Ελαίας Γη

Ένα εστιατόριο με ελληνική ταυτότητα, το οποίο συνδυάζει σταθερά καλές επιδόσεις, ατμόσφαιρα σχεδόν... σκηνική και θέα για ρομαντζάδα.

Μπαίνοντας στο «Ελαίας Γη», διασχίζεις ένα ατμοσφαιρικό υπόγειο πέτρινο κελάρι­. Κάθε στροφή του περάσματος –ενός αφηγηματικού λαογραφικού «καμβά» στην ουσία– κρύβει πήλινα σκεύη και βρυσάκια με τρεχούμενα νερά, ένας ξύλινος βολόσυρος (εργαλείο αλωνίσματος) περιμένει σε μια γωνιά, αποξηραμένα μυριστικά στα σταμνιά και σκονισμένες παλιές φιάλες κρασιού σε μιαν άλλη. Πριν από τα σκαλιά που σε ανεβάζουν στο εστιατόριο κάνεις μια στάση για να σε τρατάρουν ένα καλωσοριστικό τσιπουράκι (ή μαστίχα) κι ελιά.
Το λεπτομερειακά εικονογραφημένο σενάριο ελληνικότητας έχει για επόμενη σεκάνς ένα «μανάβικο-μπακάλικο», με τα τελάρα του φορτωμένα με λογιών λογιών ζαρζαβατικά και τα ράφια με αρωματικά λάδια, γυάλινα βάζα με ξηρούς καρπούς, ελιές και άλλα πολλά. Αμέσως μετά η σάλα με τις πέτρινες λεπτομέρειες, νεκρές φύσεις στα κάδρα και μια ελιά που θαρρείς φύτρωσε στο κέντρο της, ανάμεσα στα τραπέζια. Εκείνα που βλέπουν στη βεράντα είναι τα πιο προνομιακά μέχρι να ανοίξει κι άλλο ο καιρός και να αναλάβει η ίδια η βεράντα. πλακόστρωτη, με μεγάλα πλατάνια, γλαστράκια γεμάτα λουλούδια και πήλινα φανάρια, βλέπει τα φώτα της Αθήνας από ψηλά και ρομαντζάρει.

Δεν είναι πολύ παλιό εστιατόριο το «Ελαίας Γη». Οκτώ χρόνια έχει κλείσει, αν δεν κάνω λάθος, στην Πολιτεία. Όμως για την Αθήνα, που δεν έχει πολλά ελληνικά εστιατόρια με κλασική αύρα, όπως αντίστοιχα διαθέτουν διάφορες πόλεις της Γαλλίας, της Ελβετίας ή της Ιταλίας, είναι μια ιδιαίτερη προσέγγιση «συνέχειας» αστικών χώρων φαγητού που έχουν κλείσει τα κεφάλαια της ιστορίας τους εδώ και καιρό. Και το ελληνικό και το ξένο κοινό, από νεαρά ζευγάρια μέχρι πενηντάρηδες, που είδα στη σάλα φαινόταν να το χαίρεται ιδιαίτερα.
Η κουζίνα μεταγγί­ζει στην παράδοση λίγο πιο σύγχρονη άποψη, το σέρβις έχει τα μικρά τελετουργικά του και τα εκτενή μενού παραμένουν χαρακτηριστικό διακριτικό γνώρισμα: είναι δύο, ένα εντυπωσιακό σε μέγεθος μενού 24 γεύσεων (με € 45 ανά άτομο), κανονικό πανόραμα ελληνικής κουζίνας, κι ένα πιο «συνετό» 14 πιάτων (με € 35 ανά άτομο), που είναι απ’ ό,τι φαντάζομαι η δημοφιλέστερη επιλογή (το πρώτο αποδεικνύεται στην πράξη κομμάτι... ζόρικο). Υπάρχει πάντως και a la carte.

Και τώρα καθίστε αναπαυτικά και πιεί­τε μια γουλιά από τον καφέ σας, διότι η αναμετάδοση (πήραμε το μεγάλο μενού) θα πάρει ώρα. Αφού στο τραπέζι προσγειώθηκαν ελιόψωμο και καλαμποκένιο ψωμί ψημένα στον ξυλόφουρνο, την έναρξη σφύριξε ένα τσουκαλάκι με νόστιμη, ελαφριά κοκορόσουπα με ψιλοκομμένα λαχανικά και όσο της πρέπει λεμόνι, για να ακολουθήσει κατίκι με κόκκινη πιπεριά, ελιοσαλάτα με καρύδι (η οποία γευστικά δεν με ενθουσίασε), μια δροσερή και τραγανή κουκουναροσαλάτα και μια κυμινάτη οσπριοσαλάτα, ευπρεπέστατες και ορεκτικές.
Η μελιτζανοσαλάτα είναι highlight. Η μελιτζάνα ανακατεύεται μπροστά σου με τα υπόλοιπα συστατικά σε στιλ... περφόρμανς και είναι πλούσια, νόστιμη, με όμορφη αίσθηση καπνίσματος. Η πράσινη σαλάτα (λόλα, ντοματίνια, παντζαρόφυλλα, δυόσμος κ.ά.) είναι ευχάριστη, ενώ την αλληλουχία των ορεκτικών κλείνουν μια καλοφτιαγμένη κλασική πίτα με άγρια χόρτα και καλό φύλλο, ένας πιο μοντέρνος συνδυασμός κριθαρότου με σουτζουκάκια και τρυφερό χοιρινό ψημένο στο αλάτι, το οποίο όμως θα έπρεπε να ρωτούν προτού το λούσουν τόσο πλουσιοπάροχα με σάλτσα, διότι είναι μια χαρά και μόνο του. τι να κάνουμε, είναι συνήθεια του ελληνικού τραπεζιού η υπερβολή.

Η ώρα των κυρίως πιάτων έρχεται μαζί με μια πιατέλα με νόστιμα μοσχαρίσια φιλετάκια και μοσχαρίσιο­ χτένι, τα οποία με πιο ελαφρύ ψήσιμο θα αναδεικνύονταν περισσότερο, αλλά και πολύ ζουμερό, χοντροκομμένο γύρο κοτόπουλου και χοιρινού μέσα σε φωλιά με σος γιαουρτιού. Το μπιφτέκι σε δύο εκδοχές, μία με στάκα που του δίνει ιδιαίτερη γεύση και μία με φιστίκι Αιγίνης και κασέρι Λέσβου, είναι ωραιότατο – το ίδιο και τα χοιρινά μπριζολάκια. Από τα γλυκά, τώρα, το παγωτό λουκούμι-τριαντάφυλλο­ είναι ήπια αρωματικό και η πανακότα με βύσσινο έχει πιο ζελατινοειδή υφή απ’ ό,τι θα ήθελα, οπότε ψηφίζω τη μαστιχωτή μους σοκολάτας και την τάρτα σοκολάτας με πλούσια κρέμα φιστικιού και καραμελωμένους ξηρούς καρπούς. Στο φινάλε θα σας κεράσουν τσίπουρο, τεντούρα, μαστίχα ή ρακόμελο και θα φύγετε υπερπλήρεις.

Η επίσκεψη της κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 28/4.

ΕΛΑΙΑΣ ΓΗ Δεξαμενής & Ολυμπιο­νικών 4, Πολιτεία, 2106200005, 2106206433. Ωράριο λειτουργίας: Κυρ. μόνο μεσημέρι. Τιμή: € 28-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Υπάρχει παρκαδόρος.