Hot spot στην αθηναϊκή σκηνή το καινούργιο περουβιανο-γιαπωνέζικο μπαρ-ρέστοραν στο κέντρο του Κολωνακίου. Κοσμική πασαρέλα, φτηνό δεν το λες, έχει θέρμη, καλό φαγητό και εξαιρετικά κοκτέιλ.
Πασαρέλα και θέρμη: Πιο πολύ latino παρά γιαπωνέζικο, το καινούργιο, όνομα και πράγμα, nikkei εστιατόριο που άνοιξε στο Κολωνάκι από τους Γιώργου Μελισσάρη και Γιάννη Μωράκη και είναι μάλλον το πρώτο καυτό opening της σεζόν. Φάτσες της μόδας, πολλές κοριτσοπαρέες, θεατρικοί θίασοι που κάνουν πάρτι (τη βραδιά που πήγα πέτυχα τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο με τις πανέμορφες συμπρωταγωνίστριές του στο μιούζικαλ «Nine»), σταρ της ελληνικής τηλεόρασης, κοσμικοί γενικώς σε ένα εστιατόριο-πασαρέλα, αλλά πού και πού και κανένα ώριμο ζευγάρι που αποφάσισε να το ρίξει έξω. Το ωραίο είναι ότι η latin που παίζουν είναι πολύ καλή, με παλιό ήχο και ενορχηστρώσεις, έχοντας γυρίσει την πλάτη στις μαζικές εκδοχές που ακούγονται σε ασανσέρ και σουπερμάρκετ.
H κατηφορική σάλα του μετατρέπει ένα κατ’ αρχήν μειονέκτημα σε πλεονέκτημα, αφού με τη σταδιακά βαθμιδωτή διαρρύθμισή της εξασφαλίζει σε όλους θέαση από παντού. Στο έμπα, ξύλινα ρουστίκ πάνελ και μια μέτρια απομίμηση του ντεκόρ του περίφημου nikkei εστιατορίου των αδελφών Ferran και Albert Adria στην Βαρκελώνη ονόματι «Pakta», με τα πολύχρωμα, εντυπωσιακά, τεντωμένα δίκην αργαλειού νήματα. Στο κέντρο του μαγαζιού δεσπόζει το μπαρ με επικεφαλής τον bartender Σπύρο Κερκύρα, ακριβώς δίπλα του ο μικρός εσωτερικός κήπος σε μπλε φόντο εντυπωσιάζει, ενώ στο βάθος βρίσκεται η ανοιχτή κουζίνα με τους 5-6 σεφ, γυναίκες και άντρες, να κινούνται αενάως.
Η γήινη αγριάδα των τοίχων αποδίδεται καλύτερα όπου υπάρχει το μπεζ/cafe au lait χρώμα. το έντονο πορτοκαλί μοιάζει λίγο ψεύτικο. Τα μαξιλάρια με τα latino μοτίβα στους καναπέδες φτιάχνουν κι αυτά ατμόσφαιρα. Το μπαρ του «Nikkei» το προτείνω αβλεπί ως στέκι, διότι και όμορφο είναι και ο Κερκύρας προτείνει πρωτότυπα fusion κοκτέιλ διεθνούς κλάσεως με επιτυχημένες, στην κόψη του ξυραφιού ισορροπίες.
Πάρτε, για παράδειγμα, το δροσιστικό και διακριτικά καυτερό Nikkei sour με Pisco Mosto Verde εμβαπτισμένο σε πράσινο τσάι με εσπεριδοειδή, καβουρντισμένο ανανά και καυτερή πιπεριά, πρωτεΐνη αβγού, ροζ γκρέιπφρουτ και σιρόπι μπίρας με ζάχαρη από κοκοφοίνικα. ή το Fakundo meets Peru, ένα latino Negroni με blend 8άχρονου Bacardi και Fuego spiced rum, που έχει παλαιώσει σε βαρέλι από γλυκό Sherry Pedro Ximenez, μαζί με Maraschino και αποξηραμένο ανανά, μείγμα γλυκού βερμούτ και μπίτερς από ουίσκι παλαιωμένα σε βαρέλι.
On the Peruvian side: Είναι σαφές από την ανάγνωση του μενού ότι nikkei κουζίνα εδώ σημαίνει περισσότερο Περού, καθώς οι γεύσεις του έχουν το πάνω χέρι. Να ξεκαθαρίσουμε βεβαίως ότι nikkei είναι η κουζίνα των Ιαπώνων μεταναστών στο Περού, που έμπλεξαν τα δικά τους στοιχεία με τις περουβιανές γεύσεις, δημιουργώντας ένα fusion υβρίδιο, το οποίο όμως υιοθετήθηκε από πολλούς Περουβιανούς. Τώρα το nikkei, του οποίου η παγκόσμια διάδοση ξεκίνησε από τα «Nobu», έχει εξελιχθεί σε ανερχόμενη μόδα και στην Ελλάδα αναπτύσσεται διαρκώς. Σούσι, για να πιάσουμε ξανά το γευστικό νήμα, δεν υπάρχει στο «Nikkei». Υπάρχουν όμως άλλα ωραία πράγματα. Το σεβίτσε λαβράκι, λ.χ., με τσιπς γλυκοπατάτας, καλαμπόκι, ρόδι, λάιμ και μιρίν ήταν τροφαντό και αστεράτο με πολύ αρωματική ξινάδα και ερεθιστική κάψα στην επίγευση.
Η Ιαπωνία υπάρχει στις γεύσεις, αλλά σαφώς πιο διακριτικά. Ακόμη και σ’ ένα τατάκι από μοσχάρι Angus (ευχάριστα σκληρή νοστιμάδα) με λεμονάτο ντρέσινγκ πόνζου. Σαφέστατα περουβιανό το σουβλάκι τρυφερής καρδιάς με σάλτσα anticucho, αλλά περίμενα να γράφει περισσότερο την ελαφρώς πικάντικη-καπνιστή γεύση της η πιπεριά aji panca που έγραφε ο κατάλογος. Ομολογώ ότι απογοητεύτηκα από τα εναλλακτικά ψωμάκια bao ban: ήταν τηγανισμένα και αυτό τα έκανε κοινότοπα, χωρίς την αφράτη γοητεία του αχνιστού, το ισπανικό αλλαντικό papada που τα γέμιζε αδιάφορο και η τιμή τους υπερβολική (€ 10,75 για 3 μικρά ψωμάκια). Υπερβολική όμως είναι και η τιμή για τις ωραιότατες (αφράτες και τραγανές) τηγανητές πατάτες yucca (€ 4 τη μία φορά για 4 και την άλλη για 5 κομματάκια)!
Μας πρότειναν μαριναρισμένο και σιγοψημένο για ώρες βοδινό spare rib: τρυφερή υφή, κρεατένιο umami, απλή αλλά πολύ ουσιαστική νοστιμιά απ’ αυτές που σε δένουν μ’ ένα εστιατόριο και σε κάνουν να επιστρέφεις. Ακόμη καλύτερο το πιο φαντεζί Chilean sea bass μαριναρισμένο με κορεάτικο λάχανο kimchi, ψημένο άψογα και με τα «αλαβάστρινα» κομμάτια του να γεμίζουν το στόμα ντελικάτη κάψα. Σαφώς καλή λοιπόν η γευστική πρόταση του «Nikkei», γεγονός που επιβεβαιώνεται και στα γλυκά.
Η ιαπωνική σοκολάτα namelaka με σουβλάκι ανανά πάνω της είναι η καλύτερη πρόταση με φανταστική απαλότητα στην υφή και το σοκολατένιο κέικ απλώς συμπαθές. Μαζί τους ήπιαμε ακόμα ένα από τα πρωτότυπα κοκτέιλ του μαγαζιού: το Vina Morada φτιάχνεται με κόκκινο αργεντίνικο κρασί Malbec, μαριναρισμένο με σύκο, μπαχαρικά, χυμό από καλαμπόκι, λικέρ λίτσι και μπίτερς ροδάκινο και είναι ωραίο για φινάλε δίπλα σε σοκολάτα.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 15/11
NIKKEI Λεβέντη 3, Κολωνάκι, 2107239366. Ωράριο λειτουργίας: All day. Τιμή: € 35-40 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
