Το καινούργιο κρητικό μαγαζί της Νέας Σμύρνης είναι ένα μουσικό εστιατόριο όπου στήνεται γλέντι και τραγούδι, ενώ η κουζίνα με την επιμέλεια της Μυρσίνης Λαμπράκη έχει αυθεντική νοστιμιά και ωραία προϊόντα.
Λύρα και ντάκος: Δεν είμαστε πολλοί αυτή την Τετάρτη βράδυ στο μαγαζί, ο χαμός έχει γίνει προηγουμένως σε μια απογευματινή συνεστίαση. Κι έτσι όπως καθόμαστε και πίνουμε την πρώτη ρακή, γυρίζω το κεφάλι να δω ποιος είναι αυτός που σιγοπαίζει λύρα και τραγουδάει σαν να κάνει πρόβα ή να μιλάει στους φίλους του. Δεν βλέπω κανέναν, οπότε καταλαβαίνω ότι πρόκειται για unplugged ζωντανή ηχογράφηση και χειροκροτώ από μέσα μου αυτό το μουσικό σάουντρακ που δημιουργεί μια αίσθηση σινεμά.
Ο «Μαρουβάς» είναι ένα μουσικό εστιατόριο που φιλοξενεί κάθε βδομάδα γνωστούς καλλιτέχνες της Κρήτης –Νίκος Ζωιδάκης, Μανώλης Κονταρός, αδελφοί Στρατάκη– και γίνεται χαμός. Και όταν λέμε χαμός, εννοούμε ότι τα τραπέζια παίρνουν φωτιά από το χορό που ρίχνουν πάνω τους οι εκπρόσωποι του πιο ισχυρού τοπικού λόμπι στην Αθήνα. Φαντάσου τι έχει να γίνει όταν σε λίγες μέρες θα εμφανιστεί ο Ψαραντώνης…
Αυτή είναι η μία όψη του μαγαζιού, το οποίο, όταν έχει live, δεν σερβίρει ολόκληρη την κουζίνα του προτείνοντας μόνο ένα προκαθορισμένο μενού συνήθως στα € 25. γι’ αυτό, αν θέλετε να γευτείτε τις κρητικές του νοστιμιές από όλο το εύρος του καταλόγου θα πρέπει να πάτε άλλη μέρα. Δεν μπορώ να πω ότι ο χώρος με τρέλανε. Δεν είναι πρόχειρος, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι έχει και άποψη. Έχει άπλα, και τον τόνο δίνουν οι στιβαρές κοκαλί καρέκλες και τα τραπέζια που υλοποιούν τη διακοσμητική σιγουριά της νεο-ταβέρνας. Στο μαυροπίνακα που καλύπτει τη φούσκα του εξαερισμού της κουζίνας γράφουν με κιμωλία διάφορα αποφθέγματα. Διαβάζω: «το εισιτήριο θα σε βάλει στο τραίνο, αλλά το σκόρδο θα σου βρει θέση» – αφοπλιστική λαϊκή σοφία από τη… Νέα Υόρκη.
Της Κρήτης τα (γευστικά) ανάλεκτα: Από τη μια στάθηκα άτυχος και από την άλλη τυχερός που πήγα μια δύσκολη μέρα στον «Μαρουβά». Μόλις είχε τελειώσει μια πενθήμερη απεργία των πλοίων και αρκετά πιάτα δεν υπήρχαν, καθώς καπρικό (χοιρινό δηλαδή), σταμναγκάθι, ασκολίμπροι και άλλες πρώτες ύλες δεν υπήρχαν για να μαγειρευτούν. Η κουζίνα δεν κάνει εκπτώσεις όσον αφορά τα προϊόντα της, επιμένοντας στην κρητική προέλευση που επιβάλλει ο υγιής τοπικισμός. Έχουν δίκιο, διότι οι πρωταρχικές γεύσεις με τις οποίες εφοδιάζει τις ποικιλίες και τα προϊόντα του ένας τόπος είναι πολλές φορές χαρακτηριστικές και μοναδικές. Έτσι έχουμε λοιπόν ένα πρώτο γερό χαρτί αυθεντικότητας.
Κατόπιν έρχονται τα μαγειρέματα μ’ ένα ακόμη γερό χαρτί για τον «Μαρουβά», αφού την κουζίνα του υπογράφει η γνωστή συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής Μυρσίνη Λαμπράκη, εις βάθος γνώστρια των γεύσεων της πατρίδας της. Όταν λοιπόν τρως ελαφρώς νεωτεριστικά σερβιρισμένη μαραθόπιτα με δαντελένιο το χοντρουλό της φύλλο και τη γέμισή της να μοσχοβολάει, νιώθεις σιγουριά ότι και τα πιάτα που δεν δοκίμασες θα είναι νόστιμα, αυθεντικά και καλομαγειρεμένα. Την αίσθηση αυτή επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η μαγειρική του εστιατορίου δεν παρουσιάζει ανισότητες και έχει αυτήν τη χαρακτηριστική ιδιαιτερότητα που κάνει την κρητική κουζίνα να ξεχωρίζει.
Τρως τη «σαλάτα των βοσκών» με πατάτες οφτές στην παραστιά, φίνα ξιδάτους βολβούς, πράσινες τσακιστές ελιές, σφιχτά αβγά και κρεμμυδάκι και ευχαριστιέσαι την ορεκτική κόντρα της γήινης γλύκας με την αψάδα. Οι μπουμπουριστοί χοχλιοί έχουν πολιτισμένη δεντρολιβανάτη αγριάδα, τονισμένη αλμύρα και ωραία στακάτη υφή. Οι χοντροκομμένες κυδωνάτες πατάτες σερβιρισμένες με μπόλικη στάκα προκαλούν σαν αμαρτία. Ωραίες τηγανητές πατάτες, λίγο πιο τραγανές από τις προηγούμενες, έχει και το σφακιανό τσιγαριαστό, αλλά εκεί την παράσταση κλέβει το σιγομαγειρεμένο αρνί με τη δυνατή σάλτσα από τους σχεδόν καραμελωμένους χυμούς του.
Στο κρέας έχουμε και μια ωραία εκδοχή οφτού αντικριστού που σερβίρεται θεαματικά κρεμασμένο από μικρό άγκιστρο, ενώ από κάτω του καπνίζει φασκόμηλο: το αρνάκι, που ψήνεται σε ανοιχτή φωτιά αλλά μέσα σε πήλινο έχει μια γεύση βαθιά που το κάνει να ξεχωρίζει από τα συγγενικά του ψησίματα. Κι ερχόμαστε στο γαμοπίλαφο, που σερβίρεται σε αλουμινένια χύτρα μαζί με πετεινό και ζυγούρι. αλατοπιπερώνοντάς τα ευχαριστιέσαι την ντελικάτη γεύση τους αλλά το… ψαχνό βρίσκεται στο ρύζι, που οι κόκκοι του, νοτισμένοι νοστιμάδα από το ζωμό των κρεάτων και το στακοβούτυρο, κρατάνε αλλά έχουν κι ένα ανάλαφρο χύλωμα.
Περνώντας στα γλυκά, υπάρχει ένα εξαιρετικό μαστιχάτο μυζηθρομπούρεκο σερβιρισμένο με περγαμόντο που είναι «πρέπει». Τα ξεροτήγανα ήταν κάπως βαριά και βαρύ τους έπεσε και το παγωτό βανίλια Μαδαγασκάρης (ένα καϊμάκι θα του πήγαινε καλύτερα). Η μους σοκολάτας τέλος και μετριότατη είναι και παντελώς εκτός κλίματος.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 11/5.
ΜΑΡΟΥΒΑΣ Ελ. Βενιζέλου 78, Νέα Σμύρνη, 2109323001. Ωράριο λειτουργίας: Κυρ. μόνο μεσημ. Κλειστά Δευτ. Τιμή: € 22-28 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
