Καλή γευστική πρόταση στα νότια, με μεσογειακό πρόσημο αλλά και τονισμένη ελληνικότητα.
Η πρώτη μου επίσκεψη στο «Mimaya» στη Γλυφάδα έγινε πριν από δυο χρόνια περίπου και, απ’ ό,τι θυμάμαι, οι εντυπώσεις που αποκόμισα είχαν ένα σαφές θετικό γευστικό πρόσημο. Είναι λοιπόν προφανές ότι το ζητούμενο από τη δεύτερη επαφή μου με το εστιατόριο θα ήταν –τι άλλο;– το κάτι παραπάνω. Προφανώς αυτό δεν αφορά το χώρο, ο οποίος παραμένει ο ίδιος, χωρίς τίποτα όμως το παρωχημένο. Επιγραμματικά θα πω ότι το περιβάλλον είναι φιλόξενο και ζεστό, σε βαθμό που σε «κρατάει» ακόμα και τις δύσκολες ημέρες της εβδομάδας, όταν προφανώς (όπως συμβαίνει σε όλα τα μαγαζιά) δεν γεμίζει.
Το γυάλινο αίθριο-βεράντα είναι αυτό με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ίσως γιατί είναι και το πιο εξωστρεφές σημείο του εστιατορίου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και ο κλειστός κυρίως χώρος, στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και μια σχετικά ανοιχτή κουζίνα, υστερεί. Το βασικό διακοσμητικό στοιχείο, μικρά μεταλλικά καδράκια-εταζέρες με παραδοσιακά προϊόντα που χρησιμοποιεί σε πολλές περιπτώσεις και ο σεφ στο μαγείρεμα, δίνει έναν ενδιαφέροντα τόνο στο σύνολο, που χαρακτηρίζεται χρωματικά από μια επιτυχημένη μείξη μαύρου, γκρι και κόκκινου, με ωραία πινελιά τα στρωμένα με χειροποίητα πλακάκια τραπέζια.
Σε ό,τι αφορά τη γευστική πρόταση, το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει ξεφυλλίζοντας τον κατάλογο είναι το πληθωρικό ταμπεραμέντο του σεφ Μιχάλη Ηρωγλίδη. Είναι πολύ γενναιόδωρη και καλύπτει όλες τις απαιτήσεις. Τα πιάτα περιστρέφονται γύρω από ένα μεσογειακό άξονα, έχοντας ταυτόχρονα αρκετά τονισμένη ελληνικότητα. Από αυτά που δοκίμασα, ξεχώρισα την Delicious (κυριολεκτικά) salad, το ριζότο από κουνουπίδι με σος βουτύρου και χτένια και το πράσινο ριζότο με σπανάκι και καλαμάρι. Η σαλάτα, εκτός από το επιτυχημένο ντρέσινγκ (από την απουσία του οποίου πάσχουν συνήθως τα περισσότερα αντίστοιχα πιάτα), είχε σαν πλεονέκτημα κατσικίσιο τυρί παναρισμένο με μαύρο σουσάμι και μικρά κομμάτια από σύκο.
Ανάλογα ενδιαφέρον, το ριζότο κουνουπιδιού χαρακτηρίζεται από κρεμώδη υφή με καλή αίσθηση παρμεζάνας και έχει ως συνοδεία σωστά ψημένα, τρυφερά scallops. Το πράσινο ριζότο, τέλος, ήταν ζουμερό, με καλό κράτημα στο δόντι και ορεκτική φυτικότητα. Ένα ακόμη νόστιμο πιάτο είναι και τα μαροκινά μπουρεκάκια γεμισμένα με μοσχάρι και μια πικάντικη «μαρμελάδα» για συνοδευτικό. Δυστυχώς, το μη τραγανό φύλλο υπονομεύει την προσπάθεια και αφαιρεί πόντους από το σύνολο. Σε ό,τι αφορά τα επιδόρπια, η λίστα είναι μικρή, πλην όμως το γεμιστό με μους βελγικής σοκολάτας σαραγλί είναι ενδιαφέρον ως γευστική προσέγγιση και με έξοχα τραγανό φύλλο.
Χωρίς να μακρηγορούμε, το «Mimaya» ανήκει σε αυτή την κατηγορία των bistrot-restaurants που έχουν ως κύριο ατού το ζεστό φιλικό περιβάλλον και πορεύονται χάρη σε έναν chef-patron, με δεξιότητες που του επιτρέπουν να παρουσιάζει ευφάνταστα πιάτα με επάρκεια γευστική. Όντως το φαγητό στο εστιατόριο της οδού Μάρκου Μπότσαρη είναι καλό, με λίγες –θεμιτές– αστοχίες, η σχέση ποιότητας-τιμής έντιμη, το περιβάλλον ζεστό και ευχάριστο και το σέρβις ευγενικό.
Πρόκειται λοιπόν για μια σίγουρη πρόταση εξόδου. Σημειώστε ότι ακριβώς δίπλα θα συναντήσετε το «Μimaya Shop», το μικρό delicatessen αδερφάκι του εστιατορίου, που λειτουργεί τις ίδιες ώρες μ’ εκείνο και έχει τα ράφια του φορτωμένα με μπουκάλια, κουτάκια και βαζάκια. Με μια καλή συλλογή προϊόντων, κυρίως Ελλήνων αλλά και κάποιων ξένων παραγωγών, σε προτρέπει, έχοντας τελειώσει το φαγητό σου, να φύγεις εξοπλισμένος με κάθε λογής καλούδια για το σπίτι, ανάμεσα στα οποία αλάτια, μπαχαρικά, μυρωδικά, μαρμελάδες, σπιτικά ζυμαρικά, λικέρ και άλλα πολλά.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 29/9
MIMAYA Μάρκου Μπότσαρη 8, Γλυφάδα, 2108944850. Ωράριο λειτουργίας: Σάββατο, Κυριακή και μεσημέρι. Τιμή: € 32-38 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
