine restaurant προκύπτει αβίαστα, με ατελείωτες τζαμαρίες να εκμεταλλεύονται την προνομιακή του θέση, μεγάλα και άνετα τραπέζια, ασημένια μαχαιροπίρουνα κι εξαιρετικό σέρβις.

Το κλασικό ντεκόρ έχει αρχοντιά και ο φωτισμός είναι χαμηλός έτσι ώστε να νιώθεις θέρμη. Μόνο αδύνατο σημείο τα σεπαρέ στην «πλάτη» του, που δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο μουντά. Φέτος, μάλιστα, η γιορτινή διακόσμηση έχει γίνει με πολλά ξύλινα αντικείμενα που κάνουν την ατμόσφαιρα πιο cosy. Να τονίσω εδώ ότι ένα από τα σημαντικά στοιχεία που ενισχύουν την κλάση του «GB Roof Garden» είναι και η βράβευσή του με Best of Award of Excellence 2016 από το καταξιωμένο αμερικανικό περιοδικό «Wine Spectator» κι εμείς το εισπράττουμε αυτό μέσα από τις πρωτότυπες κι εύστοχες αρμονίες του σομελιέ Βαγγέλη Ψωφίδη. Με δυο λόγια, πρόκειται για ιδανική επιλογή γιορτινής εξόδου.

Ο κοσμοπολιτισμός είναι ωραίος Η εξέλιξη της κουζίνας του εστιατορίου είναι διαρκής, ενώ η βελτίωση της υποδομής της και το δέσιμο της ομάδας των μαγείρων αντανακλώνται στα πιάτα. Η συνεργασία του executive chef Σωτήρη Ευαγγέλου με τον σεφ του εστιατορίου Αστέριο Κουστούδη καταλήγει σε ένα μοντέρνο μενού γεμάτο κοσμοπολιτισμό, από το οποίο δεν λείπουν όμως και τα κλασικά στοιχεία. Το βασικό στοιχείο της κουζίνας είναι η φινέτσα, την οποία χαίρεσαι λ.χ. ξεκάθαρα σε ένα πιάτο ημέρας αυτής της περιόδου, τη σούπα κάστανου. πιο πολύ βελούδινη κρέμα παρά ζωμός, συνδυάζεται πολύ ταιριαστά με μια άλλη κρέμα­ γλυκών μπαχαρικών κι ένα μπισκότο από μπριός αρωματισμένο με καφέ.

Η λεπτότητα διαχέεται στα περισσότερα πιάτα του εστιατορίου με διάφορους τρόπους, όπως στα άψογα ψημένα χτένια που συνοδεύονται από μεταξωτό πουρέ ψημένου κουνουπιδιού, του οποίου η μετρημένη ένταση γράφει δίπλα σε μαριναρισμένες σταφίδες, αμύγδαλα και μια σχεδόν αδιόρατη νότα κάρι. Ή στο γευστικότατο, ντελικάτο λαβράκι στον ατμό, που δίπλα στην απαλότητά του γράφει πολύ όμορφα ένας φίνος και μυρωδάτος πουρές φινόκιο με σάλτσα σαφράν. σε αυτό το πιάτο κατέγραψα και την αστοχία ενός πράσινου ραβιολιού με ρουστίκ χοντρή ζύμη, που καταπιέζει την ωραία γαρίδα­ η οποία κρύβεται μέσα του.

Η αλήθεια είναι ότι την περίμενα καλύτερη, διότι σε αυτό το είδος ζυμαρικού ξέρω πως ο Κουστούδης είναι δυνατός. Για να καταλάβετε τι εννοώ, σας προτείνω να παραγγείλετε οπωσδήποτε τα αέρινα ραβιόλια γεμισμένα με αφράτο κατσικίσιο τυρί και συνδυασμένα­ με τραγανά σπαράγγια και πολύ μυρωδάτη ελληνική τρούφα, τα οποία αξίζουν χειροκρότημα. Ωραία είναι επίσης και τα ραβιόλια γεμισμένα με γευστικότατο καβούρι, που έρχονται πάνω σε πουρέ φινόκιο, με λεμονόχορτο και τραγανά στικάκια πράσινου μήλου να παιχνιδίζουν στην υφή του.

Υπάρχει βέβαια και μια comfort πλευρά στον κατάλογο, που εκφράζεται με τα ριζότο. Ως πιάτο ημέρας, απόλαυσα ένα με παλαιωμένο ρύζι acquerello με πολύ βαθιά γεύση, ενισχυμένη με τρουφάτο πεκορίνο και φρέσκια, δυναμικά αρωματική ελληνική τρούφα. Πολύ ωραίο είναι επίσης και το ριζότο με μανιτάρια και καφέ, γαρνιτούρα σε μια εξαιρετική μπριζόλα από μοσχάρι γάλακτος φουλ της γευστικής λεπτότητας. Σε αυτό το ριζότο κλέβει την παράσταση το βούτυρο Κερκύρας που αρωματίζεται φανταστικά με καφέ και με ανθό αλατιού να τραγανίζει γοητευτικά μέσα του.

Στο γήπεδο του κρέατος, τώρα, άλλο ένα καλοεκτελεσμένο γκολ είναι το ωραίο καρέ αρνιού και το σιγομαγειρεμένο μπουτάκι του, που λιώνει μελωμένο στο στόμα κάτω από την καραμελωμένη πετσούλα του. ο πουρές ψημένου καρότου, η σάλτσα χλωροφύλλης και το μαύρο σκόρδο ενισχύουν αποφασιστικά το κρέας. Μοναδικό πιάτο που υστερεί εν συγκρίσει με τα προηγούμενα είναι η βελουτέ χειμωνιάτικων λαχανικών με τον άχρωμο μπακαλιάρο. Στον τομέα των επιδορπίων, τέλος, η «Μεγάλη Βρεταννία» συνεργάζεται με τον Γάλλο Arnauld Lahrer, έναν ζαχαροπλάστη του οποίου το στιλ είναι κλασικό με μικρούς εκσυγχρονισμούς. Δεν βρήκα επιτυχημένο το τιραμισού του, του οποίου την ισορροπία σπάει το παγωτό καφέ, ενώ μου άρεσε το Paris Brest με πραλίνα και καραμελωμένα φουντούκια.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 13/12.

GB ROOF GARDEN (ξεν. «Μεγάλη Βρεταννία») Πλ. Συντάγματος & Πανεπιστημίου, 2103330000. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 55-65 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους και στα πάρκινγκ της περιοχής.