Διεύθυνση:
Tηλ:
Τιμές:
€45 - €60
Εξαίρετη θέα, καλός chef, και ανάλογη κουζίνα σε διαδικασία εξέλιξης με θετικό πρόσημο.
Όπως έχει φανεί και από παλαιότερες αναφορές μου οι Ορίζοντες του Λυκαβηττού είναι ένας χώρος που και μου αρέσει και τον προτείνω. Οι λόγοι είναι δύο και απλοί. Κατ’ αρχήν το συγκεκριμένο εστιατόριο και τα παραρτήματα του (cafe και all day cafe-restaurant) είναι το απόλυτο «μπαλκόνι» και προσφέρει μια μοναδική εικόνα της πόλης καθώς αφήνει το βλέμμα να φτάνει ελεύθερα μέχρι την άκρη του ορίζοντα στο Σαρωνικό. Μπορεί εκ πρώτης όψεως οι Ορίζοντες να αποτελούν μιας πρώτης τάξεως ατραξιόν για τους ξένους επισκέπτες, όμως και για εμένα τον Αθηναίο που βλέπω την καθημερινή μουντάδα της πόλης από το γραφείο μου ή περπατώντας μέσα στο θόρυβο συντροφιά με πολυκατοικίες η απόλαυση της θέας συνοδεία ενός καλού φαγητού αποτελεί μια όαση φυγής από την γκρίζα καθημερινότητα.
Ο δεύτερος λόγος, μόλις τον προανέφερα, είναι το καλό φαγητό. Ανεξάρτητα από την προϊστορία που το επιβεβαιώνει, εδώ και μερικούς μήνες, στα πηδάλια της κουζίνας βρίσκεται ένα νέο και έμπειρο πρόσωπο, ο Νίκος Μαγγανάς, με περγαμηνές που φέρουν την υπογραφή γνωστών χώρων από την Ελούντα τη Μύκονο και αλλού. Παρά το γεγονός ότι το menu βρίσκεται ακόμα σε φάση ανασχεδιασμού με την τελική εικόνα να αναμένεται λίγο πριν το Πάσχα έκανα μια πρώτη διερευνητική επίσκεψη το δια ταύτα της οποίας είναι ενθαρρυντικό και υποσχόμενο. Σε ότι αφορά τη δομή του ακολουθεί την πεπατημένη που χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια τους Ορίζοντες με περίπου δέκα ορεκτικά και άλλα τόσα κύρια αλλά και με μια «σφήνα» από πάστες και ριζότι που κάνουν τον κατάλογο ακόμα πιο ελκυστικό για όλα τα γούστα.
Από τα επτά πιάτα που δοκίμασα τις εντυπώσεις κέρδισαν μια σούπα βελουτέ με κουνουπίδι και σέλινο, το κριθαρότο με βασιλομανίταρα και πεκορίνο Αμφιλοχίας, και τα μαγειρεμένα στο ζουμί τους μανιτάρια με θυμάρι. Πολύ καλή υφή, τυπική γεύση και πικάντικα κρουτόν είναι τα στοιχεία που αναδεικνύουν το πρώτο και στιβαρή λιπαρή (πικάντικη ταυτόχρονα) γεύση χωρίς υδαρότητες κάνουν πολύ ενδιαφέρον το τρίτο παρά την απλότητα της παρασκευής. Τέλος το κριθαρότο με απόλυτη ακρίβεια στο ψήσιμο και μαστιχωτή αίσθηση ήταν το υπ’ αριθμόν ένα πιάτο του τραπεζιού. Καλά, και αρκετά ασυνήθιστα, ήταν και τα φιλετάκια ταύρου. Από τα υπόλοιπα η τάρτα με κοτόπουλο πράσα και μυρωδικά χρειάζεται αναθεώρηση. Κυρίως για το κοτόπουλο (στεγνό) αλλά και για την απουσία τραγανού χαρακτήρα ως προς τη βάση.
Τα μάγουλα από μυλοκόπι επίσης αν και εξαιρετικός μεζές χάνουν από την υπερβολική ένταση των συνοδευτικών του πιάτου που υποθηκεύει το λεπτό χαρακτήρα του ψαριού. Τέλος ο επίλογος (επιδόρπια) είναι γευστικός με προτάσεις που χαρακτηρίζονται από αρκετή λεπτότητα. Το τελικό συμπέρασμα από το γεύμα είναι ότι η έλευση του Νίκου Μαγγανά έχει σαφές θετικό πρόσημο. Το φαγητό είναι καλό, όσο πρέπει για το είδος του χώρου, και μάλλον θα αποδειχθεί καλύτερο στους μήνες που έρχονται με την παρουσίαση της ολοκληρωμένης πρότασης που έχει κατά νου ο chef. Προφανώς και αυτό φαίνεται από όσα γράφονται το προτείνω ανεπιφύλακτα.
