Ο Κωστής Τσιακανίκας και ο Νίκος Χούτας συνυπογράφουν το ιστορικό λεύκωμα "Παντελής Καρασεβδάς (1876-1946) Τρεις ζωές", από τις εκδόσεις Ινφογνώμων, φωτίζοντας τις άγνωστες πτυχές ενός πολύ σημαντικού, αλλά άγνωστου σε πολλούς ιστορικού προσώπου.
Κάποιοι άνθρωποι λες και ζουν με χρόνο συμπυκνωμένο – πολλές ζωές σε μία. Ένας από αυτούς ήταν και ο Παντελής Καρασεβδάς, που η διαδρομή του μοιάζει μυθιστορηματική – η φαντασία ενός συγγραφέα θα δυσκολευόταν να επινοήσει μια τόσο πλούσια σε εμπειρίες ζωή. Κι όμως, λίγοι σήμερα γνωρίζουν την ύπαρξή του. Αυτό το κενό στη γνώση της ζωντανής, σύγχρονης Ιστορίας, όπως ενσαρκώνεται σε ανθρώπους όπως ο Καρασεβδάς, ένας δημοσιογράφος κι ένας Διδάκτορας Νεότερης Ιστορίας και εκπαιδευτικός αποφάσισαν να το καλύψουν.
Οι συγγραφείς, μετά από ενδελεχή έρευνα σε πολλά αρχεία και άλλες πηγές, ανασυστήνουν τις ψηφίδες της ζωής ενός ανθρώπου, που αξιώθηκε να γίνει Ολυμπιονίκης, να εξαντλήσει την ιεραρχία του στρατεύματος, να τιμηθεί με ένα σωρό παράσημα, ελληνικά και ξένα, για τον ηρωισμό του, να λάβει πανεπιστημιακή μόρφωσε σε Αθήνα και Παρίσι, να σταδιοδρομήσει στην πολιτική κονίστρα ως βουλευτής, να γίνει σημαντικός αθλητικός παράγοντας διατελώντας Πρόεδρος του Πανελληνίου, του Παναθηναϊκού, αλλά και της Ολυμπιακής Επιτροπής, κι όλα αυτά να τα κάνει ανιδιοτελώς, χωρίς να συσσωρεύσει περιουσία από την προσφορά του και τη συμμετοχή του στα κοινά.
Ο Κωστής Τσιακανίκας, στην εισαγωγή, γράφει πως ο Καρασεβδάς, από τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας, ήταν "ακούραστος αγωνιστής της δημοκρατίας, φλογερός υπερασπιστής του δικαίου, οραματιστής, επαναστάτης και θαρραλέος κοινωνιστής μέχρι το τέλος της συναρπαστικής ζωής του... Απο τα 21 του χρόνια έως τα γεράματα τίμησε την πατρίδα, πολεμώντας σε όλα τα εθνικά μέτωπα, από το 1897 μέχρι το 1944, με εξαίρεση τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 (64 ετών τότε), αν και το ζήτησε απο την κυβέρνηση Μεταξά, αλλά με έντονη παρουσία στην Αντίσταση του ΕΑΜ και την Κυβέρνηση του Βουνού". Κρητική Επανάσταση, Μακεδονικός Αγώνας, Επανάσταση της Σάμου, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Πρώτος Παγκόσμιος, Μικρασιατική Εκστρατεία: ο Καρασεβδάς, δίνοντας το παρών όπου και όταν τον καλούσε το καθήκον, από δεκανέας έφτασε μάχιμος συνταγματάρχης, ενώ αποστρατεύτηκε, λόγω αναπηρίας, ως υποστράτηγος, φορώντας πάντα στον καρπό του ένα βραχιόλι με τις σφαίρες που τον είχαν πλήξει κατά καιρούς, σε όλα τα μέτωπα που πολέμησε... Πράγματι, πολλές ζωές σε μία.
Το ιστορικό λεύκωμα προλογίζουν πέντε προσωπικότητες, οι οποίες, όπως λέει ο Τσιακανίκας "ξεχώρισαν με την πορεία τους στα πεδία που έδρασε ο Καρασεβδάς: την πολιτική, τη στρατιωτική και την αθλητική κονίστρα". Έτσι, έχουμε κείμενα από τον τέως Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Ακαδημαϊκό και Επίτιμο Καθηγητή της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ Προκόπιο Παυλόπουλο, τον Ναύαρχο ε.α., Επίτιμο Α/ΓΕΕΘΑ και τέως Υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Αποστολάκη, τον Ολυμπιονίκη και πρώην βουλευτή Πύρρο Δήμα, τον Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και Μέλος της Ελληνιής Ολυμπιακής Επιτροπής Κωνστανίνο Φίλη και το γνωστό δημοσιογράφο Πάνο Σόμπολο.
Ακολούθως, ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας Σπύρος Τζόκας υπογράφει το Ιστορικό Πλαίσιο εντός του οποίου έδρασε ο Καρασεβδάς, από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, μέχρι τα Δεκεμβριανά, των οποίων ο βιογραφούμενος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας. Κατόπιν, ο έτερος των συγγραφέων του βιβλίου, ο Νίκος Χούτας, ξετυλίγει τη Βιογραφική Περιήγηση, αφηγούμενος τη ζωή, ή μάλλον τις ζωές αυτού του ανήσυχου ανθρώπου, ο οποίος "ξεκίνησε το 1896 ένα ζωντανό διάλογο με τη ιστορία, που ολοκλήρωσε μισό αιώνα μετά, το 1946", όπως λέει ο συγγραφέας.
Η πλούσια ύλη του βιβλίου ολοκληρώνεται με το Παράρτημα: Ιστορικά Ένθετα (Κείμενα-Μαρτυρίες-Γνώμες) όπου παρατίθενται πολλά εκίμενα και φωτογραφίες που τεκμηριώνουν παραστατικά τον πολυτάραχο βίο που διήγε ο Παντελής Καρασεβδάς, αυτή η "πολυσχιδής προσωπικότητα", όπως τον χαρακτήρισε ο Ευάγγελος Αποστολάκης.
Ίσως η μεγαλύτερη τιμή που έλαβε στην πολυτάραχη ζωή του, ο Καρασεβδάς, ουσιαστικότερη ακόμα κι από το ολυμπιακό μετάλλιο στη σκοποβολή στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της σύγχρονη εποχής, το 1896 στην Αθήνα, βαρύτερη ακόμα κι από την ευγνωμοσύνη του Βενιζέλου και του Ντε Γκωλ, σημαντικότερη ακόμα κι από τα γαλλικά παράσημα των Συμμάχων που κέρδισε πολεμώντας στο απέραντο σφαγείο του Βερντέν στον Πρώτο Παγκόσμιο, ίσως είναι το δημοτικό τραγούδι που γράφτηκε γι’ αυτόν και τη δράση του στον απελευθερωτικό αγώνα της Βορείας Ηπείρου: "Τα κομιτάτα πέρασαν και παν στην Αλβανία, πέρασε κι ο Καρασεβντάς με τους Ξερομερίτες! Έχει συντρόφους διαλεχτούς, συντρόφους ψυχωμένους, παιδιά ν’ απ’ το Ξερόμερο το δημ’ Ανακτορίου"!
Πράγματι, πολλοί άνθρωποι έμειναν στην Ιστορία – λίγοι όμως έγιναν τραγούδι.
