Όμορφη και μοντέρνα απόδοση της Ανατολής στο ντεκόρ, αυθεντικές νοστιμιές και πολύ καλή σχέση ποιότητας-τιμής για να το χαίρεσαι καθημερινά.
Ανατολίτικος μινιμαλισμός: Αυτές οι λέξεις μου ήρθαν στο μυαλό μπαίνοντας στον καινούργιο «Μπάρμπα Αλέξη» στη Νέα Κηφισιά. Ο αρχιτέκτονας Αλέξης Αρτεμιάδης δημιούργησε ένα χώρο που αποπνέει οριεντάλ παλατιανή αύρα με έναν τρόπο που δεν σε λιγώνει. Τα διακοσμητικά στοιχεία φέρνουν μπροστά σου την Ανατολή, αλλά η οπτική γωνία υπό την οποία συμβαίνει αυτό είναι αφαιρετική και μοντέρνα. Ο τοίχος στο βάθος της αίθουσας έχει την καθαρή γεωμετρική του επιφάνεια επενδυμένη με ένα μωσαϊκό από χρυσοποίκιλτα πλακάκια σε διαφορετικά σχέδια, χωρίς καμία από τις έντονες καμπύλες των αψίδων που χαρακτηρίζουν την ανατολίτικη αρχιτεκτονική.
Είναι μάλιστα «καρυκευμένος» με 15 κύβους που προβάλλουν προς τα έξω, ντυμένοι επίσης με πλακάκια. Από το ταβάνι δεν κρέμονται βαρείς πολυέλαιοι, αλλά μπρούντζινες συνθέσεις που στο εσωτερικό τους έχουν τρεις μεταμοντέρνες tailor made «λάμπες» με υπογραμμισμένες καμπύλες. Είναι σαφές ότι το ύφος του μαγαζιού είναι αναβαθμισμένα μοντέρνο, πράγμα που εντείνεται από το stucco σε μπρούντζινο χρώμα στους τοίχους. Υπάρχουν βέβαια και κάποια κλασικά στοιχεία, όπως η «προσομοίωση» μαρμάρου σε κάποια κομμάτια.
Τα τραπέζια, τα στρογγυλά σεπαρέ και οι βαριές ξύλινες καρέκλες ενισχύουν αυτήν την αναβαθμισμένη εικόνα. Η τεράστια βεράντα είναι στρωμένη με ξύλινο ντεκ και η άνεση με τα μεγάλα τραπέζια δεδομένη. Ο «Μπάρμπα Αλέξης» ξεκίνησε την καριέρα του το 1992 στη Νέα Χαλκηδόνα, ανανεώνοντας μάλιστα το χώρο του. Το μαγαζί εδραιώθηκε, επεκτάθηκε στου Ρέντη και προσφάτως στην Κηφισιά, ενώ είναι υπό σκέψη η δημιουργία μαγαζιού στη Γλυφάδα η στο Χαλάνδρι.
Ανατολικά του αυθεντικού: Η οικογένεια Κεσέρογλου κατάγεται από το Altinozu (σημαίνει εκχύλισμα χρυσού) δίπλα στην ιστορική Αντιόχεια και στην Αθήνα ήρθε το 1960. Ο Σωτήρης και ο Γιώργος, ωστόσο, κάνουν συχνά τα 2.250 χλμ. που χωρίζουν την πρωτεύουσα από τον τόπο καταγωγής τους, κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, για να φέρουν πίσω τη γνήσια σάλτσα από τις τοπικές καυτερές πιπεριές αλλά και ζαατάρ, σουμάκ, κύμινο, ξερό δυόσμο, ντόπιο πελτέ και τυρί dill peynir, που χωρίς αυτό σωστό κιουνεφέ δεν γίνεται. Εδώ λοιπόν τρως εσμέ από πιπεριά Αντιοχείας και χαίρεσαι τα μάλα την έντονα φρουτώδη κάψα της, που έχει το προσόν όχι μόνο να διαολίζει αλλά και να ξυπνά τις γεύσεις οποιουδήποτε μεζέ.
Γι’ αυτό και το περίφημο Άδανα κεμπάπ είναι πολύ καλό, ζουμερό, διάχυτα πικάντικο, όπως του πρέπει, και με μακρά επίγευση. πάνω σε homemade πίτα μαζί με κρεμμύδι πασπαλισμένο με σουμάκ φυσάει. Όπως φυσάει και η πίτα που σου φέρνουν με το που κάθεσαι, πασπαλισμένη με μπόλικο σουσάμι και γεύση που παραπέμπει σε λαγάνα. Κατόπιν μπορείς να δοκιμάσεις μια σειρά από ορεκτικά με λιγότερο ή περισσότερο πικάντικη γεύση. Μιλάμε για καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, βελούδινο και μοσχοβολιστό τζεβιζλέ από λιαστή πιπεριά με κρεμμύδι και καρύδι, ωραία τυροκαυτερή με κάψα που μένει. Ακόμη και τη μαϊντανο-πλιγουροσαλάτα ταμπούλι εδώ τη φτιάχνουν καυτερή, ακολουθώντας το στιλ της Αντιόχειας.
Υπάρχει και η σαλάτα τσομπάν, που τη συνιστώ ανεπιφύλακτα για τη δροσιά της: ψιλοκομμένη ντομάτα, αγγούρι, κρεμμύδι, πιπεριά και μαϊντανός περιχύνονται με λάδι και λεμόνι και το άρωμά τους σφραγίζεται από δυόσμο. Από τη σειρά αυτού του στιλ των φαγητών μόνο η μελιτζανοσαλάτα Αλί ναζίκ δεν μου άρεσε, διότι της προσθέτουν γιαούρτι που την ξενερώνει κι ένα πολύ γευστικό κοκκινιστό μοσχαράκι μεν, που δεν καταφέρνει όμως να αλλάξει τα πράγματα.
Οι «χειροβομβίδες» είναι αυτός ο μεζές που στα λιβανέζικα εστιατόρια θα βρείτε ως κίμπε και σε άλλα κεμπαπτσίδικα ως ιτσλί κιοφτέ, μόνο που εδώ τα φτιάχνουν ασυνήθιστα μακρόστενα: είναι ωραία η τραγανή τους κρούστα από πλιγούρι και κιμά με μυρωδάτη και γλυκοφάγωτη γέμιση μοσχαριού. Αυτό που με τίποτε δεν πρέπει να χάσετε είναι η τηγανιά «Μπάρμπα Αλέξης»: μια τραγανή «τηγανίτα» από τριμμένο πατατάκι, που τη βουτάς σε άψογα τηγανισμένα αβγά (ο υγρός κρόκος ταιριάζει τέλεια) μαζί με ποιοτικό παστουρμά και σουτζούκι του Μιράν.
Υπάρχουν ανάλαφρο, μυρωδάτο λαχματζούν αλλά και ακόμη καλύτερη λεπτή πίτα με πικάντικη, στιβαρή μουχαμάρα (σάλτσα πιπεριάς, σουσάμι). Σας προτείνω επίσης και το Τσοπ κεμπάπ, ήτοι μαριναρισμένα κομματάκια προβατίνας που μπορεί να είναι μια ιδέα σκληρή, αλλά είναι πεντανόστιμη. Ωραίο «αντίδοτο» στα καυτερά το αϊράν από γιαούρτι χτυπημένο με αλάτι και νερό. Το αστέρι των επιδορπίων είναι το κιουνεφέ με αυθεντικό dill peynir, που λιώνει ιδανικά και δίνει στο γλυκό ελαφράδα.
Ο μπακλαβάς είναι πολύ βουτυράτος, το σάμαλι ωραία κλασικό με παγωτό χτυπημένο στο χέρι, που μοιάζει περισσότερο με κρέμα, και το καζάν ντιμπί αφράτο, πλούσιο και με αρωματικό καψάλισμα.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 29/6.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ Ιλισίων 13, Νέα Κηφισιά, 2111831437. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Δευτ.-Τρ. μόνο βράδυ. Τιμή: € 15-18 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
