Δεν είναι δημοσιογραφικό blog ή ηλεκτρονικό περιοδικό, ούτε ένα αποκλειστικά εκδοτικό εγχείρημα. Όσο η Νικολέττα Λέκκα μου περιέγραφε την ιδέα πίσω από το "Να μου γελλάς" και δεν ήξερε ποια είναι η σωστότερη λέξη για να το χαρακτηρίσει, σκεφτόμουν ότι είναι πράγματι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση και θυμίζει περισσότερο μια εναλλακτική λέσχη δημιουργικών συναντήσεων. Ωστόσο, οι συναντήσεις του "Να μου γελλάς" προέκυψαν αργότερα. Πρωταρχική έμπνευση της Νικολέττας ήταν η λογοτεχνία, όπως μου εξήγησε ενώ καθόμασταν σε ένα καφέ στην Πλάκα, λίγα μέτρα μακριά από το στέκι του "Να μου γελλάς".
Από δημοσιογράφος και διεθνής μακροοικονομολόγος, με σπουδές και πολύχρονη παραμονή στο εξωτερικό, σε συγγραφέας και "οικοδέσποινα" ενός πολύ ξεχωριστού εγχειρήματος -η καριέρα της Νικολέττας έχει περάσει πολλά και διαφορετικά στάδια, τα οποία την οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι "λέξεις και αριθμοί, μυαλό και ψυχή είναι ένα. Όλα έχουν έναν κοινό παρονομαστή και είναι πια καιρός να μη διαχωρίζουμε την επιστήμη από την τέχνη".
"Αν και αγαπούσα ό,τι είχα κάνει μέχρι τώρα και έζησα απίστευτες εμπειρίες, είχα παράλληλα ξεκινήσει να γράφω πολύ και προσπαθούσα να βρω τη δική μου πινελιά, ακόμα και σε πιο ακαδημαϊκά άρθρα που συνήθως είναι κάπως "ξύλινα". Το 2015 αποφάσισα να αφήσω το κομμάτι της χρηματοοικονομίας, καθώς ήμουν πια μαμά και ήθελα να αφοσιωθώ στα παιδιά μου, αλλά ταυτόχρονα ήθελα να συνεισφέρω με κάποιον τρόπο σε όλη αυτή την αγανάκτηση που αισθανόμαστε και να κάνω διαφορετικά πράγματα. Η δική μου γενιά ίσως ήταν πιο καλομαθημένη γιατί γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια εποχή μετά τον πόλεμο και τη δικτατορία και, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, δεν μπορούσαμε να τη διαχειριστούμε".
"Θέλησα να βγάλω τον θόρυβο, την ταχύτητα και όλα αυτά που μας έχουν κουράσει και έχουν αφυδατώσει την ψυχή μας. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που πραγματικά θα αγγίξει τον άλλο"
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετά από περίπου μια εικοσαετία, η Νικολέττα απογοητεύτηκε από την απαισιοδοξία που πλέον μας κυρίευε. Μετά την οικονομική κρίση, τα μνημόνια, την ανεργία (για να ονομάσουμε μερικά από τα προβλήματα που ταλάνισαν το ελληνικό κράτος), ο σύγχρονος Έλληνας δυσκολευόταν να δει τα πράγματα πιο αισιόδοξα. "Με στοίχειωσαν οι κουβέντες "δεν είναι όπως τα θυμάσαι” και "δεν μας παίρνει”. Απόρησα με αυτή τη στάση γιατί, προφανώς θα δυσανασχετήσουμε και θα στεναχωρηθούμε με ό,τι δυσάρεστο συμβαίνει, αλλά δεν γίνεται να ζούμε πάντα με αυτό το σκεπτικό".
Από την άλλη, όλες οι πρόσφατες δυσκολίες που έχουμε βιώσει, μας έχουν οδηγήσει σε έναν υπερκαταναλωτισμό θετικότητας (πάρτε παράδειγμα την εμμονική προώθηση του life coaching) και "κάπου χάσαμε το νήμα, είμαστε πλέον σε δύο άκρα μεταξύ υπεραισιοδοξίας και απαισιοδοξίας", πιστεύει η Νικολέττα. Επέλεξε, λοιπόν, να πιάσει το νήμα κάπου στη μέση και η βάση της να είναι η λογοτεχνία, οι ιστορίες και η αφήγηση. "Στηρίζω τη γνώση και την πληροφορία, αλλά καθώς αυτές έχουν πια κορεστεί και έχουμε πλέον την τάση να μένουμε στα πολύ ρηχά, θέλησα να βγάλω τον θόρυβο, την ταχύτητα και όλα αυτά που μας έχουν κουράσει και έχουν αφυδατώσει την ψυχή μας. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που πραγματικά θα αγγίξει τον άλλο".
Έτσι, έφτιαξε το "Να μου γελλάς" -ναι, με δύο "λ", για να παραπέμπει στην Ελλάδα και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Αρχικά η Νικολέττα αναρτούσε δικές της ιστορίες σε μια ιστοσελίδα, από διηγήματα προσωπικών βιωμάτων μέχρι παραμύθια, και στη συνέχεια αποφάσισε να συμπεριλάβει αφηγήματα και άλλων ανθρώπων. Μέχρι σήμερα, οι Εκδόσεις Γελλάς έχουν συγκεντρώσει συνολικά πενήντα ιστορίες, δέκα από αυτές προερχόμενες από αγνώστους. Επομένως, αν τυχόν ψάχνετε τρόπους να μοιραστείτε τις εμπειρίες σας, χωρίς να πρέπει να μπείτε στη διαδικασία συνεννόησης με μεγάλους εκδοτικούς οίκους, μπορείτε να τις στείλετε στο "Να μου γελλάς".
Στα χνάρια του Γουίλι Γουόνκα
Σταδιακά, η Νικολέττα ένιωσε την ανάγκη να δημιουργήσει ένα στέκι όπου θα μπορεί ο καθένας να εκφράζεται ελεύθερα, "να ανακαλύπτει ιστορίες που θα τον συντροφεύσουν και θα έχει ένα μέρος όπου θα επιστρέφει, επειδή νιώθει όμορφα". Έτσι προέκυψε ο χώρος στην Πλάκα, ένα στέκι όπου σχεδόν κάθε μήνα φιλοξενεί μία ξεχωριστή συνάντηση με διακεκριμένους καλεσμένους από τον χώρο των γραμμάτων, των επιστημών, του αθλητισμού και της τέχνης. Σε κάθε συνάντηση, δέκα άτομα που έχουν δηλώσει ενδιαφέρον κληρώνονται για να παρευρεθούν σε ένα τραπέζι με οικοδεσπότη τον εκάστοτε επίτιμο καλεσμένο, ο οποίος επιλέγει μόνος του το κεντρικό θέμα της συζήτησης και συνομιλεί με τους υπόλοιπους. ""Πιστεύω πάρα πολύ στον διάλογο και υπάρχουν άνθρωποι από διάφορους χώρους που όλοι θαυμάζουμε και έχουν πολλά να πουν, αλλά δεν ξέρουν πώς" εξηγεί.
Πρώτος καλεσμένος ήταν ο Λουκάς Καρυτινός, διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, και ακολούθησαν 24 ακόμα συναντήσεις με άτομα όπως ο δημιουργός του περιοδικού "σχεδία" Χρήστος Αλεφαντής, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Γιάννης Ξανθούλης, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Δημήτρης Καταλειφός, η ολυμπιονίκης Νίκη Μπακογιάννη κ.α. Στόχος δεν είναι απλώς να παρευρεθείς σε μια εκδήλωση που θα μιλήσει π.χ. ο Γιάννης Ζουγανέλης (ο πιο πρόσφατος καλεσμένος του "Να μου γελλάς") για τη ζωή και το έργο του, αλλά να γίνει μία άμεση, ουσιαστική συζήτηση με μια μικρή ομάδα ανθρώπων. "Οι πλατφόρμες που αυτοί οι άνθρωποι έχουν στη διάθεσή τους δεν τους βοηθούν να κάνουν πιο ελεύθερο διάλογο, γιατί ή θα κάνουν παρουσιάσεις ή συνεντεύξεις ή θα συμμετέχουν σε ένα καλλιτεχνικό έργο. Στο "Να μου γελλάς", όμως, έχουν το πλεονέκτημα να ακούσουν κάτι άλλο πέρα του "μου αρέσει πολύ η δουλειά σας” και να προκύψουν αναπάντεχες αλλά ωραίες συνδιαλλαγές, μεταξύ διαφορετικών ατόμων" λέει η Νικολέττα.
Η όλη λογική των συναντήσεων θυμίζει στην εμπνεύστριά του το "Εργοστάσιο Σοκολάτας" του Γουίλι Γουόνκα: "το να έχει κάποιος κάτι απίστευτα μοναδικό που όλοι θα θέλαμε να το δούμε, αλλά μόνο αν επιλεχθούμε, θα μπορέσουμε να το επισκεφθούμε, τη βρίσκω φανταστική". Γι’αυτό άλλωστε οι συναντήσεις περιορίζονται σε δέκα μόνο συμμετέχοντες κάθε φορά, διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει διάλογος μεταξύ των καλεσμένων και η ιδέα του "Να μου γελλάς" θα έχανε το νόημά της. "Με αυτόν τον τρόπο οι περισσότερες συζητήσεις μας βγαίνουν εξομολογητικές και καταλαβαίνεις ότι ο κάθε καλεσμένος είχε πράγματι την ανάγκη να επικοινωνήσει με διαφορετικό τρόπο" τονίζει η Νικολέττα. Για παράδειγμα, μία από τις πιο απρόσμενες συζητήσεις έγινε λόγω της θεματικής που επέλεξε ο τραγουδιστής Νίκος Ζιώγαλας, "Τι όπλα θα πρέπει να έχει ένα παιδί όταν φτάσει στην ηλικία που πρέπει να φύγει από το σπίτι του”. "Ποτέ δεν ξέρεις τι θα προτείνει ο κάθε καλεσμένος και αυτή είναι η ομορφιά αυτού που κάνουμε". Επιθυμία της Νικολέττας είναι αυτές οι συναντήσεις, αλλά και οι ιστορίες που θα βρείτε στην ιστοσελίδα του "Να μου γελλάς", να μας δώσουν τη δυνατότητα να αποδράσουμε από τον θόρυβο της καθημερινότητάς μας και να ανακαλύψουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. "Αν δεν επιστρέψουμε στον πυρήνα μας, που πιστεύω είναι η καλοσύνη, νομίζω όλα τα άλλα έχουν χαθεί".
Διαβάστε Επίσης
