Ενδιαφέρουσα γευστική πρόταση με έμφαση στην Κρητική κουζίνα
Νομίζω ότι για όσους παρακολουθούν τις εστιατορικές εξελίξεις και θεωρούν τις εξόδους για φαγητό βασικό στοιχείο της ψυχαγωγικής τους δραστηριότητας, το Αλάτσι είναι όχι μόνο γνωστό αλλά και οικείο. Πιθανότατα μάλιστα, για τους ανήκοντες στην παραπάνω ομάδα μια κριτική παρουσίαση για το συγκεκριμένο εστιατόριο να αποτελεί πλεονασμό. Παρ’όλα αυτά η μετακίνηση του Περικλή Κοσκινά και τα νέα απαιτητικά καθήκοντα του Σταύρου Θεοδωράκη που σίγουρα επηρεάζουν τις προτεραιότητες άρα και το Αλάτσι με ώθησαν να το επισκεφθώ.
Σε ό,τι αφορά το χώρο, δεν θα πω πολλά πράγματα. Ιδιαίτερες αλλαγές δεν υπάρχουν και όπως πάντα το περιβάλλον είναι ευχάριστο και φιλόξενο με κόσμο ποικίλης κοινωνικής προέλευσης και κάθε ηλικίας. Ας έλθουμε λοιπόν στο menu. Η αποχώρηση του Κοσκινά έδωσε την δυνατότητα σε ένα νέο κορίτσι (Βασιλική Μαγκλάρα) να αναλάβει τα πηδάλια της κουζίνας και να δείξει τις δυνατότητές της. Όπως είναι φυσικό μάλιστα ο κατάλογος των πιάτων που προτείνονται έχει και αρκετές αλλαγές. Από αυτά που δοκίμασα μου άρεσαν το ταρτάρ σολομού (κρεμμυδάκι, τσίλι, κάπαρη) η πίτα (σπανάκι, μυρωδικά, φέτα), τα ντολμαδάκια και η σφυρίδα στο φούρνο με πουρέ πατάτας. Η σύνθεση του ταρτάρ είναι επιτυχημένη και επιτρέπει στο σολομό να «ακούγεται» ενώ τα ντολμαδάκια έχουν πολύ καλό φύλλο και ρύζι μελωμένο με ακρίβεια. Η πίτα είναι ενδιαφέρουσα σαν πρόταση, απαιτεί όμως περισσότερα μυρωδικά για να κερδίσει σε γευστική ένταση. Τέλος, η σφυρίδα έχει απόλυτα σωστό ψήσιμο αλλά ο πουρές που τη συνοδεύει παρά το γεγονός ότι είναι καλός, υποθηκεύει το πιάτο λόγω υπερβολικής ποσότητας. Σε ό,τι αφορά το ριζότο με μανιτάρια και γραβιέρα Κρήτης, η κύρια παρατήρησή αφορά την απόλυτη απουσία al dente στην καρδιά του ρυζιού. Τέλος, στο γαμοπίλαφο (εμβληματικό πιάτο στο Αλάτσι) η βασική ένσταση, και παράλειψη της κουζίνας, συνίσταται στην ανυπαρξία της αίσθησης του στακοβούτυρου που αποτελεί την γευστική πεμπτουσία του πιάτου. Για το κλείσιμο του δείπνου, η λίστα των επιδορπίων είναι επαρκής και η μους σοκολάτας που δοκίμασα αφράτη και γευστική.
Το δια ταύτα, παρά τις εξελίξεις και τις καθόλου αμελητέες αλλαγές, έχει θετικό πρόσημο. Η Βασιλική Μαγκλάρα ανταποκρίνεται με επάρκεια που προδιαθέτει για μελλοντική βελτίωση στο καθήκοντά της. Το φαγητό, αν και με αδυναμίες σε ορισμένα πιάτα, είναι καλό, και το περιβάλλον είναι ευχάριστο και με φιλόξενο service. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την τονισμένη παρουσία των Κρητικών γεύσεων, το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Η επιλογή είναι δική σας.
