Χρώματα βυθού

Πανέμορφη αυλή με νησιώτικη αρχοντική αύρα, κλασάτος χώρος, ωραίες καινοτομίες, εξαιρετικό φρέσκο ψάρι αλλά και αδυναμίες σε ζυμαρικά και ριζότι.

Αρχοντική αυλή: Δεν είναι μόνο το λευκό που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι τούτη η αυλή θα μπορούσε να βρίσκεται σ’ ένα νησιώτικο αρχοντικό. Υπάρχουν διακοσμητικά μοτίβα όπως τα διαδοχικά τρίγωνα και καμπύλες που καταργούν την άτεγκτη γεωμετρία του χάρακα και μοιάζουν πλασμένα με το χέρι, δίνοντας γλύκα και ψυχή σ’ αυτό τον άπλετο μεγάλο χώρο. Η πέργκολα καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της αυλής και σκιάζεται από τα φύλλα των μουριών που οι κορμοί τους είναι σκεπασμένοι με πρασινάδα. Υπάρχουν αρκετοί χτιστοί καναπέδες, στρωμένοι με μπλε μαξιλάρια και άσπρα φιτίλια στις άκρες τους, που δημιουργούν αρχοντική εξοχική ατμόσφαιρα.

Αυτοί που είναι στις άκρες σχηματίζουν σεπαρέ και στην πλάτη τους έχουν πυκνή πρασινάδα, γεράνια και μυρωδικά που μοσχοβολάνε. Στον απέναντι τοίχο τα νερά που τρέχουν στις μεγάλες γούρνες δημιουργούν με τον ήχο τους καλό φενγκ-σούι. από πάνω τους συστοιχίες μικρών καμπανιστών κουδουνιών μαζί με ναυτικές λάμπες και βαρούλκα συνθέτουν μια εγκατάσταση-αναφορά στη θαλασσινή κουλτούρα, ενώ το χοντρό σχοινί που τυλίγει κάποια τραπέζια δίνει έξτρα ναυτική νότα στο χώρο. Το προσωπικό, με περιποιημένη, χαλαρή καλοκαιρινή στολή, ενισχύει την αεράτη αρχοντιά του μαγαζιού.

Θαλασσογραφίες: Το πρώτο πράγμα που ήρθε σαν καλωσόρισμα στο τραπέζι δεν ήταν θαλασσινό. Πάνω σε μια βάση από πολύ νόστιμο, ελαφρά σκορδάτο πουρέ ακουμπάει μια κρέμα φέτας και Philadelphia, επάνω τους κάππαρη και τριγύρω μια σάλτσα κολοκύθας που το κάνει μεν φαντεζί αλλά ταυτόχρονα προσγειωμένο στη γευστικότητα. Και το δεύτερο έδεσμα ήταν του φυτικού κυρίως βασιλείου. τραγανό κολοκυθάκι καρπάτσιο –σε λεπτές φετούλες δηλαδή– αρτυμένες με λαδολέμονο και τριμμένο αβγοτάραχο, πασπαλισμένες με δυόσμο και κουκουνάρι, συνδυασμός με κοντράστ και αρμονία που σε κερδίζει παίζοντας ανάμεσα στην οικειότητα και την πρωτοτυπία.

Η νοστιμιά είναι βασική γραμμή της κουζίνας, πράγμα που το νιώθεις και σε πιάτα απλά όπως οι γαρίδες μαριναρισμένες με πέστο βασιλικού και λαδολέμονο, περασμένες απ’ το τηγάνι. Από τα «πρέπει» στα «Χρώματα Βυθού» είναι επίσης τα κυδώνια μαγειρεμένα με σκόρδο και μπούκοβο σε ζεστό λαδολέμονο αρωματισμένο υπέροχα με δεντρολίβανο. γεύση θαλασσινή και βουνίσια μαζί, σαν ν’ ακούς μπάλο από αυστηρό πωγωνίσιο κλαρίνο. Εκτός όμως από αναμενόμενες γεύσεις, η κουζίνα αρέσκεται σε πραγματικά ασυνήθιστες προτάσεις. Το μπέργκερ σκορπίνας έχει ανάλαφρο θαλασσινό άρωμα, το ατού του όμως δεν είναι η ψαρένια γεύση αλλά η αφράτη, ζουμερή υφή του που δίνει άλλη αίσθηση στο αγαπημένο πιάτο. εδώ σερβίρεται με ψητή ντομάτα, onion rings και σάλτσα από μουστάρδα, μέλι και πιπεριά.

Ακόμη καλύτερος είναι ο «γύρος ψαριού» που φτιάχνεται από φέτες φρέσκου μπακαλιάρου, περασμένου από τηγάνι και σχάρα, πολύ προσεκτικά, έτσι που να υπογραμμίζεται η αλαβάστρινη τρυφεράδα του. Με το σκορδάτο γιαούρτι, το μπούκοβο, την πίτα και την ντομάτα κάνουν ένα ωραίο θαλασσινό σουβλάκι. Εκεί που τα πράγματα δεν είναι τόσο επιτυχημένα είναι τα ζυμαρικά και τα ριζότι. τουλάχιστον αυτά που δοκίμασα εγώ. Από το ριζότο παντζαριού –πολύ αλμυρό και όχι al dente– έλειπε η χάρη της χαρακτηριστικής γλυκιάς γεύσης και ο σοταρισμένος μπακαλιάρος που το συνόδευε δεν του ταίριαζε καθόλου.

Παρομοίως στο γιουβέτσι με φιλέτο σκορπίνας που έρχεται σε χάλκινο τηγάνι, το κριθαράκι είναι παραβρασμένο, τα ζουμιά πολλά και το ψάρι ούτε ακούγεται ούτε φαίνεται. Η ρελάνς έρχεται μέσα απ’ τη λιτότητα του ψητού ψαριού. Διαλέξαμε ένα πελαγίσιο λαβράκι (οι άλλες επιλογές ήταν ωραίος ροφός και στείρα) και ήρθε ψημένο στην εντέλεια. Για την ακρίβεια ήταν ένα από τα καλύτερα ψάρια του είδους που έχω φάει μέσα το 2015: ολόφρεσκο, με σάρκα κρουστή, μυρωδάτη και βουτυράτη, συνοδεία λαχανικών –κολοκύθι, καρότο, πατάτα– άψογα βρασμένων.

Το φινάλε επιφυλάσσει πολύ ωραία επιδόρπια. Ο σεφ Γιάννης Φραγκίσκος έχει δημιουργήσει στην Ερέτρια τη φίρμα παγωτών Appaloosa που έχουν πολύ ιδιαίτερη υφή και γεύση, κάτι ανάμεσα σε σπιτικό παγωτό και ιταλική μαρέγκα. Στην Αθήνα σερβίρονται μόνο στο «Χρώματα Βυθού» – προσωπικά ξεχώρισα αυτό με το λεμόνι confit. Πολύ καλά τα τραγανιστά καραμελωμένα φύλλα με απαλή κρέμα λευκής σοκολάτας, λεμόνι confit και παγωτό βανίλια. Από κοντά ακολουθεί και το γαλακτομπούρεκο με τη στιβαρή κρέμα. Το σέρβις είναι πολύ επαγγελματικό, αλλά υπάρχουν μικροκαθυστερήσεις από την κουζίνα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 17/7

ΧΡΩΜΑΤΑ ΒΥΘΟΥ Εκάλης 40, Ν. Ερυθραία, 2106254152. Ωράριο λειτουργίας: Σάβ. και μεσημέρι. Κυρ. μόνο μεσημέρι. Τιμή: € 35-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαης ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στο εστιατόριο.