Ο αγαπημένος τραγουδοποιός ανεβαίνει στη σκηνή του «Ίλιον Plus» για πέντε εμφανίσεις μαζί με τον Βασίλη Καζούλη, τον Δημήτρη Καρρά και τους Back Pages. Λίγο πριν από τις εμφανίσεις του μιλά στο «α» για τα live του και την ανήσυχη εποχή μας.
Ποια τραγούδια σου θα ακούσουμε στο Ίλιον;
Καταρχάς έχω ετοιμάσει ένα αφιέρωμα στους Beatles, μια και φέτος συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου, του «Let it be». Με αυτό το αφιέρωμα θέλω να τιμήσω τους τέσσερις φίλους από το Λίβερπουλ, που με τα τραγούδια τους ομόρφυναν τη ζωή μας και άλλαξαν για πάντα την ποπ μουσική του 20ού αιώνα. Για να το παρουσιάσω, έχω προσκαλέσει τους Back Pages, το ντουέτο Γιάννης - Σοφία Τσέρου. Είναι δύο υπέροχοι τραγουδιστές και μουσικοί, με τους οποίους έκανα το 2018 ένα αφιέρωμα στον Μπομπ Ντίλαν στη μουσική σκηνή «Σφίγγα».
Εγώ στο πρώτο μέρος θα τραγουδήσω κομμάτια που δεν έχω πει στο παρελθόν ή έχω πάνω από 25 χρόνια να τραγουδήσω και στο δεύτερο τραγούδια που απλώς... δεν γίνεται να μην τα πω. Μαζί μου θα είναι ένας τραγουδοποιός που δεν χρειάζεται συστάσεις, ο Βασίλης Καζούλης, και, τέλος, ένας θαυμάσιος ερμηνευτής και τραγουδοποιός, ο Δημήτρης Καρράς, ο οποίος μελοποίησε και πρόσφατα κυκλοφόρησε το δίσκο «Εξακρίβωση» πάνω σε στίχους του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Ποια τραγούδια και ποιες μουσικές εκφράζουν πληρέστερα την «ανήσυχη» εποχή μας;
Ας μην πάμε και πολύ μακριά. Πιστεύω ακράδαντα ότι ακόμη μπορούν επαρκέστατα να το κάνουν αυτό τα τραγούδια του Νικόλα Άσιμου ή αν θέλετε των Rage Αgainst the Machine, των System of a Down ή ίσως η «Μοναξιά του Σχοινοβάτη», κάποια πολιτικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου. Ακόμη κάποια τραγούδια των Active Member, του Αγγελάκα και κάποια σύγχρονα hip hop, όπως αυτά που τραγουδάνε ο ΛΕΞ, o Bέβηλος, oι Social Waste κ.ά.
Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι η βία αφ’ εαυτής δεν ερμηνεύεται. Η "νόμιμη" βία της αστυνομίας εναντίον της "παράνομης" βίας, π.χ. των Εξαρχείων, είναι ένας γόρδιος δεσμός, μια θηλιά στο λαιμό όλων μας.
Μαζί με τον Χάρη γράψατε μία από τις πιο σημαντικές σελίδες στο κεφάλαιο «σύγχρονο ελληνικό τραγούδι». Πώς βλέπεις να συνεχίζεται ο δρόμος αυτός που ανοίξατε στα mid-’80s;
Ο δρόμος αυτός δεν ήταν ποτέ εύκολος. Παρ’ όλα αυτά, κάναμε ό,τι μπορέσαμε και ό,τι μας έλεγαν το μυαλό και η καρδιά μας. Όσοι μείνανε και τον περπατάνε ακόμη τους εύχομαι κουράγιο και τους συντροφεύω με τις καλύτερες σκέψεις μου. Πρέπει όμως να ξέρουν καλά. Τη δύναμη για να συνεχίσουν θα τη βρουν μόνο μέσα στην ψυχή τους. Εκεί είναι κρυμμένη η απόφαση και μας περιμένει αμίλητη και μοναχική.
Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κοινωνία μας;
Έβλεπα προχθές στην τηλεόραση μια ανασκόπηση γεγονότων των τελευταίων μηνών. Εκεί λοιπόν, όπως έτρεχε ο φακός, ενώ σε κάποιο τοίχο έγραφε «Βία στη βία της εξουσίας», λίγα μέτρα πιο πέρα οι αστυνομικοί ξεβράκωναν ένα διαδηλωτή. Τα είδαμε όλοι αυτά, σχεδόν ζωντανά, στην οθόνη... Λίγες ημέρες μετά μπουκάρανε στο σπίτι ενός μεσήλικου ανθρώπου και τον ξυλοκόπησαν ανηλεώς.
Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι η βία αφ’ εαυτής δεν ερμηνεύεται. Η «νόμιμη» βία της αστυνομίας εναντίον της «παράνομης» βίας, π.χ. των Εξαρχείων, είναι ένας γόρδιος δεσμός, μια θηλιά στο λαιμό όλων μας. Δυστυχώς, εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε σε καταστάσεις Χονγκ Κονγκ. Τι γίνεται λοιπόν τότε; Ποιος θα φταίει; Η κότα ή το αβγό; Ένα είναι σίγουρο. Η βία γεννάει βία, και αυτό αφορά όλους μας.
Ήρωες των τραγουδιών σας, όπως η Ρίτα και ο Φάνης, πώς βιώνουν σήμερα τη δική σας διαπίστωση ότι «τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά»;
Σίγουρα θα είναι εξηνταφεύγα και θα βλέπουν με θλίψη αυτό που ήρθε σιγά σιγά κι επικράτησε ύπουλα. Μιλάω για την πολτοποίηση της παγκοσμιοποίησης και τη μετατροπή των ανθρώπων σε κωδικούς. Αυτοί δε που κινούν τα νήματα χασκογελάνε και σίγουρα θα σκέφτονται: «Άσ’ τους, όπου να ’ναι οι ηλικιωμένοι θα φύγουν, οι σαραντάρηδες θα κουραστούν και θα τα παρατήσουν, οι πιτσιρικάδες δεν θα έχουν τίποτα να θυμηθούν και δεν θα ξέρουν τίποτα». Υπέροχα. Θαυμάσιες εποχές για μπίζνες.
Πόσο πιθανή είναι μια επιστροφή στο γνωστό, ιστορικό σχήμα «Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας»;
Όσο υπάρχουμε και είμαστε ζωντανοί όλα είναι πιθανά. Για όλους δεν ισχύει αυτό;
