Το δημοφιλές απωανατολίτικο εστιατόριο αλλάζει φέτος προσανατολισμό, σερβίροντας Thai και γιαπωνέζικη κουζίνα, με την επιμέλεια του Γιώργου Βενιέρη.
Οι ουρανοί είναι δικοί μας: Τα δυνατά concepts αποδεικνύονται σωτήρια. Στο «Oozora» εν προκειμένω οι K Studio κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα έντονα γεωμετρικό βαθμιδωτό «στερέωμα» από φύλλα MDF, εκφράζοντας μ’ αυτόν τον πολύ ξεχωριστό τρόπο την έννοια του «ουράνιου θόλου» που σημαίνει το όνομά του. Έτσι λοιπόν ο φωτεινός θόλος μέσα στο γκρι-μαύρο περιβάλλον είναι σημείο αναφοράς στην Αθήνα που αξίζει να το επισκέπτεσαι ακόμη κι αν δεν γίνεται πλέον «πατείς με πατώ σε», όπως τους πρώτους μήνες της λειτουργίας του. Ο κόσμος είναι σαφώς νέος, μοντέρνος, δυναμικός και έρχεται αργά για φαγητό. Και είναι σαφώς η bar-restaurant πλευρά του που υπερισχύει, καθώς πολλοί πάνε στην μπάρα για διάλειμμα τσιγάρου και ποτό, κάνοντάς τη, μαζί με τα ωραία κοκτέιλ της, από τα δυνατά χαρτιά του μαγαζιού.
Jap-Thai: Στην πληθώρα των νεο-γιαπωνέζικων ρεστοράν που έχουν δυνατά ερείσματα στο αθηναϊκό κοινό, το «Oozora» επιχείρησε από πέρυσι την ουσιαστική διαφοροποίησή του παρουσιάζοντας κουζίνα Nikkei. Φέτος αλλάζει προσανατολισμό μπλέκοντας την Ιαπωνία με την Ταϊλάνδη, σ’ ένα project που, εκτός από τη συνύπαρξη των δύο κουζινών, θέλει να παίξει και με τη δημιουργική ανάμειξη, το fusion των γεύσεών τους. Επικεφαλής της κουζίνας, εκτός του sushi, έχει αναλάβει ο Γιώργος Βενιέρης, ο οποίος έχει εντρυφήσει τα τελευταία χρόνια επιτόπου στην κουζίνα του Σιάμ και έχει ανοίξει ήδη ένα επιτυχημένο ταϊλανδέζικο εστιατόριο στη Μύκονο («Mr. Pug»).
Έτσι λοιπόν από τη μια έχουμε ένα πολύ καλό ψιλοπικάντικο και άψογα «κρεατένιο» tuna tartar με αφρό αλατιού και ελαφρώς καυτερή σάλτσα λεμονιού και από την άλλη ισάξιό του Thai tartar με τη γλυκιά σάρκα γαρίδας κεντημένη με τζίντζερ, μιρίν, kaffir lime, πικάντικο τσίλι, μπόλικο άρωμα κορίανδρου και τραγανό tobiko (αβγά χελιδονόψαρου). Δημοφιλείς σπεσιαλιτέ δρόμου στην Μπανγκόκ σερβίρονται με γκουρμέ τρόπο. Η σαλάτα som tum pbooh εκφράζει την πεμπτουσία της νότιας Άπω Ανατολής με την αρωματική φρεσκάδα πράσινης παπάγια και μάνγκο μαζί με τραγάνισμα φιστικιών, umami από αποξηραμένες γαρίδες κι ένα ερεθιστικό ντρέσινγκ από lime, fish sauce, chili, με μπόλικο κορίανδρο, υπαινικτική γλύκα palm sugar, ντομάτα και κόκκινη πιπεριά.
Το pad Thai, πάλι, είναι ένας ολόφρεσκος συνδυασμός με βερμιτσέλι, γαρίδες, τόφου, μαζί με βλαστάρια σόγιας, φιστίκια, palm sugar και νοστιμάδα αποξηραμένης γαρίδας. Σε παρόμοια συχνότητα καθημερινής νοστιμιάς επιπέδου κινείται το γλυκοφάγωτο sweet basil beef vermicelli με βαθιά γεύση από τις σάλτσες soy, oyster και hoisin μαζί με τσίλι, τζίντζερ, φιστίκια και ταϊλανδέζικο βασιλικό. Από τους ωραίους νεωτερισμούς τα rice paper rolls. απλούστερο αυτό με καραμελωμένη πάπια-καρότο-lemongrass, εξαιρετικό το δεύτερο με βελούδινο φουαγκρά, dragon fruit, hoisin sauce και lime. Το black cod Thai style είναι μια ακόμη προσπάθεια συνδυασμού των δύο κουζινών. το ψάρι είναι ανάλαφρο και άψογα ψημένο, τα noodles όμως παρά τη γευστικότητά τους (τσίλι, κορίανδρος, lemongrass, σόγια, σκόρδο) είναι κάπως βαριά για την κομψότητά του. Στο green chicken curry το κοτόπουλο είναι άχρωμο, παρότι η απαλή του σάλτσα με γάλα καρύδας είναι καλή και συνδυάζεται ωραία με bitter μελιτζάνα.
Τα σούσι έχουν καλό επίπεδο, με ανώτερο όλων το spicy hirazuke και πολύ ενδιαφέροντα το inside out kani salmon και το spicy salmon tartar. το naruto, με το πολύ αγγούρι, δεν λέει πολλά. Τα γλυκά είναι επιτυχημένα. Καλύτερο το fondant σοκολάτας-passion fruit με το ηδονικό λιώσιμο (το παγωτό μέντας δίπλα του υπερβολικά αρωματικό). Η κρεμ μπριλέ έχει πολύ ωραία γεύση, αλλά χάνει σε υφή καθώς μας την έφεραν νερουλή, κερδίζοντας πόντους με το ωραίο παγωτό καρύδα.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 20/12/14.
