© Giorgos Vitsaropoulos
Ο designer Αριστοτέλης Μπαράκος ανοίγει για πρώτη φορά το στούντιό του στο κοινό και παρουσιάζει τα πιο πρόσφατα έργα του και τη δημιουργική διαδικασία που κρύβεται πίσω από αυτά. Για τρεις ημέρες (27-29 Μαΐου), το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει από κοντά πέντε πρότζεκτ που έχει σχεδιάσει. Κάποια από αυτά μάλιστα, δεν έχουν ξαναπαρουσιαστεί δημόσια. Φέροντας τον τίτλο "Against All Odds”, το open στούντιο γίνεται με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από τη δημιουργία του Studio Aristotelis Barakos, και αποτελεί μια ανασκόπηση της προσωπικής δουλειάς του designer στο διάστημα αυτό. Το εργαστήριο του Αριστοτέλη Μπαράκου, αλλά και ολόκληρος ο όροφος στον οποίο βρίσκεται, ανοίγουν για το κοινό ειδικά για την περίσταση.
Μετά από χρόνια δραστηριότητας στον τομέα του βιομηχανικού σχεδιασμού, συνεργαζόμενος με εταιρείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ξεκίνησε το δικό του ανεξάρτητο design studio το 2020. Αυτό έγινε για να στεγάσει τις εταιρικές του συνεργασίες, και παράλληλα να παράξει δικά του προϊόντα, τα "Studio Editions", τα οποία γίνονται σε συνεργασία με εγχώριους τεχνίτες και προμηθευτές.
"Για μένα το "Θέρος" ήταν και η απόδειξη ότι μέσω του design μπορούμε να φτιάξουμε καινοτόμα και ανταγωνιστικά προϊόντα αξιοποιώντας το δυναμικό που έχουμε στα χέρια μας"
Εκτός από το κυρίως στούντιο, το showcase θα φιλοξενηθεί σε ολόκληρο τον δεύτερο όροφο του κτηρίου στη Μάρνη. Τα αφημένα στο χρόνο δωμάτια της παλιάς φαρμακαποθήκης μαρτυρούν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν και το εργαστήριο του Αριστοτέλη Μπαράκου, όταν ξεκίνησε να το ανακαινίζει προ διετίας και ακριβώς πριν την έναρξη της πανδημίας · "Εξ’ ου και "Against All Odds”, είναι σαν ανέκδοτο ότι το στούντιο άνοιξε δύο μέρες πριν το πρώτο lockdown. Οπότε, ανάμεσα στους χώρους της έκθεσης φαίνεται το πριν και το μετά", μου εξηγεί. "Πήγε, βέβαια ανέλπιστα καλά γιατί έπεσε πολύ δουλειά και ήταν ένας αντιπερισπασμός μέσα στο γενικευμένα αρνητικό κλίμα αλλά ήταν όντως ένα στοίχημα".
"Η σειρά παρουσιάζεται εν είδη εγκατάστασης πάνω στα ξυλοκιβώτια που χρησιμοποιούμε για τη μεταφορά. Το "Θέρος" ξεκίνησε σαν αστείο και σοβάρεψε αρκετά στη συνέχεια. Σκεφτόμουν ότι ήθελα να δουλέψω το μάρμαρο σαν υλικό και άρχισα να σχεδιάζω κάποιες ιδέες. Συνδυάστηκε με μια παιδική ανάμνηση που έχω και που πάντα ήθελα να φτιάξω κάτι σε σχέση με αυτό. Όσο μεγαλώνω οι συγκεκριμένες μνήμες γίνονται όλο και πιο έντονες. Γεννήθηκα στη Γερμανία, όπου έζησα μέχρι και τα 10 μου. Όταν ακούω "καλοκαίρι" μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα που βγαίνω από το αεροπλάνο, 4-5 χρονών, στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού και η ζέστη και το άπλετο φως σοκάρουν. Παράλληλα, ένιωθα αυτό τον ενθουσιασμό ότι πάμε διακοπές, όπως κάθε χρόνο, στο χωριό του παππού στην Εύβοια. Στη διαδρομή θυμάμαι να κοιτάω από το παράθυρο και να μου φαίνονται όλα υπερφωτισμένα, πολύ σκληρές σκιές. Στο πλάι του δρόμου έβλεπα τα ξερά χορτάρια. Ήθελα πάντα να φτιάξω ένα πρότζεκτ που να αποτυπώνει αυτή την αίσθηση. Έτσι, δημιούργησα ένα φωτιστικό με κύρια στοιχεία το ξερό χορτάρι, το φως και την πέτρα – χαρακτηριστικά υλικά του μεσογειακού τοπίου. Επέλεξα μια μορφή η οποία είναι αρκετά παιδική με πολύ απλές τυπολογίες και σχέδια. Μιλάει κυρίως το υλικό, το μάρμαρο. Με βάση την ιδέα να δημιουργήσω μαζί με ντόπιους τεχνίτες και με αφορμή την έκθεση στην Γκαλερί Mon Coin στο Θησείο, γεννήθηκε η δεύτερη εκδοχή της σειράς με τερακότα αντί για μάρμαρο. Έδωσα το σχέδιο και κάποιες κατευθυντήριες γραμμές στον κεραμίστα Γιάννη Ζώη, ώστε να αποδώσει με τις δικές του τεχνικές και υλικά το πρότζεκτ "Θέρος". Τα καπέλα επίσης, τα φτιάχνει η Λίζα Σαρηγιαννίδου σε ένα πιλοποιείο δεύτερης γενιάς στου Ψυρρή. Για μένα αυτό το πρότζεκτ ήταν και η απόδειξη ότι μέσω του design μπορούμε να φτιάξουμε καινοτόμα και ανταγωνιστικά προϊόντα αξιοποιώντας το δυναμικό που έχουμε στα χέρια μας, να το αναδείξουμε και να του δώσουμε υπεραξία"
"Το design είναι ένα ομαδικό παιχνίδι. Δεν είμαστε καλλιτέχνες. Δουλεύουμε πολύ κοντά με τον επιχειρηματία που θέλει να βγάλει ένα προϊόν στην αγορά, με τους κατασκευαστές που θα το φτιάξουν. Μέσα στα χρόνια έχω αναπτύξει πολύ δημιουργικές σχέσεις με τους τεχνίτες που συνεργάζομαι σταθερά. Μιλάμε, πλέον, την ίδια γλώσσα".
Απέναντι από το installation "Θέρος", βρίσκεται άλλο ένα σχέδιο – αποτέλεσμα στενής συνεργασίας με τον φίλο του Γιάννη Γκουσδοβά. Μου συστήνει την βελούδινη "Bonbon Cocktail Lounge” πολυθρόνα, σε dirty pink χρωματισμό, από τη συλλογή επίπλων "Bonbon" που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για το Gousdovas Upholstery Workshop στην Αθήνα.
Μαζί τους εκτίθεται το κηροπήγιο "Sermon" (Κήρυγμα), το οποίο κατασκευάζεται σε χρυσό και σε μαύρη πατίνα. "Η κεντρική ιδέα είναι το προϊόν να αποτελείται από ένα στοιχείο. Το κηροπήγιο συνθέτουν τρεις μεταλλικοί βραχίονες που ενώνονται μεταξύ τους. Βασική επιρροή είναι η μπρουταλιστική αρχιτεκτονική που αναδεικνύει τα δομικά στοιχεία αντί να τα κρύβει και να τα ωραιοποιεί. Βαφτίστηκε τελικά, έτσι επειδή μοιάζει με αντικείμενο λατρείας, έχει έναν μυστικισμό".
Το πρωτότυπο του επιτραπέζιου φωτιστικού "Antoinette" που εκτίθεται μοιάζει με coupe glass, το iconic ανοιχτό ποτήρι σαμπάνιας. "Ψαχουλεύοντας στην Ιστορία για έμπνευση, έπεσα πάνω σε μια περίεργη αφήγηση που υποστηρίζει ότι το coupe glass πήρε το σχήμα του από το αριστερό στήθος της φημισμένης για την ομορφιά της Μαρίας Αντουανέτας. Αν και κάτι τέτοιο δεν ισχύει γιατί το ποτήρι κατασκευάστηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 19ου αιώνα στη Μ. Βρετανία, υπάρχει μια δόση αλήθειας. Η Μαρία Αντουανέτα χρησιμοποιώντας καλούπι του στήθους της έφτιαξε ένα πορσελάνινο ποτήρι, χωρίς πόδι βέβαια, εμπνευσμένο από ένα άλλο αρχαιοελληνικό λατρευτικό σκεύος. Αυτό χρησιμοποιείτο στα λεγόμενα Peasant Days, ένα τριήμερο φεστιβάλ στις Βερσαλλίες όπου η αυλή και οι αριστοκράτες ντυνόντουσαν αγρότες και συμμετείχαν σε όργια. Εκεί έπιναν γάλα σε αυτή την κούπα εις υγείαν της βασίλισσας. Η κούπα αυτή εκτίθεται στο Λούβρο σήμερα"
"Μου αρέσει μέσα από ένα αντικείμενο να διηγούμαι και μια ιστορία. Αν είναι αστεία και έχει χιούμορ, ακόμα καλύτερα. Αν έχει συναίσθημα ή αφηγείται μια προσωπική ανάμνηση, όπως το "Θέρος" ακόμα καλύτερα. Όχι πάντα, όταν χρειάζεται μόνο. Μου αρέσει να τσαλαβουτάω σε διάφορα είδη πρότζεκτ. Πιστεύω ότι η γλώσσα αρχίζει και σχηματίζεται πλέον και ότι η υπάρχει μια συνέχεια στη δουλειά μου. Θέλω, όμως, να έχω μια ευρεία παλέτα αντικειμένων και πρότζεκτ. Δεν θα ήθελα να συγκεντρωθώ π.χ. στο έπιπλο ή στο φωτιστικό. Φυσικά, αυτό μπορεί να σε οδηγήσει σε μια φάση τελειότητας και εξειδίκευσης αλλά το θεωρώ βαρετό και όχι ακριβώς γόνιμο. Είναι πολύ διαφορετικό να δουλεύεις ας πούμε, σε ένα πρότζεκτ υψηλής τεχνολογίας ή να δουλεύεις το μάρμαρο. Με όσο περισσότερα ασχολείσαι τόσο πιο πολλά και αυξάνεις την εισροή πληροφοριών. Μετά, το ένα πρότζεκτ τροφοδοτεί το άλλο".
Την έκθεση συμπληρώνει η καινούρια σειρά φωτιστικών "Taco de Luz", κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι το εντυπωσιακό ανακλαστικό πτερύγιο από μπρούτζο, το οποίο σφυρηλατείται εξ ολοκλήρου στο χέρι.
Info: Studio Aristotelis Barakos | Μάρνη 54 (2ος όροφος) |Εγκαίνια: Παρασκευή 27, 6-10 μ.μ. | Διάρκεια: 27-19/5 | 12-8 μ.μ.
