Ανανεωμένο το δημοφιλές εστιατόριο της Κηφισιάς, δίνει ρέστα στην ψαγμένη ελληνική κρεοφαγία.
New look: Ήταν καιρός να αλλάξει διακοσμητικό ύφος ο «Τηλέμαχος» έπειτα από 7 χρόνια. Οι τοίχοι παίζουν πλέον σε ένα απαλό γκρι, η όμορφη λευκή ξύλινη στέγη φωτίζεται με ζωηρό μπλε, ενώ ο κάνναβος πάνω από το μπαρ έχει ένα ταιριαστό πράσινο και οι πολυέλαιοι εκπέμπουν πια λευκό φως. Κάτι χρειάζεται ωστόσο για να ζεστάνει και άλλο με λίγη οικειότητα ο χώρος. Το «Τηλέμαχος BBQ Club» είναι ήσυχο τις καθημερινές, αλλά το σαββατόβραδο, καμιά φορά και τις Παρασκευές, εκτός από εξαιρετικά κρέατα, υπάρχουν μουσικά live που σηκώνουν το μαγαζί στον αέρα και μάλιστα με ένα πολύ καλό προαιρετικό μενού, που χρεώνει 6 πιάτα € 30.
Υψηλή ελληνική χασαπική: Έχει γενικώς εξαιρετικά κρέατα, αλλά ξεχωρίζει για την εξαιρετική ελληνοπρέπεια πολλών εκ των προτάσεών του, που δεν τις βρίσκεις αλλού στην Αθήνα. Είναι αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε χασάπικη κουζίνα, η οποία ψήνει και μαγειρεύει ασυνήθιστα σχεδόν εξωτικά κρέατα και μεζέδες. Ιδού μερικά πιάτα αυτού του ξεχωριστού meat parade. Κάθε γουλιά από τη σούπα με τα αρνίσια ποδαράκια είναι πυκνή νοστιμιά που εξιτάρει, ειδικά αν της προσθέσεις λίγο λευκό ξίδι από αυτό που προτείνει ο Γιώργος Τσιλιγκίρης, τα δε ποδαράκια λουκούμι. Η γαρδούμπα είναι θαυμάσια, με το εντεράκι καραμελωμένο εξωτερικά με λίγο μέλι και το ζωμό του ψησίματος, ενώ τα ίδια γευστικά αρώματα χρωματίζουν το ζουμί της. Τολμώ να σκεφτώ ότι αν αυτή η γαρδούμπα είχε μόνο έντερα, θα ήταν απλώς η καλύτερη εν Ελλάδι. Η σπλήνα είναι από εκείνους τους μερακλίδικους μεζέδες που έβρισκες παλιότερα σε ταβέρνες και μαγειρεία και σήμερα πρακτικά έχει εξαφανιστεί. Εδώ τη σερβίρουν γεμιστή με κιμά και γευστική ένταση που καίει καρδιές.
Ωστόσο, ο χάρτης της ελληνικής κρεατοφαγίας επαναπροσδιορίζεται με δύο κορυφαία πιάτα. Το καλοσιτεμένο φιλέτο προβάτου είναι μεγάλη ζημιά. Τρυφερό, γευστικά πολυεπίπεδο, ρίχνει στ’ αφτιά σε οποιοδήποτε μοσχαρίσιο... ξαδέρφι του. Μιλάμε για μεγάλο κρέας, που συνοδεύεται από σούπερ αρωματικούς λαχανοντολμάδες γεμιστούς με βότανα, τζίντζερ και κουκουνάρι. Η δεύτερη απίστευτα γευστική σπεσιαλιτέ του μαγαζιού είναι ο τράγος με λινγκουίνι. Βουνίσιος, από τον Όλυμπο, θεονόστιμος με τέτοιο γευστικό βάθος κι επίγευση, που σε κάνει να τον χειροκροτάς αυθορμήτως, σερβιρισμένος με άψογα λινγκουίνι ντυμένα από μια φανταστική ελληνότροπη σάλτσα από τους χυμούς του κρέατος και πελτέ ντομάτας. Από τον τράγο κάνουν και ωραίους κεφτέδες. Για να φανεί όμως περισσότερο η αγριάδα της νοστιμιάς του, το κρέας θα έπρεπε να είναι χοντροκομμένο, και χωρίς μπόλια εφόσον μαγειρεύεται (για να μη γίνεται λιπαρό), ή διαφορετικά να ψήνεται στη σχάρα. Μπορεί το κάπνισμα στα αρνίσια παϊδάκια να είναι πολύ έντονο, αλλά το ίδιο το κρέας δεν παίζεται. Δεν θα πω ότι τρελάθηκα με το κλέφτικο προβάτου, γεμιστό με γραβιέρα στο χαρτί, αλλά είναι σίγουρο ότι τις παπαρδέλες με βοδινό ραγού θα τις ζήλευε και Ιταλός μακαρονάς.
Από τις ωμότητες, τώρα, το καπνιστό καρπάτσιο με λεμόνι και μέλι ξεχωρίζει, με το κομμένο στο χέρι ταρτάρ να ακολουθεί (του πάει λίγο tabasco). Νομίζετε ότι τελειώσαμε; Κι όμως υπάρχουν και άλλα διαμάντια, όπως η μπριζόλα της μοσχίδας από τη Νάξο. Κρέας πιο ελαφρύ αν το συγκρίνεις με το βοδινό, αλλά κομψό, γευστικότατο και με μεγάλη επίγευση, τόσο που βάζει τα γυαλιά στα διάφορα γάλακτος που κυκλοφορούν. Θα ήταν σκόπιμο να υπάρχουν και κάποιες χορτοφαγικές νοστιμιές για να ελαφραίνει το δείπνο – ειδικά αν κρίνω από την εξαιρετική σαλάτα από ταραξάκο (αγριοράδικο).
Το ρεβανί, η καρυδόπιτα και η κρέμα πορτοκαλιού είναι επιπέδου.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 16/12.
