Άνετο, ξεκούραστο, ευγενικό, το εστιατόριο του Χαλανδρίου συνεχίζει την πορεία του κρατώντας το φαγητό σε καλό επίπεδο και την ατμόσφαιρα προσεγμένη και φιλόξενη.
Είναι όμορφα στον κήπο του «Chefi». ανάμεσα σε συκιές, κυπαρίσσια και κισσούς, με έναν ξύλινο φράχτη από τη μία και πέτρινη μάντρα από την άλλη, χαλαρώνεις και χαίρεσαι τις τελευταίες ημέρες του καλοκαιριού. Η αλήθεια είναι ότι ήταν αρκετά ήσυχη η βραδιά που πήγαμε. Ίσως έφταιγε και το γεγονός ότι έπαιζε μπάσκετ η εθνική με την Ισπανία. Το εστιατόριο, πάντως, απέπνεε μια αίσθηση σχεδόν πριβέ και ο προικισμένος με μπόλικες φουντωτές φυλλωσιές χαλανδριώτικος κήπος θύμιζε ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως κήπο σπιτιού.
Το αίθριο κομμάτι της μονοκατοικίας μοιάζει, έτσι όπως το έβλεπα απέναντι, σαν... θερινό περίπτερο. Με τα ξύλινα δοκάρια να διακλαδίζονται στην οροφή και με τα καλαίσθητα γκρι-μπεζ έπιπλα σού δίνει και μια ιδέα για το κομψό, μινιμαλιστικό εσωτερικό, το οποίο ακριβώς προτού το μεταμορφώσουν σε «Chefi» η Έφη Κότσαπα και ο Αλέξανδρος Κοσσυβάκης ήταν –αν θυμάμαι καλά– wine bar. Το νέο του look μου αρέσει πιο πολύ.
Το περιβάλλον είναι άνετο, ξεκούραστο και φιλόξενο. έχει όλα τα φόντα για να φας, να πιεις το κρασί σου και να κουβεντιάσεις απερίσπαστος, μια και τη μουσική την κρατάει σχετικά χαμηλά (το σάουντρακ είχε στην περίπτωσή μας από Κωστή Μαραβέγια μέχρι Depeche Mode). Μεσογειακή με αρκετές ευρύτερα διεθνείς αναφορές που φλερτάρουν και με την Άπω Ανατολή, ακολουθώντας τις τάσεις της εποχής, η κουζίνα κάνει συσχετισμούς κλασικών και σύγχρονων στοιχείων, με τον σεφ να παίζει επιτυχημένα ανάμεσα στην οικειότητα και τη συγκρατημένη πρωτοτυπία.
Μετά το ευχάριστο καλωσόρισμα, ένα καλαθάκι με ψωμάκια και κριτσίνια, ένα ντιπ με λαχανικά και δυόσμο αλλά και βούτυρο αρωματισμένο με εσπεριδοειδή, ξεκινήσαμε με το τρυφερό μοσχάρι τεριγιάκι, συνδυασμένο με σαλάτα με σπανάκι, ρόκα και μαριναρισμένο λεπτοκομμένο κολοκυθάκι, με το τζίντζερ στο ντρέσινγκ να πριμοδοτεί το σχετικά λιτό πλην νόστιμο σύνολο με τη χαρακτηριστική του ένταση. Το ψητό στη σχάρα χταπόδι, τοποθετημένο πάνω σε μια πινελιά από μελάνι σουπιάς, είναι πιο πολύπλοκο κι ενδιαφέρον πιάτο. Αξίζει να το δοκιμάσετε, καθώς έρχεται με μια σύνθεση από σάλτσα παντζαριού, σπιρτόζικα, αν και αρκετά αλκοολικά κατ’ εμέ ζελεδάκια ούζου, σούσι λαχανικών και πιρουνάτη, ωραία καπνιστή μελιτζάνα.
Το ίδιο θα έλεγα και για το ριζότο, για το οποίο ο Αλέξανδρος Κοσσυβάκης αντλεί την έμπνευσή του από ένα ελληνικό θέσφατο, τη χωριάτικη σαλάτα. Πλουσιοπάροχο σε «σάλτσα», με κρέμα δυόσμου, ψιλοκομμένο αγγούρι και ροδελίτσες ελιάς, όμορφα ντοματένιο, αρωματικά και γευστικά είναι πολύ πειστικό. Γλυκοφάγωτο, χορταστικό, σε «πιάνει» αμέσως. Λιγότερο επιτυχημένο στις ισορροπίες του βρήκα το συνδυασμό γαρίδας μέσα σε μπισκ/κακαβιά με φρέσκα ραβιόλια γεμιστά με σπανάκι και ρικότα.
Η γαρίδα είναι εύγευστη, αλλά έχω την εντύπωση ότι τα υλικά δεν συντονίζονται και το πιάτο χρειάζεται επαναπροσέγγιση. Το κοτόπουλο σχάρας, από την άλλη, παρότι πιο... ήσυχο, είναι καλό. Νόστιμο, ζουμερό, με απαλή σάλτσα γλυκού τσίλι και θυμάρι, και μια ανάμεικτη σαλάτα με ντρέσινγκ παρμεζάνας δίπλα του, έχει σαφείς αναφορές σε μια σαλάτα Caesar και είναι ωραίο και ως ιδέα και ως εκτέλεση. Οι Wine commanders ή αλλιώς ο Γρηγόρης Μιχαήλος και ο Γιάννης Καρακάσης (ο οποίος είναι πλέον Μaster of wine) έχουν επιλέξει γύρω στις τριάντα ετικέτες για τη λίστα κρασιών του εστιατορίου, η οποία δεν θα ήταν καθόλου άσχημο να εμπλουτιστεί κι άλλο, προτείνοντας ίσως και κάποια κρασιά σε ποτήρι ακόμη.
Η κοστολόγησή τους πάντως είναι λογική, οι κλασικές επιλογές (καλά κρασιά γνωστών παραγωγών) κυριαρχούν, ενώ υπάρχουν και κάποιες ενδιαφέρουσες, πιο ασυνήθιστες προτάσεις, που κι εκείνες θα πρέπει να πληθύνουν. Όσο για τα γλυκά στο «Chefi», αξίζουν την προσοχή σας. Η lemon pie με βάση από μπισκότα Oreo, αφράτη μαρέγκα και λεμονάκι κονφί, με τριμμένο φιστίκι, σος μάνγκο και φρούτα του δάσους, είναι εκφραστική, με ερεθιστικές οξύτητες, αν και τελικά εκείνη η πλούσια μους σοκολάτας με εσπρέσο, καραμέλα και παγωτό βανίλια κλέβει τις εντυπώσεις. Να πω, τέλος, ότι το σέρβις είναι ευγενικό κι εξυπηρετικό.
Η επίσκεψη της κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 15/9.
