Το φεστιβάλ books n’ beer του red n’ noir έχει ήδη ξεκινήσει, φιλοξενώντας στο Πεδίο του Άρεως τα πρόσωπα πίσω από δέκα δημοφιλείς διαδικτυακές σελίδες. Έως 9 Ιουνίου, το πιο κουλ φεστιβάλ βιβλίου της Αθήνας μάς περιμένει στην Πλατεία Οικονομίδη για άφθονο διάβασμα και μπύρα, σε μια σειρά από ενδιαφέροντα πάνελ.
Το πρόγραμμα αναλυτικά:
Σάββατο 8 Ιουνίου
4 μ.μ. Ο καιρός με τον Χασαν.
4.30 μ.μ. dirty ’30s & late ’20s.
5 μ.μ. Το διάστημα είναι πολύ κουλ.
5.30 μ.μ. Μαγειρική για nerds.
6 μ.μ. Χartες.
6.30 μ.μ. Η ανθρωπολογία είναι πολύ κουλ.
7 μ.μ. Τσεμπέρι.
7.30 μ.μ. Και η βιολογία είναι πολύ κουλ.
8 μ.μ. The Trivialist.
8.30 μ.μ. Η γεωγραφία είναι πολύ κουλ.
Κυριακή 9 Ιουνίου 2024
4 μ.μ. Jackville | Γιώργος Κόκκαλης | εκδόσεις Νίκας (μιλάει ο συγγραφέας).
4.30 μ.μ. La sirena | Τζίμης Τσουκαλάς | εκδόσεις red n’ noir (μιλάει ο ποιητής).
5 μ.μ. Ένα για τον δρόμο| Θεοδόσης Μίχος | εκδόσεις Μεταίχμιο (μιλάει ο συγγραφέας και ο Παύλος Μεθενίτης).
6 μ.μ. "Ο ποιητής συναντά τον Πεζογράφο" | Ν. Γ. Λυκομήτρος – Θ. Σούμας | Εκδόσεις Βακχικόν | (διπλή αλληλοπαρουσίαση).
6.30 μ.μ. Το ίδιο ποίημα | Πρόκνη | εκδόσεις Μπαταρία (μιλάει η ποιήτρια, η Ζωή Κόκα και το Μότσι Γεωργίου).
7 μ.μ. Το εξιλαστήριο θαύμα | Έλενα Μαρούτσου | εκδόσεις Κίχλη (μιλάει η συγγραφέας και ο Αριστοτέλης Σαΐνης).
7.30 μ.μ. Στα χρόνια της υπομονής | Νίκος Ζαννής | εκδόσεις red n’ noir (μιλάει ο συγγραφέας, η Νένα Γεωργιάδου και ένα γεια λέει ο Τάσος Θεοφίλου).
8 μ.μ. Τσουκνίδες | Γωγώ Λιανού | εκδόσεις red n’ noir (μιλάει η ποιήτρια και η Χάρις Γεωργίου).
Βιβλιοαφιερώσεις ετοιμάζει και ο κινηματογράφος Τριανόν: την Πέμπτη 13/6 (7.30 μ.μ.), παρουσιάζεται το βιβλίο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Δημήτρη Φύσσα, που αφορά τη 10ετή μελέτη που έκανε πάνω στα αθηναϊκά σινεμά, σε μία δίτομη έκδοση χίλιων σελίδων (Εκδόσεις ΛΟΓΟΤΥΠΟ). Ο Φύσσας τοποθετεί με αλφαβητική σειρά τα σινεμά της Αθήνας από το 1896 που η μεγάλη οθόνη μάγεψε τους Αθηναίους ως και το 2013, αποτυπώνοντας στις σελίδες του βιβλίου ηθογραφικές λεπτομέρειες, συμβάντα, ατάκες, χωροταξικά στοιχεία, ρεκλάμες από προβολές και πληθώρα ταινιών.
Μιλώντας για σινεμά, ο Πολιτιστικός Όμιλος Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α.) μας καλεί στο κινηματοθέατρο Ίρις για να εξετάσει "τι παίζει με το αύριο;". Σε μια εποχή όπου τα σινεμά της πόλης κινδυνεύουν περισσότερο από ποτέ να εξαφανιστούν, οι διοργανωτές του Ίριδα Visions συζητούν για το αβέβαιο μέλλον ενός αγαπημένου, ιστορικού σινεμά και, με καλεσμένους καλλιτέχνες, ακαδημαϊκούς και ανθρώπους του πολιτισμού, εστιάζουν στη σημασία του πολιτισμού στα δημόσια πανεπιστήμια, την καλλιτεχνική εκπαίδευση και την προσφορά του Π.Ο.Φ.Π.Α. στη φοιτητική κοινότητα και την πολιτιστική ζωή της πόλης. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 14/6 (6.30 μ.μ.).
Ένα ακόμα "σινεφίλ" event έρχεται την επόμενη εβδομάδα, με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης "Poor Things: Τα κοστούμια" στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού. Την ημέρα των εγκαινίων (12/6, 8 μ.μ.), η βραβευμένη με Όσκαρ και BAFTA ενδυματολόγος Holly Waddington επισκέπτεται το Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) και συνομιλεί με διακεκριμένους καλλιτέχνες και ειδικούς για τα εμβληματικά κοστούμια που σχεδίασε για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου.
Εγκαίνια έχει και το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, καθώς ετοιμάζεται να μας αποκαλύψει το τέταρτο και τελευταίο μέρος του εκθεσιακού κύκλου "Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;". Την Πέμπτη 13 Ιουνίου, επτά ταλαντούχες καλλιτέχνιδες καταλαμβάνουν το μουσείο και παρουσιάζουν εντυπωσιακές εικαστικές εγκαταστάσεις: Tala Madani, Εύα Στεφανή, Bertille Bak, Phyllida Barlow, Bouchra Khalili, Susan Meiselas και Ελένη Πίταρη-Πάγκαλου.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Poor Things: Τα κοστούμια
Τα βραβευμένα, χειροποίητα κοστούμια που η ενδυματολόγος Holly Waddington σχεδίασε για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, "Poor Things", έρχονται στην Αθήνα, μετά την πρώτη τους παρουσίαση στο Barbican Centre του Λονδίνου το 2023.
Bertille Bak. Spotlight
Η τέχνη της Bertille Bak, καθορισμένη σε μεγάλο βαθμό από την καταγωγή και την ανατροφή της σε οικογένεια ανθρακωρύχων στη βόρεια Γαλλία, αποτελεί μια γόνιμη συγχώνευση προσωπικής ιστορίας και δημιουργικής εξερεύνησης. Στα έργα της, στοιχεία της καθημερινότητας μετατρέπονται σε ευφάνταστους μύθους. Η καλλιτεχνική της πρακτική συνδυάζει με έναν παιγνιώδη παραλογισμό το φιλμ και τις εγκαταστάσεις, τη συμμετοχικότητα και τους μηχανισμούς συλλογικότητας διαφορετικών κοινοτήτων. Στην προσέγγισή της συναντώνται η ανθρωπολογία με την κοινωνική γεωγραφία καθώς, συχνά με μια νότα στοργής και χιούμορ, η Bak οικειοποιείται με ευαισθησία τα ήθη και τις παραδόσεις των συλλογικοτήτων που κατά περίπτωση την απασχολούν. Με την αδιαπραγμάτευτη στράτευσή της στην ενίσχυση των περιθωριοποιημένων φωνών, η Bak μας υπενθυμίζει τη μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης να θεραπεύει και να μας ενώνει σε μια παγκόσμια κοινότητα. Το έργο της στο σύνολό του είναι απόδειξη της ταπεινότητας και της εντιμότητάς της απέναντι στις κοινότητες που κάθε φορά παρουσιάζει, ενδυναμώνοντάς τες και αναδεικνύοντας την ικανότητά τους να αναλαμβάνουν τον έλεγχο της μοίρας τους.
Εύα Στεφανή. Το Φωτεινό Σπήλαιο
Η καταξιωμένη κινηματογραφίστρια Εύα Στεφανή επισκέπτεται συχνά υπό εγκατάλειψη ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, νοσοκομεία, ιδρύματα και γραφεία. Εκεί, συλλέγει αρχειακό υλικό που έχει εγκαταλειφθεί και βρίσκεται διάσπαρτο σε κάθε χώρο – νομικά και λογιστικά έγγραφα, υπεύθυνες δηλώσεις, αποδείξεις τραπεζικών συναλλαγών, αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων, ακτινογραφίες. Ωθούμενη από την ανάγκη να αναζητήσει κρυφά στοιχεία της οικογενειακής της ιστορίας αλλά και αθέατες πτυχές της ελληνικής ιστορίας, διαλέγει τεκμήρια που σχετίζονται με τα επακόλουθα της γερμανικής κατοχής και του ελληνικού εμφυλίου, όπως, για παράδειγμα, λίστες απολυμένων, λόγω πολιτικών φρονημάτων, υπαλλήλων. Η Στεφανή αξιοποιεί το υλικό αυτό ως δομικό στοιχείο της νέας της εγκατάστασης, ειδική παραγγελία για το ΕΜΣΤ,. Με κύρια πηγή έμπνευσης την προσωπική εμπειρία της ασθένειας και της νοσηλείας της, καθώς και την ευρύτερη οικογενειακή της ιστορία, και με σαφή αναφορά στην Πλατωνική αλληγορία του σπηλαίου, η καλλιτέχνιδα αποσκοπεί στη δημιουργία ενός βιωματικού χώρου στοχασμού πάνω στη φύση της ιστοριογραφίας, του ανθρώπινου ίχνους και του τρόπου με τον οποίο αυτό συνιστά μέρος μιας επίσημης και ανεπίσημης την ίδια στιγμή ιστορίας. Διαφορετικά επίπεδα τεκμηρίων και ιστοριών αλληλεπικαλύπτονται σε έναν παλίμψηστο χώρο, διατηρώντας την προσωπική και συναισθηματική τους διάσταση και καταλήγοντας σε ένα σύγχρονο memento mori.
Phyllida Barlow. RIG: untitled; blocks
Η Barlow ανήκει σε μια γενιά Βρετανών καλλιτεχνών που διαμορφώθηκε στο μεταπολεμικό ψυχροπολεμικό περιβάλλον της Μεγάλης Βρετανίας -η ίδια ανακαλεί μνήμες από την επίσκεψή της κατά την παιδική ηλικία στα ερείπια της ισοπεδωμένης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο περιοχής του East End στο Λονδίνο. Η γλυπτική πρακτική της αναπτύσσεται σε διάλογο με τον μεταβαλλόμενο αστικό ιστό «μέσα», από μια ιδιαίτερη αρχαιολογία που απορροφά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον: ζημιά, επανόρθωση, ανανέωση, αναδόμηση.Οι μεγάλης κλίμακας εγκαταστάσεις της με τον αβέβαιο και συχνά ημιτελή χαρακτήρα τους, επιχειρούν μια επαναπραγματευση των ορίων μεταξύ μνημειακότητας και αντι-μνημειακότητας. Η εγκατάσταση «RIG: untitled; blocks» δημιουργήθηκε το 2011 ως μέρος μια ευρύτερης ενότητας έργων και καταλαμβάνει τον μεγαλύτερο σε κλίμακα από τους εκθεσιακούς χώρους του ΕΜΣΤ. Αναπτύσσεται ως ένα επιβλητικό πυκνό σύνολο χρωματιστών γλυπτικών αντικείμενων, που διαταράσσει την κίνηση των θεατών, επανακαθορίζοντας τους όρους θέασης και εμπειρίας του εκθεσιακού χώρου και των παραμέτρων του, όπως το ύψος ή ο όγκος του. Η αμφίσημη (μη)μνημειακότητα της εγκατάστασης έρχεται σε δυναμική αντίστιξη με τον καθημερινό και παιγνιώδη χαρακτήρα των υλικών, τα οποία μέσα από τον συγκερασμό των ελαφρών και στέρεων χαρακτηριστικών τους, τη μετέωρη/αβέβαιη θέση τους και την υπερβολική κλίμακά τους, υπονομεύουν τους συμβατικούς κανόνες της βαρύτητας, της ισορροπίας και της συμμετρίας.
Bouchra Khalili. Φανοί και τυπογράφοι
Η πρακτική της Bouchra Κhalili βασίζεται στη συστηματική και εμπεριστατωμένη έρευνα των θεμάτων της και περιλαμβάνει μια ποικιλία μέσων όπως την κινούμενη εικόνα, τη χαρακτική, τη υφαντουργία, τη φωτογραφία, τα εκδοτικά εγχειρήματα και τις εγκαταστάσεις. Χρησιμοποιεί σύνθετες αφηγηματικές στρατηγικές και αναστοχαστικές εικαστικές και ηχητικές φόρμες για να διερευνήσει την αυτενέργεια και τον τρόπο που αναπαριστούν τον εαυτό τους μέλη κοινοτήτων που το αρχετυπικό εθνικό κράτος καταδικάζει στην αφάνεια. Τα πολυεπίπεδα έργα της συνυφαίνουν προσωπικές και συλλογικές ιστορίες και μνήμες για να προτείνουν μια χειραφετητική σύλληψη της κοινότητας.
Tala Madani. Shitty Disco
Συγκεντρώνοντας περισσότερα από σαράντα έργα ζωγραφικής και κινούμενου σχεδίου, η έκθεση αναδεικνύει μια σειρά θεμάτων που διατρέχουν το έργο της διεθνώς καταξιωμένης Ιρανής καλλιτέχνιδας Tala Madani τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Στο πολυεπίπεδο έργο της, η Madani δημιουργεί αινιγματικά σενάρια όπου ανθρώπινες φιγούρες αναπαριστώνται στις πιο ευάλωτες, προσωπικές, βίαιες, παράδοξες και παράλογες στιγμές τους. Ομάδες γυμνών, αδέξιων, μεσόκοπων αντρών που επιδίδονται σε αυτοκαταστροφικές πράξεις, μανάδες τυλιγμένες με περιττώματα, γιγάντια βρέφη και άλλες αρχετυπικές φιγούρες λουσμένες στα σωματικά τους υγρά γίνονται εκφραστές ενός σχολιασμού της αρχέγονης ανθρώπινης φύσης που ξεχειλίζει από πικρό σαρκασμό. Κινούμενη σταθερά μεταξύ αμεσότητας και αμφισημίας, η Madani αποδομεί παραδοσιακούς έμφυλους ρόλους και στερεότυπα σε μια προσπάθεια διερεύνησης των εκάστοτε δομών εξουσίας, της σεξουαλικότητας, της δυναμικής της ομάδας, των ριζωμένων στη δυτική σκέψη εξιδανικευμένων αντιλήψεων περί οικογένειας και του τρόπου κατασκευής των ταυτοτήτων. Αντλώντας συχνά από το εικαστικό ιδίωμα των κινουμένων σχεδίων, οι χαρακτήρες της Madani αυτο-υπονομεύονται, αψηφούν τους νόμους της φυσικής και καταφεύγουν σε μια βία υπερβολικά τυφλή κι ωστόσο κωμικοτραγική, επιτρέποντας έτσι μια απελευθερωτική εκτόνωση μέσω του χιούμορ στο πλαίσιο ενός κατά τ’ άλλα ζοφερού σεναρίου.
Susan Meiselas. A Room of Their Own
Η Susan Meiselas καταγράφει εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες φλέγοντα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Από πολέμους και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέχρι θέματα γύρω από την πολιτιστική ταυτότητα και τη βιομηχανία του σεξ, το έργο της θέτει παράλληλα καίρια ερωτήματα σχετικά με την πρακτική του ντοκιμαντέρ και τη σχέση μεταξύ του φωτογράφου και του θέματός του. Η παρουσίαση στο ΕΜΣΤ αποτελείται από δύο έργα της Meiselas, που περιλαμβάνουν φωτογραφίες, προφορικές και γραπτές μαρτυρίες, κολάζ, αφίσες και βίντεο, και εστιάζουν στην ενδοοικογενειακή και οικογενειακή βία.
Ελένη Πίταρη-Παγκάλου. Τα Άγνωστα Σχέδια
Μέσα από την παρουσίαση μιας σειράς άγνωστων μέχρι τώρα σχεδίων της Ελένης Πίταρη-Παγκάλου, επιχειρείται η επανεξέταση της περίπτωσης μιας Ελληνίδας ζωγράφου του μοντερνισμού, η οποία, παρά την έντονη εκθεσιακή της δραστηριότητα, δεν έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό. Με μια εξαντλητικά σχολαστική κάλυψη της λευκής επιφάνειας του χαρτιού, η καλλιτέχνιδα δημιουργεί ένα κεντρικό θέμα που πλαισιώνεται με σχέδια που αναπαράγονται σε έναν αέναο πολλαπλασιασμό. Οι οστεώδεις άφυλες μορφές, μεταξύ ανθρώπου, δαίμονα και εντόμου, σαν ήρωες του William Blake, δίνουν την εντύπωση ότι αιωρούνται στον χώρο. Αδιαφορώντας για την ακριβή αποτύπωση χαρακτηριστικών και παραμερίζοντας κάθε τοπογραφική αναφορά, τα αινιγματικά σχέδια της Ελένης Πίταρη-Παγκάλου υπερβαίνουν τον χρόνο και διαλέγονται με το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης, το βάρος της απώλειας, την τραγικότητα της μνήμης, την υπερβατικότητα της μαγείας.
