Ενδιαφέρουσα προσπάθεια σε περιβάλλον λίγο sui-generis και κουζίνα που παραπέμπει περισσότερο σε μεζεδοπωλείο.
Για μια ακόμα φορά, το ερέθισμα για τη σημερινή κριτική προήλθε από δυο-τρεις γνωστούς και από αναγνώστες των όσων κατά καιρούς γράφω. Δύο από αυτούς μάλιστα, με προέτρεψαν να επισκεφθώ sites, τα οποία αναρτούν απόψεις (και σε καμιά περίπτωση κριτικές) χρηστών του διαδικτύου για να πάρω μια πρώτη γεύση. Το έκανα, από περιέργεια, και εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι 75 από τους 100 σχολιαστές βρήκαν το Σαραντατρίο εξαιρετικό, κατηφόρισα προς την Αμβροσίου Φραντζή, κοντά στο παλιό Φιξ. Ο δρόμος κάθε άλλο παρά μπορεί να εμπνεύσει έναν υποψήφιο εστιάτορα. Το περιβάλλον σηματοδοτείται από συνεργεία, καταστήματα ανταλλακτικών, κλπ. «πωλητήρια» που δημιουργούν μια γενική αίσθηση αδιάφορου έως υποβαθμισμένου εμπορικού δρόμου. Αν μάλιστα δεν προσέξεις, η είσοδος του μαγαζιού περνάει απαρατήρητη. Εσωτερικά το Σαραντατρίο είναι πιο ενδιαφέρον. Μια μικρή στενόμακρη αίθουσα μάλλον ευχάριστη και ο κοινόχρηστος διάδρομος του μονώροφου κτιρίου στο οποίο ανήκει, συνθέτουν τον χειμωνιάτικο χώρο. Ο τελευταίος σχετικά σκοτεινός και ψυχρός δεν προσφέρεται ιδιαίτερα για βραδινή έξοδο. Στο πίσω μέρος μια μικρή εσωτερική αυλή με επαρκές πράσινο είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του εστιατορίου και θυμίζει λίγο καραβάν-σεράϊ με ετερόκλητο εξοπλισμό (τσίγκινα τραπέζια, πάγκοι, καρέκλες καφενείου, χαμηλά τραπέζια τύπου καφέ-μπαρ, κ.α.) αλλά έχει το γούστο της. Σε συνδυασμό με τους νεαρούς, γενικά, σε ηλικία θαμώνες, το σύνολο ξεφεύγει από την πεπατημένη και έχει θετικό πρόσημο.
Ας έλθουμε όμως και στο φαγητό. Ο κατάλογος στηρίζεται περισσότερο σε προτάσεις που παραπέμπουν κυρίως σε ορεκτικά ή σε μεζεδοπωλείο. Τα ουσιαστικά κύρια είναι τέσσερα-πέντε και παραπέμπουν σε τηγάνι ή σχάρα, στα οποία προστίθεται και ένα γιουβέτσι γαρίδας. Από το σύνολο των εικοσιπέντε πιάτων, δοκίμασα τα οκτώ και η άποψή μου έχει ως εξής: η πράσινη σαλάτα με ποντιακή πλεξούδα είναι νόστιμη με ευχάριστο ντρέσινγκ και καλή αίσθηση τυριού. Πιο απλή αλλά ευπρόσδεκτη είναι και η σαλάτα ποντιακού καρότου. Η αλιάδα με φιστίκι Αιγίνης είναι καλή σαν ιδέα με υποβαθμισμένη όμως την αίσθηση του σκόρδου και «σφιχτή» στο στόμα. Μου άρεσε αντίθετα, το αφράτο πεϊνιρλί με την ευχάριστη γέμιση γραβιέρας Πρεβέζης και σουτζουκιού από τη Δράμα. Από τα κύρια πιάτα, βρήκα άτυχη την τηγανιά κοτόπουλου. Μέτριο πουλερικό, αδύνατη παρουσία τυριού και παρατηγανισμένο κρέας δεν μπορούν να δώσουν κάτι καλό. Υπερβολικό ψήσιμο ήταν και το αδύνατο σημείο για τα μπιφτεκάκια που είχαν όμως μια νόστιμη κρεατένια γεύση. Τέλος, καλές εντυπώσεις αφήνει και το γιουβέτσι γαρίδας. Αν μάλιστα είχε δυο-τρεις γαρίδες παραπάνω θα ήταν πραγματικά καλό. Ενδιαφέροντα στοιχεία στο Σαραντατρίο είναι το προφιτερόλ στα επιδόρπια και η λίστα κρασιών. Σεμνή όπως επιβάλλει το είδος του μαγαζιού αλλά με καλές τιμές (7-15€) στην πλειοψηφία και αρκετά πρωτότυπη σε σύνθεση ετικετών. Το συμπέρασμα από όσα προανέφερα είναι ότι στο συγκεκριμένο χώρο το φαγητό είναι ενδιαφέρον. Τα σχόλια που διάβασα είναι απολύτως θεμιτά και απηχούν σεβαστές προσωπικές απόψεις που από μόνες τους δεν τοποθετούν το Σαραντατρίο σε ένα ψηλότερο γευστικό επίπεδο. Αποτελεί μια ενδιαφέρουσα επιλογή, ιδιαίτερη η αυλή, για τους κατοικούντες στα πέριξ, δεν δικαιολογεί όμως τη μετακίνηση, αν μένετε σχετικά μακριά. Εκτός αν έχετε την περιέργεια.
Τιμή κατ’ άτομο: 15-25 ευρώ
Αμβροσίου Φραντζή 43, Τηλ.: 2130263347
