Update: Η πρεμιέρα του Άλσους μετακινείται για την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου, με τους «Καινούργιους του μήνα» που αυτήν τη φορά είναι η Βιολέτα Ίκαρη, η Κατερίνα Ντούσκα και η Κατερίνα Πολέμη. Παρουσιάζει και συνάδει επί σκηνής ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Οι κιτρινόμαυρες ταμπέλες από το δρόμο της Ευελπίδων μαρτυρούσαν την είδηση. «Θέατρο Άλσος». Το ιστορικό αναψυκτήριο Άλσος του Γιώργου Οικονομίδη στο Πεδίον του Άρεως, που είχε γράψει ένδοξη εποχή στη διασκέδαση των δεκαετιών μετά το ’50 ανεβάζοντας στο πάλκο του μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής και του θεάτρου (Σοφία Βέμπο, Γιάννης Βογιατζής, Νίκος Γούναρης κα), χτυπάει ξανά την πόρτα των Αθηναίων, με νέα πρόσωπα στο προσκήνιο αλλά παρόμοια φιλοσοφία. Όπως είχε ανακοινωθεί, ο Διονύσης Σαββόπουλος μπαίνει στην καλλιτεχνική πλώρη και το κτίριο που για τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια έχει περάσει στον Ηλία Μαροσούλη επαναφέρει μία ξεχωριστή πινέζα στο χάρτη της πόλης.
Με αυτές τις λίγες πληροφορίες κατά νου, βρεθήκαμε γαντζωμένοι στα καθίσματα της συνέντευξης Τύπου την περασμένη Τρίτη στον ίδιο φυσικά γνώριμο (πλην ανακαινισμένο) τόπο –στο κυκλικό κτίριο μέσα στο πάρκο προς την οδό Μαυροματαίων–, με την ημικύκλια τζαμαρία να αποτυπώνει το φθινοπωρινό αθηναϊκό τοπίο πίσω από τη σκηνή, περιμένοντας τις πρώτες ανακοινώσεις από τους ιθύνοντες και τους αυτουργούς του εγχειρήματος που ξεκινά στις 29 του μηνός.
«Ξανανοίγουμε το Άλσος για τρεις λόγους», προλόγισε ο Διονύσης Σαββόπουλος. «Πρώτον γιατί είναι αγαπημένο σημείο· είναι ένας χώρος τον οποίον αγαπήσαμε και αγαπάμε. Δεύτερον γιατί νιώθουμε ότι υπάρχει η ανάγκη να δημιουργηθεί ξανά ένας χώρος ψυχαγωγίας στο κέντρο της πόλης. Και τρίτον –ως πιο φιλόδοξο στόχο– θα θέλαμε να δούμε το άνοιγμα του Άλσους συμβολικά σαν μία προσπάθεια να ζωντανέψει πάλι το κέντρο της Αθήνας.» Εμπνευστής και μαέστρος στο νέο Θέατρο Άλσος, ο Σαββόπουλος μίλησε για ένα «κέντρο διέλευσης καλλιτεχνών» –δηλαδή «καμιά ντουζίνα που θα αλλάζει κάθε μήνα», όπως έγραφε η αφίσα που σχεδίασε ο Αλέξης Κυριτσόπουλος– που θα λειτουργεί καθημερινά από το πρωί, με καφέ και σνακ στο εσωτερικό αναψυκτήριο μέχρι να ξεκινήσουν τα προγράμματα.
Το Θέατρο Άλσος στρώνει ξανά τραπεζάκια μπροστά από μια μικρή καλλιτεχνική σκηνή διέλευσης ζωντανών μουσικών και θεατρικών θεαμάτων, αναβιώνοντας καλτ αναφορές από προηγούμενες δεκαετίες με ένα σύγχρονο πρόσημο.
Με παλιούς συνεργάτες, όπως τον ζωγράφο Αλέξη Κυριτσόπουλο ή τον μουσικό Γιώτη Κιουρτσόγλου, αλλά και νέους στο πλευρό του, ο μεγάλος τραγουδοποιός αναλαμβάνει άτυπα το ρόλο ενός σύγχρονου κομφερασιέ σε ένα πολυσυλλεκτικό, παρεΐστικο καλλιτεχνικό πρόγραμμα πολλών ταχυτήτων – από βραδιές ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, σαββατοκύριακα με το Σαββόπουλο («Τα Τραγούδια των Άλλων» κάνουν την αρχή) και ενδιαφέροντα θεατρικά αναλόγια μέχρι stand up παραστάσεις, θέατρο σκιών και αναπάντεχα, jour fixe προγράμματα φιλοξενούμενων καλλιτεχνών.
«Έχω την σιγουριά πως αυτό το εγχείρημα ήρθε στη σωστή στιγμή για να ξεμπλοκάρει την πολύ αγαπημένη ιστορία που λέγεται ελληνικό τραγούδι», σχολίασε με τη σειρά της η Λίνα Νικολακοπούλου, που έχει αναλάβει το πρόγραμμα της Παρασκευής· ένα πρόγραμμα για το λαϊκό τραγούδι συγκεκριμένα, όπου μεγάλα ονόματα του χώρου θα φιλοξενούνται κάθε μήνα (η Νένα Μεντή είναι από τα πρώτα ονόματα) και θα συμπράττουν μαζί με φρέσκους μουσικούς της νέας γενιάς σε μία δημιουργική σκυταλοδρομία. «Το λαϊκό τραγούδι για εμένα είναι μια πατρίδα, υπάρχει βιωματική σχέση», συμπλήρωσε, «το άκουσμα που έχω στα αυτιά μου από τα τζουκμπόξ, τα καφενεία και τα έργα συμβολίζει την εποχή της όρεξης – όπως έγραφε και ο Βασίλης Καραποστόλης. Θέλω, λοιπόν, να δημιουργηθεί ξανά αυτό το συλλογικό αίσθημα, να έχουμε τη δυνατότητα και τη χαρά να τραγουδάμε όλοι μαζί.»
Με κοινό άξονα την άμεση επικοινωνία ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό, όλο το πρόγραμμα ξυπνά αβίαστα μνήμες από το παρελθόν. Σαν μια «διακτινισμένη μπουάτ» –όπως πολύ εύστοχα παρομοιάστηκε στη συνέντευξη Τύπου–, το Θέατρο Άλσος στρώνει ξανά τραπεζάκια μπροστά από μια μικρή καλλιτεχνική σκηνή διέλευσης ζωντανών μουσικών και θεατρικών θεαμάτων, αναβιώνοντας καλτ αναφορές από προηγούμενες δεκαετίες με ένα σύγχρονο πρόσημο. «Θέλουμε να ξαναβρούμε ένα εσωτερικό κήπο ψυχικής ανάτασης, σύμπραξης και επικοινωνίας», είπε στη συνέχεια ο σκηνογράφος/ ενδυματολόγος Μανόλης Παντελιδάκης, που ανέλαβε να μετατρέψει την κεντρική αίθουσα σε ένα συμβολικό θερμοκήπιο, με πράσινος τοίχους και πλούσιες περικοκλάδες.
«Ως πιο φιλόδοξο στόχο, θα θέλαμε να δούμε το άνοιγμα του Άλσους συμβολικά σαν μία προσπάθεια να ζωντανέψει πάλι το κέντρο της Αθήνας»
Ένα από τα πρώτα ραντεβού που κέντρισαν το ενδιαφέρον είναι το θεατρικό δρώμενο σε σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη και μουσική του Αγγέλου Τριανταφύλλου, όπου βασιζόμενοι σε αφηγήσεις της Σαπφώς Νοταρά πάνω σε διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ο Νίκος Καραθάνος και ο Διονύσης Σαββόπουλος θα ενσαρκώσουν ένα οπτικό αναλόγιο, μία παράσταση δηλαδή συνειρμικά δραματοποιημένου κειμένου. Το σημαντικότερο, δε, είναι πως το πρόγραμμα παραμένει on progress, πρόκειται δηλαδή να διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια που προχωρούν οι βραδιές, αφήνοντας χώρο σε πρωτοεμφανιζόμενα ταλέντα.
Με άλλα λόγια, η πολυφωνική σύμπραξη επί σκηνής σε σύγχρονη βερσιόν που γνωρίσαμε ως μοντέλο με την Ταράτσα του Φοίβου αποκτά τώρα καθημερινή συνέπεια και σαββοπουλικό ύφος, σε ένα από τα πιο φορτισμένα σημεία του κέντρου. Φιλοδοξώντας να αναπτυχθεί σε ολοήμερο στέκι των Αθηναίων, το νέο Θέατρο Άλσος πέρα από ευκαιρίες ξεφαντώματος φέρνει και την αλλαγή (ή επαναφορά;) χρήσης σε ένα κομμάτι από το πολύπαθο Πεδίον του Άρεως – γεγονός που πρόκειται να αναλύσουμε εκτενώς σε επόμενο ρεπορτάζ.
