Trapezaria

Ένας ευχάριστα νοσταλγικός χώρος πίσω από το Καλλιμάρμαρο είναι η νέα έδρα ενός σεφ με δημιουργικές αναζητήσεις και μιας καλής λίστας κρασιών.

H σχετικά πρόσφατη­ μετακίνηση του «Trapezaria» από την περιοχή του Μακρυ­γιάννη στο Παγκράτι ήταν η αφορμή για την επίσκεψή μας. Ο χώρος του παλιού «Cucina Povera» είναι φωτεινός, ευχάριστα νοσταλγικός, με μια εντυπωσιακή κάβα συντήρησης κρασιών που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του κύριου τοίχου της σάλας. Το σύνολο, σε συνδυασμό με τους θαμώνες, εγγυάται μια ευχάριστη έξοδο, ενώ με μια απλή ανάγνωση του μενού γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο σεφ και ιδιοκτήτης Δημήτρης Παναγιωτόπουλος είναι ανήσυχο άτομο: οι εκφωνήσεις των πιάτων έχουν ενδια­φέρον και οι συνδυασμοί των υλικών σε προκαλούν να βάλεις τον «δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων» για να καταλάβεις τι κρύβουν.
Από τα επτά πιάτα που δοκίμασα τρία ήταν εντός στόχου με βάση την εντύπωση που δίνει ο κατάλογος, δύο ήταν απλώς ευχάριστα, ενώ άλλα δύο απαιτούν βελτίωση. Από τα πρώτα τόσο το ζυγούρι (σταμναγκάθι, πράσα και μπαχάρια) όσο και το χουνκιάρ­ με μάγουλα μοσχαριού (πατάτα­, κρέμα μελιτζάνας και φουρνιστή ντομάτα) επιβεβαιώνουν με απόλυτη επάρκεια τις προσδοκίες που γεννά η ανάγνωση του μενού. Από τα υπόλοιπα η ανοιχτή πίτα με καπνιστό μουχτερό, ντομάτα και κασέρι είναι απλή, με μόνη ιδιαιτερότητα τον πελτέ δαμάσκηνου, ο οποίος δεν προσθέτει κάτι το ιδιαίτερο. Εξίσου απλή, χωρίς κάποια δημιουργική ιδιαιτερότητα, είναι και η σαλάτα με τα μαριναρισμένα μανιτάρια, τα οποία όμως προσφέρουν μια δροσερή φυτικότητα. Αυτό­ που δεν θα πρότεινα είναι το foie gras a la Greque.
Άτονη πατέ πουλιών και υπερβολική γλυκύτητα από τα (καλά) σύκα στερούν οποιοδήποτε ενδιαφέρον από το πιάτο παρά την εξαιρετική μπάρα δημητριακών που συνοδεύει τα προαναφερθέντα. Κλείνοντας, θα επισημάνω ότι τα επιδόρπια χρειάζονται οπωσδήποτε αναθεώρηση, ενώ η λίστα κρασιών είναι αξιοπρόσεκτη και με ενδιαφέρουσες προτάσεις.