Παιχνιδιάρικο προχωρημένο gastro pub με όμορφο concept που κάνει τη διαφορά στην καρδιά της τουριστίλας, στη συνοικία των θεών. Έξυπνο ντεκόρ, καλές τιμές και παιχνιδιάρικη κουζίνα το κάνουν «πρέπει» για ωραία ασυνήθιστη έξοδο.
Αμαρτία μου…: Στην πιο αμαρτωλή και ταλαιπωρημένη από γευστικής, και όχι μόνο, άποψης γειτονιά της Αθήνας οι θεοί εδέησαν να φωτίσουν κάποιους ανθρώπους να γυρίσουν την πλάτη στο προκάτ τουριστικό, ταράζοντας τα νερά στην Πλατεία Φιλομούσου Εταιρείας με ένα ωραίο, προχωρημένο gastro pub. Η ομάδα του «Beer Academy» έχει βάλει το χεράκι της κάνοντας μια ώριμη και με φρεσκάδα κίνηση που πιστεύω ότι θα της βγει. Έδρα του «7 Food Sins» ένα πανέμορφο νεοκλασικό, που φωτισμένο το βράδυ είναι τζιτζί.
Το εσωτερικό του αξιοποιεί δημιουργικά το ρουστίκ στην υπηρεσία του μοντέρνου. Αύρα Bauhaus λιτότητας σε υπόλευκο, γκρίζο και μαύρο στους τοίχους και τα φωτιστικά. Οι καρέκλες, όμως, φτιαγμένες από κλαδιά σε στιλ ελβετικού σαλέ, έχουν περαστεί με μεταμοντέρνα λευκότητα άλλοτε από τη μέση και πάνω κι άλλοτε αντιστρόφως, δημιουργώντας απρόσμενες ισορροπίες πάνω στο αβανταδόρικο ξύλινο πάτωμα. Κάποιες άλλες καρέκλες, πάντως, ρουστίκ κι αυτές, στις οποίες καθίσαμε ήταν πολύ άβολες, ενώ στο χώρο υπάρχουν αρκετοί καναπέδες, και βαριά τραπέζια.
Ο χώρος, αν εξαιρέσουμε το ενιαίο «Γ» στον όροφο, είναι χωρισμένος σε μικρότερες αίθουσες, με ένα μπαρ μπαίνοντας δεξιά. Το θέμα της μπίρας δίνει τον τόνο με μετρημένη την υπερβολή και υπακούοντας στην αισθητική του μεταμοντερνισμού. Ποικίλα, φαντεζί και μη ποτήρια μπίρας –ανάμεσά τους ένα που ξεπερνάει το μισό μέτρο– εκτίθενται σε προθήκες-μεταλλικούς κάναβους, ενώ τους τοίχους στολίζουν «φωτιστικά» σε σχήμα ποτηριών μπίρας που δίπλα τους έχουν αποφθέγματα περί ζύθου: λ.χ. στο ισόγειο ο Κάιζερ Βίλχελμ λέει: «Give me a woman who loves beer and I will conquer the world». Η αισθητική αντίσταση στο φτηνό τουριστικό στιλ της πλατείας συνεχίζεται και στον εξωτερικό χώρο όπου το «7 Food Sins» βάζει μοντέρνες μεταλλικές καρέκλες σε κόκκινο, λευκό και μαύρο.
Γεύση και χιούμορ σ’ ένα μενού γεμάτο πειστικά παιχνίδια ονοματολογίας και γεύσης που σαρκάζει κατά τεκμήριο με επιτυχία ελληνικά αλλά και διεθνή γευστικά κλισέ. Μια πρώτη ιδέα παίρνουμε από τον crunchy mousaka καθώς πατάτες, μελιτζάνες και γλυκοπικάντικος κιμάς έρχονται τηγανισμένα σε μια κρούστα σαν μπουρέκι, έχοντας στην κορυφή απλωμένο ένα κορδόνι μπεσαμέλ. η γεύση και υφή του έχουν ραμμένη στην ούγια το κλασικό κάλλος, με την τραγανότητα και το παιγνιώδες πνεύμα να θέτουν νέα δεδομένα στη world famous σπεσιαλιτέ μας.
Είναι σίγουρο ότι πίσω από τέτοια πιάτα βρίσκεται ένας ξεχωριστός σεφ, που δεν είναι άλλος από τον sous chef του Έκτορα Μποτρίνι Τάσο Στεφάτο, ο οποίος έχει την επιμέλεια της κουζίνας και παίζει δημιουργικά με δημοφιλή εδέσματα του street food και της pub τόσο στην ονοματολογία όσο και στο σερβίρισμα. Στο ευρηματικό black fish ’n’ chips πάνω σ’ ένα στρογγυλό κλαδί δέντρου έρχονται δύο χωνάκια, το ένα περιέχει κατάμαυρα κομμάτια άψογα τηγανισμένου σε τεμπούρα με μελάνι σουπιάς μπακαλιάρου και το άλλο σούπερ φίνα αληθινά τσιπς τηγανητής πατάτας, και στη μέση ένα βαζάκι με ωραία ξινούτσικη κρέμα ταραμά.
Και σουβλάκι υπάρχει, μόνο που σατιρίζοντας τη μόδα του σούσι είναι inside-out. από τη μια βγάζω το καπέλο μου στον αθεόφοβο Στεφάτο για την «πίτα» φτιαγμένη από κιμά, από την άλλη έπρεπε να δείξει περισσότερη τόλμη στα καρυκεύματα ώστε η «πίτα» να γράφει μέσα στη συγχορδία της γέμισης και έτσι να κάνει αίσθηση. Θα πρέπει να σημειώσω, ως δείγμα ποιοτικής εστίασης, ότι το κουβέρ περιλαμβάνει άσπρο και μαύρο χειροποίητο ψωμί, ανθό αλατιού και επώνυμο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο στο μπουκαλάκι του. Πάμε τώρα σε μια ακόμη ανορθόδοξη σπεσιαλιτέ, την Greek on the grill, μια χωριάτικη με τα αγγουράκια και τα κρεμμύδια της περασμένα από τη σχάρα και μια ταιριαστή κρέμα από φέτα και ξύγαλα πάνω τους. πιστεύω ωστόσο ότι η σαλάτα θα ήταν καλύτερη αν οι ντομάτες ήταν επίσης ψημένες ως αναφορά στα κεμπάπ, σήμα κατατεθέν της ευρύτερης περιοχής.
Τα ασυνήθιστα σερβιρίσματα συνεχίζονται κι έτσι μπροστά μας έρχεται ένα κουτί που όταν το ανοίγεις αποκαλύπτεται καπνιστή ιβηρική παντσέτα πάνω σ’ ένα στρώμα από λεπτεπίλεπτα πατατάκια. το ότι ήρθε στεγνή αδικεί την καλή πρώτη ύλη, ενώ το γεγονός ότι τα τσιπς ψιλοπαπουδιάζουν σημαίνει ότι κάποια στοιχεία του σέρβις χρειάζονται διόρθωση. Τα μοσχαρίσια spare ribs λιώνουν στο στόμα σιγομαγειρεμένα sous vide έχοντας ένα συμπαθητικό πουρέ και ντελικάτα μανιτάρια δίπλα τους.
Γενικώς το μενού του μαγαζιού είναι ερεθιστικό –μερικές φορές δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις–, ενώ είναι φανερό πως η κουζίνα έχει προοπτικές και με λίγη προσπάθεια μπορεί να πατήσει στο επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. Στο φινάλε χαρήκαμε ένα μοσχοβολιστό πρωτότυπο στρούντελ μήλου φτιαγμένο με φύλλο κανταϊφιού και δίπλα του παγωτό κανέλα-καραμέλα κι ένα ωραίο υγρό κέικ σοκολάτας με παγωτό φιστίκι.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 14/2.
7 FOOD SINS Φιλομούσου Εταιρείας 1, Πλάκα, 2107011108. Ωράριο λειτουργίας: Αll-day. Τιμή: € 20-30 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
