Tρία λαμπερά κεντρικά ονόματα στη μαρκίζα σερβίρουν τρεις εντελώς διαφορετικές προτάσεις στα καυτά venues της Αθήνας, που καθορίζουν φέτος την έννοια του live clubbing, γεμίζοντας τα stands, τους καναπέδες και τα μπαλκόνια με νεαρόκοσμο παραδομένο σε χορευτική ευδαιμονία. Όμως, όσο διαφορετικοί κι αν είναι οι τρόποι με τους οποίους προσεγγίζουν την πιο νεανική μορφή νυχτερινής εξόδου της σημερινής Αθήνας, υπάρχει κάτι βασικό που τα συνδέει.
Και οι τρεις πρωταγωνιστές (Γιώργος Σαμπάνης στο «Acro», Onirama στο «4711», Mέλιsses στο «Box Athens») πλαισιώνονται από υποστηρικτικά teams υψηλών επιδόσεων, που αποδεικνύουν στην πράξη ακριβώς ποιος (πρέπει να) είναι ο ρόλος των εισαγωγικών σχημάτων: όχι απλώς να ροκανίσουν το χρόνο μέχρι να γεμίσουν τα τραπέζια του μαγαζιού, αλλά να μετατρέψουν αυτήν την αμηχανία των αφίξεων σε ένα πάρτι από μόνο του, πιάνοντας το mood του κοινού ήδη από την πόρτα και ανεβάζοντάς το στο κόκκινο. Και αυτό σε μια εποχή που μεγάλες σκηνές της πόλης επιμένουν να ακολουθούν παρωχημένες τακτικές «ακούρδιστων» μικροφώνων για τους μαχητές πρώτης γραμμής δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα, ούτε για τα μαγαζιά ούτε (κυρίως) για το team τους.
Ροκ γκάζια στο «4711»
Χρόνια ροκάρουν τη νυχτερινή Αθήνα, φέτος όμως οι Onirama μοιάζει να βρήκαν το stage που τους ταιριάζει γάντι. Μαγαζί που αισθάνεσαι ότι κάποιος επένδυσε σε σκέψη και γούστο για να το διακοσμήσει, το rock-glamorous «4711», το οποίο φέτος γιορτάζει τα 10 του χρόνια, έχει μετατρέψει το πρώην venue της «Αυτοκίνησης» σε ένα πραγματικό wonder place.
Το selfie stand στην είσοδο κάμπτει τις αναστολές και του πιο μπλαζέ επισκέπτη, διάσπαρτα στοιχεία όπως η φιλική πολική αρκούδα που παρακολουθεί εκστασιασμένη τη σκηνή (και πώς να μην το κάνει όταν περνούν από πάνω της παρουσίες σαν την Courtney Parker και τη Μαρία Κορέλλι), τα vintage καναπεδάκια με νεκροκεφαλές από καθρεφτάκια στα τραπεζάκια ή οι πολυθρόνες τύπου σινεμά δίνουν χαρακτήρα στη θεατράλε ατμοσφαιρικότητα του χώρου.
Ο Θοδωρής Μαραντίνης είναι, βέβαια, το βασικό ατού της παράστασης. Φορμαρισμένος και προικισμένος με μεταδοτικότητα που κάνει ακόμη και τα αμάξια στο πάρκινγκ να κουνιούνται στους ρυθμούς του, ηγείται μιας μπάντας που έγινε γνωστή για τον ακομπλεξάριστο τρόπο με τον οποίο μιξάρει στις νότες της τους ήχους της ποπ κουλτούρας, ενώ κάνει ταξίδια στις πιο οικείες μουσικές περιόδους των νιάτων μας για να συνθέσει το ρεπερτόριό της.
Αυτό που σερβίρουν φέτος οι Onirama είναι ένα νοσταλγικό trip που μπορεί να μη διεκδικεί δάφνες τόλμης και πρωτοτυπίας, χτυπάει όμως κέντρο στα χορευτικά μας ρεφλέξ, κάνοντας πόδια, γοφούς και χέρια να συντονίζονται σχεδόν από μόνα τους σε ρυθμούς ελληνικών megahits των ’70s-’90s, με Σάκη Ρουβά, Γιώργο Μαζωνάκη, ακόμη και Γιάννη Πάριο στις ρούμπες του να γεμίζουν τα κενά ανάμεσα στα σουξέ της μπάντας.
Η «Σταρ του σινεμά» του Νίκου Ζιώγαλα και τα «Καλοκαιρινά ραντεβού» από τις Δυτικές Συνοικίες μάς κάνουν να νιώθουμε σαν να μπήκαμε σε χρονομηχανή και να βρεθήκαμε ξαφνικά σε πάρτι πρωτοετών all over again, χωροχρονική σκουληκότρυπα που αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όταν στη σκηνή εμφανίζεται ο αγέραστος Κώστας Χαριτοδιπλωμένος. Ήδη στα δεύτερα -ήντα του πια, θα μπορούσε να κοντράρει εύκολα τον Ρουβά στο rock ’n’ roll λίκνισμα μέσης, ενώ εκτός από το δικό του αναλλοίωτο ύμνο «Lost in the night» (τραγούδι του 1984, αν έχει το θεό του), που κρατά κεντρική θέση στην guest εμφάνισή του, o Χαριτοδιπλωμένος κάνει και μια αναδρομή στη συνεργασία του με τη Μαντώ («Στοιχηματίζω», «Ορκίσου» κ.λπ.) με την πολύτιμη βοήθεια της Μαρίας Κορέλλι.
Μετά τη συνύπαρξη νέας και παλιάς φρουράς επί σκηνής με τα ντουέτα Μαραντίνη - Χαριτοδιπλωμένου, τη σκυτάλη παίρνει ο Γιώργος Τσαλίκης (Σε! Σε! Σε!) σε δαιμονισμένη φόρμα, με λαϊκό mix δικών του και δανεικών σουξέ να οδηγούν τον λαό του σε ξεφάντωμα ολκής.
Λαϊκά γυρίσματα στο «Acro»
«Ο Γιώργος θα βγει γύρω στη μία», μας λένε στην είσοδο του μαγαζιού και αυτή η οικειότητα του μικρού ονόματος είναι ταιριαστή με τη σεμνότητα που αποπνέει ο Σαμπάνης στη σκηνή του «Acro». Είναι χάρη σε αυτήν, άλλωστε, που καταφέρνει να γειώσει και όλο αυτό το γκράντε πράγμα με τα aerial χορευτικά, την κοστουμάτη capoeira και τα σκηνικά που ανεβοκατεβαίνουν από την οροφή για να τον υποδεχτούν στην πίστα· στοιχεία που σε άλλη περίπτωση θα φάνταζαν παράταιρα με τη ζεστή, παρεΐστικη ατμόσφαιρα που θέλει να απλώσει ο πρωταγωνιστής σε αυτό το μινιμαλιστικό, μοντέρνο loft πάνω από την Ιερά Οδό.
Βετεράνος του είδους και με ρεπερτόριο που διατρέχει όλο το φάσμα από το ποπ στο λαϊκό και πάλι πίσω, ο Γιώργος ανεβαίνει πράγματι γύρω στη μία, βρίσκοντας το κοινό έτοιμο για απογείωση χάρη στα ροκ γκάζια που έχουν πατήσει επί σκηνής η Ματίνα Ζάρα και η Antonella αλλά και τις rnb, rap και alt rock θερμοκρασίες που έχει ανεβάσει ο Στέφανος Τριανταφύλλης (των My Excuse, για όποιον θυμάται), με ένα εκστατικό εισαγωγικό πρόγραμμα που πιάνει από Coolio μέχρι Justin Timberlake και από Red Hot Chili Peppers μέχρι Blur.
Το ’90s feeling του πρώτου μέρους (που μάλλον βρίσκεται εκεί για να αγκαλιάσει τους λίγους 35+, που ξεχωρίζουν από τον ηλικιακό μέσο όρο), ο Σαμπάνης το φέρνει στο σήμερα με μια αλληλουχία δυναμικών hits στο δικό του πρόγραμμα (τα «Λόγια που καίνε» ενώνουν με πάθος όλο το μαγαζί).
Αξιοσημείωτος όμως εδώ είναι και ο after χαρακτήρας της κατάστασης: γύρω στις 3 τα ξημερώματα ο χώρος γεμίζει ξαφνικά σαν να έφτασε λεωφορείο και ο μέσος όρος ηλικίας ανεβαίνει τόσο προς τιμήν του Κώστα Μπίγαλη, που μοιράζει ανατριχίλες από τη σκηνή («Του Αιγαίου τα μπλουζ» σε κάνουν να απορείς πώς πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια και το «Μου λείπεις» σε πείθει ότι δεν περάσανε ποτέ), όσο και για χάρη της δεύτερης, καθαρά λαϊκόρυθμης πια εμφάνισης του Σαμπάνη, που κάνει τις μεσούλες να αρχίζουν δοκιμές ελαστικότητας, γεμίζοντας σιγά σιγά τα τραπέζια με τακούνια φλογισμένα και τον ουρανό με χέρια σηκωμένα.
Χορευτικά beats στο «Box Athens»
Σημείο αναφοράς στο νεανικό σκηνικό της πόλης, το φουτουριστικό «Box Athens» παραμένει το venue όπου θα χαζέψεις μερικές από τις πιο όμορφες φάτσες της Αθήνας, όχι μόνο να μπλοκάρουν το διαστημικό τούνελ που οδηγεί από την Πειραιώς στο –όνομα και πράγμα– κλαμπίστικο κουτί του κυρίως χώρου αλλά και να παρασύρονται από τη φρεσκάδα και τα γκάζια που αποτελούν το καύσιμο της μπάντας των Χρήστου Μάστορα, Κώστα Μαυρογένη, Θάνου Λάιτσα και Σπύρου Κουδούνη διαχρονικά.
Οι Μέλιsses, ποντάροντας στη συναυλιακή ένταση και με την ενέργεια των beats ως βασικού ηχητικού οδηγού, μιξάρουν ποπ με rnb και dance με rock ’n’ roll ήχους, σε ένα πρόγραμμα στο οποίο, εντελώς φυσικά και ανεπιτήδευτα, η Britney Spears συναντά τον Σάκη Ρουβά, ο Αντώνης Ρέμος στέκεται απέναντι στον Jerry Lee Lewis και η Κατερίνα Στανίση μετριέται στους ρυθμούς του Γιώργου Σαμπάνη. Τεράστια video-projections, θεατράλε κοστούμια, στιλιζαρισμένα χορευτικά κι εντυπωσιακά lightshows συνθέτουν το κάδρο ενός από τα πιο Insta-friendly θεάματα της Αθήνας για άλλη μία σεζόν.
Το pop show της Τάμτας δίνει τη δική του πινελιά ναΐφ δυναμισμού στο σύνολο, ο DJ Young δοκιμάζει τα μπάσα του ηχοσυστήματος με τον παχύ και γεμάτο urban ήχο του, ενώ τόσο η Λίλα Τριάντη όσο και η Χριστίνα Μηλιού φροντίζουν να κρατούν ψηλά τη θερμοκρασία της βραδιάς με τα δικά τους σόου.
Παρά την ένταση και την ορμή της πολυσυλλεκτικής live clubbing εμπειρίας που προσφέρουν οι Μέλιsses και η ομάδα τους, όμως, είναι κομμάτια όπως το «Στην καρδιά» (viral hit ως ντουέτο του Μάστορα με τον Θέμη Αδαμαντίδη στα περασμένα Mad Awards) και το «Κύμα», που χαρίζουν μερικές από τις πιο φορτισμένες, ατμοσφαιρικές στιγμές του σόου, το οποίο έχει αποκτήσει θαμώνες φανατικούς – και όχι άδικα.
