Ένα από τα πιο δημοφιλή άλλοτε εστιατόρια της Αθήνας ανανεώνεται και κερδίζει πάλι το κοινό της πόλης χάρη στην ερεθιστική κουζίνα του Δημήτρη Κοντόπουλου.
Ψαγμένο, με άρωμα γειτονιάς: Τώρα που έχει περάσει η τρέλα της πρώτης περιόδου –πριν από επτά χρόνια δεν έβρισκες τραπέζι ούτε για δείγμα–, και χωρίς να έχει χάσει καθόλου τη χάρη του, το «Scala Vinoteca» αποπνέει την ηρεμία του κέντρου-απόκεντρου μαζί με μια γλύκα ανθρώπινη, με άρωμα γειτονιάς. Κάθομαι στη βεράντα του μαγαζιού και χαζεύω τα κτίρια της Αναγνωστοπούλου, που σε εκείνο το κομμάτι έχει σκαλάκια: παλιές αρχοντιές της Αθήνας, προσεγμένες νεότερες κατασκευές, ο δρόμος σκιασμένος από πανύψηλα δέντρα, είναι από τα σημεία που μπορείς να χαλαρώσεις και να ρεμβάσεις.
«Σαν να είσαι μέσα σε ξυλοκιβώτιο κρασιού, σε μια μεταμοντέρνα “Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”, έτσι μοιάζει αυτό το σκηνικό με τις σανίδες που σε τυλίγει», έγραφα στην πρώτη κριτική μου για το εστιατόριο και την ίδια αίσθηση έχω και τώρα γι’ αυτόν το μεγεθυσμένο οινικό κόσμο που έχουν δημιουργήσει ο Ανδρέας Κούρκουλας και η Μαρία Κοκκίνου. Η μαγκιά του σχεδιασμού έγκειται στο ότι έχουν καταφέρει να κάνουν ανοιχτόκαρδο έναν κλειστό στη λογική του χώρο, «μεγεθύνοντάς» τον έξυπνα με καθρέφτες. Ξανθό και μαύρο, ακριβώς όπως οι διαχρονικά δημοφιλείς καρέκλες Eames που το στολίζουν, το «Scala Vinoteca» είναι στιλάτα φιλόξενο και σε παρακινεί να το κάνεις στέκι σου. Νέος κόσμος κι εξοδούχοι της ποιότητας φαίνεται ότι στρέφονται πάλι σε αυτό το πολύ ζεστό εστιατόριο.
Μοντέρνες επιρροές από Ισπανία: Το άλλοτε τόσο δημοφιλές wine restaurant είχε χάσει την αίγλη του με τα χρόνια. Πέρυσι όμως, που το αγόρασε με τον συνεταίρο του ο σεφ Δημήτρης Κοντόπουλος, η ρότα του άλλαξε. Τον Κοντόπουλο τον γνωρίσαμε και τον χειροκροτήσαμε όταν άνοιξε το «Harvest» στην Αιόλου – και μετά τον χάσαμε. Τώρα, λοιπόν, μπορούμε να χαρούμε ξανά το ταλέντο του και μάλιστα σε μια εξολοκλήρου δική του δουλειά. Η κουζίνα του είναι σαφώς επηρεασμένη από τη σύγχρονη ισπανική σκηνή, καθώς έχει περάσει από… εστεμμένα (με αστέρια Michelin) εστιατόρια στη Μαδρίτη και τη Βαλένθια. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό πιάτο για να το καταλάβεις αυτό είναι το καλαμάρι.
Πάνω σε μια βουρτσιά από καταπράσινη κρέμα φινόκιο με εστραγκόν (ωραία φυτικότητα) αναπτύσσονται τα ολόφρεσκα κομμάτια του θαλασσινού, αέρινα ψημένα και μοσχοβολιστά, διανθισμένα με ταιριαστά μανιτάρια shiitake, al dente σπαράγγια και τσορίθο – κατά το σπανιόλικο στιλ που, ως γνωστόν, μπλέκει συχνά τα θαλασσινά με τα κρέατα. Ωστόσο, το τελευταίο δεν κόλλησε, ίσως διότι δεν ήταν αρκούντως καυτερό για να γράψει τη δική του ιστορία. Επίσης, στις βούλες με κρέμα από καραβίδα και τσίλι που κάνουν το πιάτο θεαματικό υπερισχύει γευστικά η πιπεριά. Άλλος ισπανισμός είναι οι τετράγωνες αφράτες και τραγανές κροκέτες καραβίδας, φουλ στη γεύση του οστρακόδερμου, σερβιρισμένες με σκορδάτη σάλτσα rouille. θαρρείς βγαλμένες από ωραίο tapas bar.
Ανάμεσα στις προτάσεις υπάρχουν και κάποιες πιο κλασικές, που την έχουν την τσαχπινιά τους. Μπορεί ο πουρές πατάτας να κυριαρχεί υπερβολικά στο πιάτο με την πάπια, αλλά οι νέες πατατούλες, τα λεπτοκομμένα τραγανά τσιπς και ο μελάτος κρόκος αβγού δίνουν αφορμές διαφυγής από το πληθωρικά μονοδιάστατο. Στα ραβιόλι με πορτσίνι τον τόνο δίνει η υπέρπυκνη καραμελωμένη σάλτσα με τη βαθιά νοστιμιά και το λιωμένο τυρί φοντίνα, που την κοντράρει και της δίνει ανάσες. Στο άψογα ψημένο μυλοκόπι η γλυκόξινη chowder με άρωμα καλαμποκιού δίνει αίσθηση τσαχπίνικου comfort, που τη ρίχνουν όμως τα μέτρια νιόκι.
Η ζουμερή φραγκόκοτα με την τραγανή πέτσα είναι μια εκ πρώτης όψεως «ήσυχη» σπεσιαλιτέ, που όμως εξελίσσεται με έναν ώριμα φρουτώδη πουρέ κολοκύθας-κυδωνιού, βαθαίνει με τη σάλτσα από τα κόκαλα του πουλιού μαζί με σινάπι και αποκτά παιχνιδιάρικη διάθεση με το τραγάνισμα λευκού, μαύρου σιναπιού και άλλων σπόρων. Κορυφαίο πιάτο όλων ο μαριναρισμένος τόνος σε leche de tigre, μια γευστικότατη σάλτσα σόγιας-εσπεριδοειδών, που σερβίρεται μέσα σε πεντατράγανα φύλλα καπνιστών φυκιών nori.
Ούτε στα γλυκά θα έχετε παράπονο. Προχωρημένη η τάρτα λεμονιού πάνω σε στρώμα ψημένης μαρέγκας με παγωτό πραλίνας κι εξαιρετικά τα ολόφρεσκα προφιτερόλ με σοκολάτα.
Ωραία λεπτομέρεια στο σερβίρισμα, τα «πιάτα» από κομμάτια λευκού ή γκρίζου μάρμαρου τοποθετημένα σε λεπτό ξύλινο πλαίσιο, σαν καμβάδες για να απλώσεις όμορφα σεταρισμένες τις σπεσιαλιτέ. Σε ένα εστιατόριο που αγαπάει τόσο το κρασί, τέλος, δεν θα μπορούσε να λείπει η φροντίδα του σομελιέ, εν προκειμένω της Δανάης Ατσελέ, η οποία κάνει ωραίες προτάσεις σε ποτήρια και φιάλες.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 27/9.
SCALA VINOTECA Σίνα 50 & Αναγνωστοπούλου, Κολωνάκι, 2103610041. Ωράριο λειτουργίας: Κλειστά Δευτ. Τιμή: € 35-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
