
Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει το τελευταίο μεγάλο event του για το 2024, με αφορμή την ολοκλήρωση του εκθεσιακού κύκλου "Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;". Το διήμερο 14 και 15 Δεκεμβρίου, το ΕΜΣΤ περιμένει το κοινό να δει από κοντά τη νέα έκθεση της Μαρίας Cyber, "Πορτρέτα", να παρακολουθήσει μοναδικές περφόρμανς και προβολές, και να χορέψει με ξεσηκωτικά DJ set και συναυλίες έως τα ξημερώματα.
Πριν λίγες μέρες εγκαινιάστηκε η έκθεση "Εγκώμιο της σκιάς" της εικαστικού Νίνας Παπακωνσταντίνου, στην υπηρεσιακή αυλή του Μεγάρου Μουσικής. Το πρότζεκτ, που αντλεί έμπνευση από τα έργα των Τζουνίτσιρο Τανιζάκι και Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, υποδέχεται τους επισκέπτες του με ελεύθερη είσοδο κάθε Πέμπτη -μην το χάσετε.

Με τα γιορτινά κινηματογραφικά ραντεβού να έχουν ήδη ξεκινήσει στην πόλη, η Ελληνοαμερικανική Ένωση μπαίνει και αυτή σε χριστουγεννιάτικο mood με την προβολή ενός all time classic, το "Μια Υπέροχη Ζωή" του Φρανκ Κάπρα, την Τετάρτη 18/12 (7 μ.μ.).

Ακόμη, στο πλαίσιο του Χριστουγεννιάτικου Κόσμου του ΚΠΙΣΝ, το SNFCC Youth Council παρουσιάζει τα Under Pressure Music Sessions: μια σειρά συναυλιών στον Θόλο, εμπνευσμένη από τη φωτιστική εγκατάσταση "Pressure" των Hans E. Madsen and Frederik D. Hougs. Η πρώτη συναυλία θα λάβει χώρα στις 14/12, με καλεσμένους τους ανερχόμενους καλλιτέχνες της ελληνικής indie σκηνής, Bipolia και Tsolimon. Στις 20 Δεκεμβρίου, σειρά έχει η Lou και το δίδυμο Agatha & Molyneaux, που υπόσχονται μια συναρπαστική ηλεκτρονική εμπειρία.
Σε γιορτινή διάθεση μας βάζει και η Γκαλερί Σκουφά, που την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου (12-9 μ.μ.) διοργανώνει ένα ολοήμερο event για να εγκαινιάσει τη νέα χριστουγεννιάτικη ομαδική έκθεση "It’s the most wonderful time of the year!". Διεθνείς καλλιτέχνες και συνεργάτες της γκαλερί εμπνέονται από τη μαγεία των Χριστουγέννων και δημιουργούν έργα που καλούν τον θεατή να γίνει μέρος μίας γιορτινής, ζωντανής αφήγησης.
Περισσότερες πληροφορίες
It’s the most wonderful time of the year!
Στη χριστουγεννιάτικη, ομαδική έκθεση της Γκαλερί Σκουφά παρουσιάζονται έργα Ελλήνων και ξένων συνεργατών του χώρου τέχνης, καθώς και έργα παλαιών γνωστών καλλιτεχνών. Για ακόμα μια χρονιά οι καλλιτέχνες εμπνέονται από τη γοητεία των γιορτινών ημερών και δημιουργούν έργα τα οποία καλούν τον θεατή να ανακαλύψει ιστορίες και να γίνει μέρος μιας ζωντανής αφήγησης. Τοπία, πρόσωπα, χρώματα και μέρη ονειρικά, γίνονται αφετηρία μιας γιορτινής συνάντησης.
Μαρία Cyber. Πορτρέτα
Η έκθεση συγκεντρώνει μια επιλογή εικόνων από το φωτογραφικό της αρχείο, που καταγράφει τη λεσβιακή ζωή στις δεκαετίες του 1990, 2000 και 2010. Τα πορτρέτα της Maria Cyber απαθανατίζουν προσωπικές στιγμές ανάμεσα σε φίλες και ερωτικές συντρόφους, εικόνες που διαφορετικά θα παρέμεναν φευγαλέες. Πολλές είναι παιγνιώδεις, υπονομεύοντας τις παραδοσιακές αντιλήψεις περί φύλου και εξουσίας, ενώ άλλες απεικονίζoυν χαλαρές, ανεπιτήδευτες στιγμές ή διαπεραστικά, ευθύβολα βλέμματα στην κάμερα, πάντα με μια αίσθηση σεβασμού προς τις γυναίκες που φωτογραφίζει. Υιοθετώντας στενά καρέ και κοντινά πλάνα, η Maria Cyber εστιάζει κυρίως στα άτομα παρά στον περιβάλλοντα χώρο, δημιουργώντας μια αίσθηση εγγύτητας, σύνδεσης και οικειότητας. Στα έργα της, η φωτογραφία εμπλέκεται σε έναν δυναμικό διάλογο με την queer οπτική κουλτούρα, φέρνοντας στο προσκήνιο τη λεσβιακή ορατότητα. Απαθανατίζει γυναίκες εντός μιας συλλογικής queer μνήμης και συμβάλλει σε μια πολιτική του βλέμματος, (προ)καλώντας μας να επανεξετάσουμε τις έννοιες της αντίληψης, της εξουσίας, της μνήμης και της αναπαράστασης. Οι φωτογραφίες της λειτουργούν ως πράξεις αντίστασης απέναντι στην αποσιώπηση, αποτυπώνοντας στιγμές που διαφορετικά θα χάνονταν στη λήθη.
Νίνα Παπακωνσταντίνου. Εγκώμιο της σκιάς
Η εικαστικός δημιούργησε οκτώ in situ έργα ειδικά για τον χώρο της Υπηρεσιακής Αυλής, κατά το πλείστον άυλα ή εφήμερα: έργα με φως, μεγάλων διαστάσεων βιντεοπροβολές, εγκαταστάσεις με πολλαπλά υλικά, όπως κερί, μολύβι, κιμωλία, υδατόχρωμα, ρετσίνι, λιβάνι, αραβικό κόμμι κ.ά. Η έκθεση δανείζεται τον τίτλο της από το ομώνυμο βιβλίο του Τανιζάκι "Το Εγκώμιο της σκιάς", και οι τίτλοι των έργων παραπέμπουν σε ομότιτλα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Σχεδιασμένη ως εικαστική μυθοπλασία, η έκθεση επιχειρεί να δημιουργήσει μία συνθήκη συνομιλίας μεταξύ των δύο αυτών λογοτεχνών. Η Παπακωνσταντίνου εξερευνά έναν κόσμο λέξεων που κατοικούν σε μια ενδιάμεση διάσταση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, σε μια θολή, συγκεχυμένη ή και κρυμμένη εικόνα τους. Συνδέοντας την ομιχλώδη ασάφεια του ημίφωτος του Τανιζάκι με την ονειρώδη ατμόσφαιρα και την απόκοσμη φύση των ηρώων του Παπαδιαμάντη, αναδεικνύει τις δημιουργικές δυνατότητες που αναδύονται από τη σιωπή και τη μοναξιά και γεννούν αυτόν τον "άλλο" κόσμο εσωτερικότητας και λιτού κάλλους.