Μέσα στην χαοτική συνθήκη των μεγαλουπόλεων, συχνά αναζητούμε τρόπους διαφυγής από την οχλοβοή. Η νέα τάση που επικρατεί εδώ και λίγα χρόνια στην Αθήνα φαίνεται πώς ελκύει τους κατοίκους της (και όχι μόνο) ολοένα και περισσότερο, οι οποίοι βλέπουν τις λέσχες ως μια ευκαιρία να κοινωνικοποιηθούν μέσα σε μία εντελώς διαφορετική συνθήκη, μακριά από πολύβουα μπαρ ή συνωστισμένα φεστιβάλ.
Παρόλο που στο άκουσμα της λέξης "club" αμέσως σκεφτόμαστε εκκωφαντική μουσική, ποτό και ξενύχτια, στο συγκεκριμένο άρθρο επικεντρωνόμαστε σε λέσχες τις οποίες έχουν ιδρύσει ανεξάρτητα εγχειρήματα ή οργανισμοί, με την επιθυμία να χτίσουν μια κοινότητα που την ενώνει ένα κοινό ενδιαφέρον: η αγάπη για το φαγητό, την ανάγνωση, την τέχνη ή απλώς η επιθυμία για ουσιαστικό διάλογο.
Η γοητεία των supper clubs
Οι λέσχες δείπνου δεν είναι απλώς μία διαφορετική εμπειρία κατανάλωσης φαγητού, αλλά ένας τρόπος να βγούμε από το comfort zone μας. Όταν μιλάμε για supper clubs, το "Πούλμαν" έχει τον πρώτο λόγο, αφού είναι από τα πιο αγαπημένα του κοινού. Παρότι εδρεύει στην Ελλάδα, το πρότζεκτ του σεφ Κώστα Παρδάλη και της αρχιτέκτονα Χρύσας Πετροχείλου πλέον ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη, προσφέροντας σε δέκα άτομα κάθε φορά την ευκαιρία να δοκιμάσουν λαχταριστά πιάτα (το μενού αλλάζει αναλόγως τη διάθεση και την τοποθεσία) και να γνωριστούν λίγο καλύτερα. Με έμπνευση τη Σίφνο και τις νησιώτικες, τρομερά γοητευτικές καλοκαιρινές μαζώξεις γύρω από το τραπέζι, το "Πούλμαν" άναψε τις μηχανές του μόλις πέρυσι τον Δεκέμβρη και ήδη έχει γίνει ανάρπαστο. Μπορείτε να συμμετάσχετε σε ένα από τα δείπνα του στέλνοντας μήνυμα στο Instagram και υπάρχει η επιλογή να έρθετε με παρέα ή και σόλο, αν είστε πιο θαρραλέοι.
Με αφετηρία ένα δείπνο τον Σεπτέμβριο του 2021, το "tremeEats" ξεκίνησε μία πολύ ξεχωριστή εκδοχή των supper clubs, διοργανώνοντας pop-up dinners, πικνίκ και πιο πρόσφατα τη νέα σειρά εκδήλωσεων "POLYTOPO" σε απρόσμενες τοποθεσίες, από απόμακρες παραλίες και ιστορικά νεοκλασικά κτίρια έως και γήπεδα αντισφαίρισης. Ως λέσχη ενδιαφέρεται περισσότερο για τη μοναδικότητα του τοπίου, γι’ αυτό και στις εκδηλώσεις του -όλες one of a kind και επομένως δεν επαναλαμβάνονται- καταρρίπτει τον σταθερό χώρο και προσαρμόζει το κόνσεπτ των λονδρέζικων members clubs σε έναν μεσογειακό τρόπο ζωής. Ο εμπνευστής του, Χάρης, φοιτητής αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ, στοχεύει μαζί με την ομάδα του στη δημιουργία μίας κοινότητας μέσω σπάνιων εκδηλώσεων, υπαίθριων και μη. "Το ζητούμενο κάθε φορά είναι η δημιουργία χώρου" εξηγεί ο ίδιος. "Προσπαθούμε να αναπτύξουμε την έννοια της χωρικής εκδήλωσης (spatial events), με το φαγητό να αποτελεί απλώς το μέσο". Με τη σειρά "POLYTOPO", που αντλεί έμπνευση από τα έργα του πολυσχιδούς συνθέτη και αρχιτέκτονα Ιάννη Ξενάκη, το "tremeEats" αμφισβητεί την έννοια γεύματος γύρω από το τραπέζι. Η συμμετοχή στα events γίνεται μέσω αιτήσεων και η τοποθεσία της κάθε εκδήλωσης ανακοινώνεται στους καλεσμένους μία μέρα πριν και το μόνο που γνωρίζουν είναι την περιοχή, το ύφος και το dress code. "Στην καλοκαιρινή εκδήλωση που κάναμε στην Αθήνα, λάβαμε πάνω από 300 αιτήσεις για μόλις 12 θέσεις! Μέσω των αιτήσεων έχουμε αναπτύξει αυθόρμητα την έννοια την κοινότητας με κόσμο ανήσυχο και δημιουργικό" λέει ενθουσιασμένος ο Χάρης, που με το "tremeEats" έχει συνεργαστεί μέχρι και με ξένα shopping brands, όπως το Selfridges στο Λονδίνο. Για την ώρα, η ομάδα ασχολείται με τη διοργάνωση ενός νέου event στο ηλιόλουστο Λος Άντζελες. Στα τέλη Μαΐου η λέσχη θα φιλοξενήσει τη μεγαλύτερη έως τώρα εκδήλωσή της στην Αθήνα, ενώ ο Χάρης μάς διαβεβαίωσε πως σύντομα θα δούμε κι άλλα ενδιαφέροντα πρότζεκτ από το "tremeEats" στην ελληνική πρωτεύουσα.
Από την άλλη, ο "Καλός Αέρας" του Χρήστου Ελευθεριάδη δεν περιπλανιέται από πόλη σε πόλη, αλλά στεγάζεται σε μία μονοκατοικία στην Ηλιούπολη. Όπως με τα περισσότερα supper clubs, για να έρθετε σε ένα από τα τραπέζια του "Καλού Αέρα", επικοινωνείτε μέσω του Instagram. Το μενού δημοσιεύεται λίγες μέρες νωρίτερα και περιλαμβάνει συνήθως ελληνικά πιάτα ή γαστρονομικούς πειραματισμούς με τις κουζίνες του κόσμου.
Στις συναντήσεις του "Syrian Supper Club" στο Παλαιό Φάληρο θα γευτείτε μία εντελώς διαφορετική κουζίνα. Ίσως η μόνη λέσχη δείπνου που διατηρεί ένα σταθερό μενού και μας δίνει την ευκαιρία να τεστάρουμε τη γευστική μας παλέτα δοκιμάζοντας αυθεντική συριακή κουζίνα. Ακόμα και το τραπέζι είναι στρωμένο αλά συριακά, δηλαδή στο πάτωμα, με μαξιλάρια αντί για καρέκλες. Ο Σύριος ιδρυτής του club, Mostafa Tellerfadi, πιστεύει ότι το φαγητό (με τη συνοδεία μουσικής και μιας ευχάριστης συζήτησης) είναι το κλειδί για την επαφή μας με άλλες πολιτιστικές αξίες και έθιμα. Όλες οι συνταγές που θα δοκιμάσετε προέρχονται από τη μητέρα του Tellerfadi, επομένως η νοστιμιά τους είναι εγγυημένη.
Κάθε καλοκαίρι και φθινόπωρο, το boutique hotel "Mona" στου Ψυρρή διοργανώνει τη δική του εκδοχή supper club. Σε έναν pop up εστιατορικό χώρο στο Μοναστηράκι, μία μικρή ομάδα καλεσμένων μοιράζεται φαγητό, μουσική και ιστορίες, και παράλληλα έχει την ευκαιρία να δει τη γαστρονομία ως τέχνη.
Πώς θα ξεκινήσεις επιτέλους το διάβασμα;
Οι λέσχες ανάγνωσης είναι πράγματι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος να πιάσουμε επιτέλους το βιβλίο. Όχι μόνο επειδή πυροδοτούν το ανταγωνιστικό μας πνεύμα και μας παρακινούν να τελειώσουμε την ανάγνωση για να συμβαδίσουμε με τους υπόλοιπους του γκρουπ, αλλά και γιατί δημιουργούν την αίσθηση μιας κοινότητας που μοιράζεται σκέψεις, απόψεις (συχνά και εκνευρισμό) με έναν πολύ πιο άμεσο, διαπροσωπικό τρόπο. Αυτή τη λογική ακολουθεί το BC Athens Book Club της Katerina Zherebtsova, η οποία ίδρυσε τη λέσχη το 2018 και από το 2024 τη χρησιμοποιεί για να ενισχύσει οικονομικά το εγχείρημα "The Pomegranate Project", έναν φιλανθρωπικό οργανισμό του "Action For Women" που παρέχει άσυλο σε γυναίκες σε ανάγκη.
"Αν δεν προλάβεις να διαβάσεις όλο το βιβλίο, αρκεί έστω το μισό" υποστηρίζει η Λέσχη Ανάγνωσης του ΚΠΙΣΝ για ενήλικες, εφήβους και παιδιά, ενθαρρύνοντας όλες τις ηλικίες να "αγκαλιάσουν" τον κόσμο του βιβλίου. Τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυσή της και με σταθερή παρουσία ακόμα και την περίοδο της πανδημίας (μέσω διαδικτυακών συναντήσεων), η συγκεκριμένη λέσχη ανάγνωσης αποτελεί πλέον αγαπημένη συνήθεια για πολλούς Αθηναίους.
Καλλιτεχνικά "μεθύσια" και συναντήσεις με διάσημους
Υπάρχουν και πιο αυθαίρετου περιεχομένου λέσχες, που έχουν, μεν, ως αφετηρία την τέχνη, αλλά τη συνδυάζουν με διαφορετικών ειδών δραστηριότητες. Πάρτε για παράδειγμα το "Community Club", που μανατζάρει τρία διαφορετικά εγχειρήματα: πρώτον, συζητήσεις πάνω σε καίρια ζητήματα με τη συμμετοχή ατόμων ειδικευμένων σε διάφορα επιστημονικά πεδία, από κοινωνιολογία και ψυχολογία μέχρι ιστορία της τέχνης και εθιμοτυπία. Δεύτερον, το "Social Club", έναν πολυχώρο που φιλοξενεί εργαστήρια με στόχο την κοινωνικοποίηση και τη δημιουργία νέων, πολύ ιδιαίτερων εμπειριών. Τα εργαστήρια περιλαμβάνουν κατασκευή κεριών, βιβλιοσυζητήσεις, πειραματισμούς με την κεραμική τέχνη κ.α. Τέλος, μιας και είναι ξεκάθαρο ότι το Community Club είναι λάτρης του αλκοόλ (δεν κρίνουμε, περισσότερο ταυτιζόμαστε), διοργανώνονται μηνιαία τα "Tipsy Art Nights", τα οποία μας εφοδιάζουν με μπόλικο κρασί και όλα τα απαραίτητα υλικά για να δημιουργήσουμε τα δικά μας ζωγραφικά έργα.
Με ζωγραφική, σχέδιο και άλλων ειδών καλλιτεχνικά εργαστήρια καταπιάνεται και το "Περού", παροτρύνοντας τους συμμετέχοντες να ανακαλύψουν τη δημιουργική τους φύση. Το εγχείρημα, βέβαια, δεν περιορίζεται μόνο σε εργαστήρια τέχνης, αλλά φιλοξενεί και σεμινάρια, χαλαρές συναντήσεις, ακόμα και μυστηριώδη tea party για ανάγνωση ταρώ και… υπερφυσικές εξερευνήσεις.
Last but not least, το "Να μου γελλάς". Όταν η εμπνεύστριά του Νικολέττα Λέκκα μάς το περιέγραψε, ήταν ξεκάθαρο ότι, έστω και καταλάθος, το πρότζεκτ είχε εξελιχθεί σε μία πολύ ιδιαίτερη λέσχη δημιουργικών συναντήσεων. Η αρχική ιδέα ήταν η προώθηση ενός ηλεκτρονικού βιβλιοπωλείου όπου η Νικολέττα θα μοιραζόταν τις ιστορίες της, όμως σύντομα της καρφώθηκε η ιδέα να διοργανώσει μηνιαίες συναντήσεις σε ένα διαμέρισμα στην Πλάκα, με καλεσμένους προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων, των επιστημών, του αθλητισμού και της τέχνης. Σε κάθε συνάντηση, δέκα άτομα που έχουν δηλώσει ενδιαφέρον κληρώνονται για να παρευρεθούν σε ένα τραπέζι με οικοδεσπότη τον εκάστοτε επίτιμο καλεσμένο, ο οποίος επιλέγει μόνος του το κεντρικό θέμα της συζήτησης και συνομιλεί με τους υπόλοιπους. Πρώτος καλεσμένος ήταν ο Λουκάς Καρυτινός, διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, και πιο πρόσφατα ο Γιάννης Ζουγανέλης επισκέφθηκε το "Να μου γελλάς" για να μιλήσει για τις "Μορφές ανθρώπων".
Διαβάστε Επίσης
