Ιθάκη

Place to be λόγω θέσης με καλή κουζίνα. Έμφαση στο ψάρι αλλά και προτάσεις για διαφορετικά γούστα.

Κατά γενική ομολογία το κατ’ εξοχήν εμβληματικό εστιατόριο στο Λαιμό της Βουλιαγμένη αξίζει τουλάχιστον μια (και περισσότερες αν έχετε στιβαρή τσέπη) επίσκεψη. Σε ό,τι αφορά τη θέση και τη θέα με τα φωτισμένα ξενοδοχεία σε πρώτο πλάνο και τα πλοία στο βάθος της θάλασσας, το “Ιθάκη” είναι place to be. Σε ό,τι αφορά το φαγητό, το οποίο ανεξάρτητα από το μοναδικό περιβάλλον αποτελεί τον κύριο λόγο επίσκεψης για ένα εστιατόριο, το επίπεδο είναι γενικά καλό και η πρόταση που κάνει το menu πολυσυλλεκτική, γεγονός που καλύπτει όλα τα γούστα ή την επιθυμία της στιγμής. Φυσικά για ένα χώρο δίπλα στη θάλασσα, τα πιάτα με θαλασσινό πρόσημο πρέπει, και αυτό ισχύει, να έχουν τον κύριο λόγο.

Η πρώτη εικόνα, ανεβαίνοντας τα σκαλιά, το επιβεβαιώνει. Μια μεγάλη βάρκα γεμάτη τριμμένο πάγο φιλοξενεί τη ψαριά της ημέρας, στην οποία συνήθως κυριαρχεί το “χοντρό” ψάρι. Μεγάλες πελαγίσιες τσιπούρες, στείρες, ροφοί και αστακοί ανοίγουν την όρεξη και προδιαθέτουν για τη συνέχεια. Ειδικά για τους τελευταίους αξίζει να επισημανθεί ότι αποτελούν ειδικότητα του “Ιθάκη” και οι φίλοι των οστρακόδερμων ας το έχουν υπ’ όψιν. Το menu έχει επίσης εμπλουτισθεί με ένα επαρκή αριθμό προτάσεων που περιλαμβάνει όλες τις εκδοχές σούσι, σασίμι, αλλά και πιάτα που παραπέμπουν στη γαστρονομική παράδοση της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου.

Όπως είναι προφανές ένα τόσο μεγάλο (πάνω από εβδομήντα προτάσεις) και πολυσυλλεκτικό menu δεν προσφέρεται εύκολα για μια μεγάλη και εις βάθος αξιολογητική δοκιμή. Παρά ταύτα, μια προσεκτική σταχυολόγηση πιάτων με τρόπο που να καλύπτονται οι βασικοί άξονες της πρότασης που κάνει το “Ιθάκη” είναι ικανή να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα για την ικανοποίηση που θα χαρίσουν στον επισκέπτη τα καλούδια που θα φτάσουν στο τραπέζι του.
Επί παραδείγματι, η τσιπούρα του ενός κιλού που διάλεξα από την προαναφερθείσα βάρκα ήταν απολαυστική με κύρια ατού την φρεσκάδα της πρώτης ύλης και το ψήσιμο που άφηνε “ζωντανούς” τους χυμούς του ψαριού. Στα ορεκτικά βρήκα καλά τα φιλέτα ρέγγας (αρκετά ξαλμυρισμένα) στη σχάρα με ένα καλοφτιαγμένο πουρέ από κόκκινες φακές και κρέμα σκόρδου. Το συστήνω ανεπιφύλακτα κυρίως λόγω της αρμονικής σύνθεσης τριών υλικών με ιδιαίτερα έντονη γεύση. Επιτυχημένες γευστικά είναι και οι βαρκούλες με ρύζι και νόρι (μια παραλλαγή maki σούσι) γεμισμένες με tartar τόνου. Εμπνευσμένο από τη Γιαπωνέζικη κουζίνα το πιάτο έχει θετικά στοιχεία που το κάνουν ευπρόσδεκτο.

Λιγότερο επιτυχημένα είναι τα ραβιόλια με σολωμό (άτονα γευστικά), τα οποία συνοδεύονται από πουρέ αρακά και σελινόριζα. Τέλος, το ριζότο με φρέσκα θαλασσινά αν και επαρκές σε επίπεδο γεύσης, έπασχε από την έλλειψη της χυλωμένης αίσθησης και του κλασσικού al dente που πρέπει να χαρακτηρίζει τον κόκκο του ρυζιού.

Συμπερασματικά το “Ιθάκη” έχει ένα γενικά καλό φαγητό, με καλό (χοντρό) ψάρι που υποστηρίζει με επάρκεια το μεγάλο ατού του χώρου που είναι σαφώς η θέση. Αν προσθέσουμε σε αυτά μια καλή winelist και ένα ακόμη καλύτερο service, η απάντηση είναι σαφής. Το “Ιθάκη” αξίζει τη μετακίνηση. Αν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο θα ήταν θεμιτό να διστάσετε, αυτός ακούει στο όνομα τιμές. Χωρίς να είναι υπερβολικές με βάση τη συνολική πρόταση, οφείλω να παραδεχτώ ότι δε συνάδουν με την έννοια των capital controls.