Διεύθυνση:
Tηλ:
Τιμές:
€25 - €35
Το ιστορικό στέκι των «Λευτεριστών» απέκτησε «αδερφάκι» στη Μητροπόλεως. Παρόμοια κουζίνα, διαφορετικό στιλ και ατμόσφαιρα.
Εκσυγχρονισμός ναι μεν, αλλά: Το νεοκλασικό απέναντι στο Ινστιτούτο Θερβάντες στη Μητροπόλεως, που στεγάζει το «αδερφάκι» του ιστορικού «Αθηναϊκόν», είναι μπιζού. Το εσωτερικό του όμως είναι αμήχανο. Από τη μια υπάρχουν μαρμάρινοι ημικίονες και από την άλλη ένας μοντερνισμός που θυμίζει διαμόρφωση σύγχρονου πλοίου. Δεν λέω ότι είναι δυσάρεστο, αισθητικά όμως η νίκελ κουπαστή με το πορτοκαλί χρώμα στον τοίχο και το αρχαίο αντίγραφο δεν κολλάνε με τίποτε. ούτε ο δερμάτινος καναπές που στις φέτες της πλάτης του εναλλάσσονται το καφέ με πορτοκαλί και σκούρο μπλε ταιριάζει εδώ, δίνει στο χώρο ψυχρότητα και μιαν αίσθηση μαζικού μαγαζιού. Αντιθέτως, τα εκσυγχρονισμένα κλασικά στοιχεία στα ξύλινα τραπέζια και τα γεωμετρικά μοτίβα στο γυάλινο διαχωριστικό δίνουν το «χρώμα» μιας αναβαθμισμένης ελληνικότητας με αναφορά στην Ιστορία. Η έννοια της ελληνικότητας μέσα από την πολύ προσωπική ματιά του ζωγράφου Απόστολου Γιαγιάνου είναι και το θέμα των πινάκων που στολίζουν τους τοίχους. Το εντυπωσιακό πηγάδι με τον αρχαίο αποθηκευτικό κρατήρα είναι μοναδικό στοιχείο, αλλά τα χρώματα γύρω του πάσχουν από το διακοσμητικό ελάττωμα που ανέφερα ήδη. Με δυο λόγια, το καινούργιο πόστο του «Αθηναϊκόν» δεν έχει τη θέρμη του στεκιού των «Λευτεριστών» στη Θεμιστοκλέους.
Μεζε-παράδοση: Η κουζίνα του «Αθηναϊκόν» έχει στο DNA της την παράδοση των παλιών μεζεδοπωλείων της Αθήνας. Έχει λοιπόν πολύ ευρύ ρεπερτόριο, που εκτείνεται σε μεγάλα μήκη και πλάτη, περιλαμβάνοντας πάρα πολλά θαλασσινά, κρεατικά και λαχανικά. Το σίγουρο είναι ότι η κουζίνα χειρίζεται το τηγάνι με μεγάλη μαστοριά και οι μεζέδες βγαίνουν ανάλαφροι, ζουμεροί και τραγανιστοί, χωρίς ίχνος λαδίλας. Έχουμε και λέμε: οι χορτοκεφτέδες, ζυμωμένοι με ξινό τραχανά, είναι μυρωδάτοι και η υφή τους σαν φωτογραφία με χοντρό κόκκο. το μόνο τους μειονέκτημα ότι ήρθαν ανάλατοι, αλλά αυτό διορθώνεται. Ο εμβληματικός μεζές του μαγαζιού, κροκέτες με καραβίδες και γαρίδες, είναι γλυκοφάγωτος με υπογραμμισμένη γεύση και η πικάντικη κρέμα τού ταιριάζει.
Ο τηγανητός μπακαλιάρος, παραδοσιακός αφρός, ήταν μια σταλιά πιο αλμυρός, αλλά πολύ ορεκτικός και η καρυδάτη σκορδαλιά τού πάει. Έχω φάει και παλιότερα μύδια στο «Αθηναϊκόν» και ξέρω ότι τα φτιάχνουν καλά. επειδή αυτήν την περίοδο η σάρκα είναι μικρή μέσα στα κελύφη αδικούνται αχνισμένα και σκέφτομαι ότι σε ένα εστιατόριο με τέτοια ιστορία θα έπρεπε να μην τα προτείνουν τώρα που δεν είναι η εποχή τους. Η σχάρα επίσης έχει καλό χέρι. Μπορεί τα μπαρμπουνάκια να ήταν μικρά για κάρβουνο, η γεύση τους όμως ήταν ωραιότατη. Το ίδιο άψογα ψημένοι ήταν και οι αφράτοι κεφτέδες, θυμίζοντάς μου την παλιά αστική παράδοση θρυλικών εστιατορίων όπως το «Όλυμπος-Νάουσα» στη Θεσσαλονίκη. Παρόλα αυτά, το σφάλμα το έκαναν βάζοντας δίπλα τους μια πασέ από τη δεκαετία του 1980 γαρνιτούρα με τηγανητές πατάτες (καλές, τραγανές) και κρύο ρύζι με λαχανικά.
Το ίδιο μέτριο ρύζι αδικεί το συμπαθέστατο αρνάκι, μαγειρεμένο με κόκκινο κρασί και αρμπαρόριζα. Στο φινάλε μπορείς να δοκιμάσεις αφράτη καρυδόπιτα, αλλά ο σφιχτός λευκός χαλβάς είναι σαφώς καλύτερος. Εκείνο όμως που δεν πρέπει με τίποτε να χάσετε είναι ο βουτυράτος, μυρωδάτος μπακλαβάς με ολοζώντανη τη μερακλίδικη παράδοση της Ανατολής σε κάθε του μπουκιά.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 19/11.
ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ Μητροπόλεως 34, Σύνταγμα, 2103252688.
Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Κλειστά Κυρ. βράδυ. Τιμή: € 15-20 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
