Γοητευτικά ολόλευκη, με νησιώτικη αύρα και με καλή σχέση ποιότητας-τιμής, μια καινούργια ψαροταβέρνα στην Κάτω Κηφισιά δίνει το σύνθημα της ποιοτικής και προσιτής εξόδου.
Η δυναμική του λευκού: Από τη μια βγάζει μάτι αυτό το ολόλευκο σκηνικό από την άλλη χαλαρώνει. Πιο καλοκαιρινά δεν γίνεται, σκέφτεσαι αυθορμήτως, αλλά και το χειμώνα είναι σίγουρο ότι σε βγάζει απ’ το blue mood. Το μεγάλο ατού της «Αθερίνας» είναι τα τρία πεύκα που ξεπετάγονται πανύψηλα μέσα στο χώρο, ασπρισμένα στη βάση και φωτισμένα από κάτω, σκορπώντας θερινή συναισθησία στον καθένα, καθώς ενεργοποιούνται μέσα μας εικόνες και αναμνήσεις από πευκώνες, κατασκηνώσεις και παραλίες.
Το μαγαζί είναι πολύ μεγάλο, αλλά καθόλου ψυχρό. Στο έμπα υπάρχει μια ωραία βεράντα και πίσω μια τεράστια αυλή. Το στεγασμένο κομμάτι της έχει πάτωμα από σανίδες στο χρώμα που μαντεύετε και στο ταβάνι καλαμωτές και ξύλινα δοκάρια που στέλνουν εκσυγχρονισμένες εικόνες από ελληνική ψαροταβέρνα.
Χοντρά σχοινιά και βαρούλκα περασμένα στα δοκάρια και φωτιστικά από ψαθί ή από ξερά χόρτα στέλνουν μποέμικη αύρα. Οι καρέκλες ψάθινες, λευκές φυσικά, αλλά και κάποιοι καναπέδες σε νεο-παραδοσιακά σχέδια σε ταξιδεύουν σε ελληνικά νησιά. Το στεγασμένο της κομμάτι περιτριγυρίζεται από τα τραπέζια με πτυσσόμενες καρέκλες ακροβολισμένα κάτω από το πεύκο, τις ελιές και τις πρασινάδες του εντυπωσιακού κήπου που εκτείνεται πέρα απ’ τα τραπέζια. όπως έμαθα, εκεί θα δημιουργηθεί ένα μποστάνι που θα τροφοδοτεί με λαχανικά και ζαρζαβατικά την κουζίνα.
Η «Αθερίνα» έχει ομοιότητες στο ντεκόρ με το «Biftekakia & Souvlakia» αλλά και με το «Peppers» πράγμα λογικό αφού όλα τα brands έχουν την ίδια ιδιοκτησία. Και το concept είναι κοινό: μεγάλα όμορφα μαγαζιά, με πολύ καλή σχέση ποιότητας-τιμής, που δίνουν κάτι παραπάνω σαν αίσθηση και εμπειρία από αυτό που πληρώνεις.
Προσιτή ψαροφαγία: Η προσιτή ποιοτική έξοδος είναι από τις μεγάλες ανάγκες της σημερινής εποχής και είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια της κρίσης τα ήθη και τα έθιμα άλλαξαν και στην Αθήνα εξελίχθηκαν σε δυνατή τάση μαγαζιά που έχουν αυτήν τη νοοτροπία. Η «Αθερίνα», έχοντας αυτόν το στόχο ραμμένο στην ούγια της, καταφέρνει να κρατάει τις τιμές χαμηλά μέσα από μεγάλη κατανάλωση σ’ ένα χώρο όπου ο κόσμος περνάει ωραία. Όταν λοιπόν πληρώνεις € 3 για μια ωραία χειροποίητη τυροκαυτερή, πλούσια και πικάντικη, που τιμάει τα όνομά της, νιώθεις ωραία.
Παρόμοια η αίσθηση και για το ψητό χταπόδι στα € 6, που έρχεται πολύ σωστά ψημένο έχοντας και τσαγανό, και τρυφεράδα, και ορεκτικότητα, και άρωμα. Βάζοντας τώρα στο τραπέζι την τηγανητή κουτσομούρα, καταλαβαίνεις ότι το τηγάνι είναι στεγνό, χωρίς λαδίλες και κολακεύει το νόστιμο ψάρι. Αλλά και οτιδήποτε άλλο τηγανητό είδα να περνάει για να σερβιριστεί σε διπλανά τραπέζια –καλαμαράκια, γαύρος, αθερίνα, πατάτες– είχε την όψη και το χρώμα της μαστοριάς του ελαφροτηγανισμένου και στεγνού.
Η «Αθερίνα» καταφέρνει να κρατάει τις τιμές χαμηλά μέσα από μεγάλη κατανάλωση σ’ ένα χώρο όπου ο κόσμος περνάει ωραία.
Η ομώνυμη του μαγαζιού σαλάτα είναι πλούσια, αλλά προτίμησα να πάρω σωστά βρασμένα βλίτα και αλμύρα, με ολοζώντανο χρώμα και γεύση. Τα μύδια αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο με τέσσερις επιλογές: ψητά στα κάρβουνα, γκρατινέ, μυδοπίλαφο και αχνιστά. Διάλεξα τα τελευταία και χάρηκα την ντελικάτη σάρκα τους αισθησιακά ζουμερή. κρίμα που το ζουμάκι τους είχε εντελώς άτονη γεύση, διότι, αν ήταν πιο πυκνή, έτσι που να φαίνονται το κρασί και το σκορδάκι της συνταγής, θα ήταν άπαιχτα.
Οι γαρίδες «Αθερίνα» έχουν ως ατού τη γραμμένη νοστιμάδα που τους δίνει το σκόρδο μαζί με ντομάτα και κρασί, ενισχυμένη από τη φρεσκάδα που αφήνουν το φρέσκο κρεμμυδάκι και ο άνηθος.
Ένας από τους μεζέδες που μου γυάλισε εξαρχής ήταν οι παντρεμένες σαρδέλες. το πέρασμά τους από τη σχάρα τις ραφινάρει έτσι καθώς τα Ω3 λιπαρά τους λιώνουν και νοστιμίζουν τη σάρκα τους, αλλά στο συγκεκριμένο πιάτο υπάρχει ένας έξτρα παράγοντας που τις κάνει ακόμα ωραιότερες: έρχονται σαν σάντουιτς με δύο ανοιγμένες σαρδέλες στη θέση του ψωμιού και στη μέση παρεμβάλλεται ένα μείγμα ψιλοκομμένου κρεμμυδιού, σκόρδου και μαϊντανού.
Εκτός από τα στάνταρ πιάτα, η κουζίνα παίζει και με προτάσεις ημέρας ανάλογα με το τι βρίσκουν στην αγορά. Μαθαίνοντας ότι υπήρχε φρέσκος μπακαλιάρος, τον ζήτησα στη σχάρα και μου τον έφεραν σωστά ψημένο, με τη φίνα σάρκα του βουτυράτη, υπογραμμισμένη από το άρωμα που δίνει το ελάχιστο άρπαγμα στα κάρβουνα. Στα επιδόρπια, τώρα, η πανακότα με σος φραμπουάζ είναι μέτρια, οπότε το επιτυχημένο μήλο σοτέ με μέλι και κανέλα, τρυφερό και γευστικό, με ταιριαστό παγωτό βανίλια, είναι προτιμότερο ως γλύκισμα.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 3/7
ΑΘΕΡΙΝΑ Χαρ. Τρικούπη 162, Ν. Ερυθραία, 2106200089. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 15-20 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
