Ένας από τους πιο ανατρεπτικούς κωμικούς και σίγουρα ο πιο σατιρικός και αιχμηρός πολιτικά στην ελληνική σκηνή, ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης επιστρέφει για να στοιχειώσει τις νύχτες της Αθήνας, με μια «Καθαρή Εξόδιο» τελετουργία. Από το Σάββατο 3 Νοεμβρίου και για τέσσερα μόνο Σάββατα στο «Κρεμλίνο», με την καούκα του τσολιά στο κεφάλι και χωρίς τσιρότο στο στόμα, θα σερβίρει τα κακώς κείμενα σε ένα επιθεωρησιακό, αθυρόστομο κείμενο, θα προβάλει βίντεο με πολιτικούς μεσσίες και πολιτικές δυσφημίσεις με πρωταγωνιστή τον Μπαλούρδο, και θα τραγουδήσει παλιές μουσικές με επικαιροποιημένους στίχους, μετρώντας τις σφιχτές υψωμένες γροθιές που θα σηκωθούν ή για να τον επευφημήσουν, ή για να τον… συνετίσουν.
Μαζί του, σε ένα «κάθε βράδυ με άλλη» πρόγραμμα λαμπερών guests, θα εμφανιστούν η Νατάσσα Μποφίλιου (3/11), η Πέννυ Μπαλτατζή (10/11), η Αφροδίτη Μάνου (17/11) και η Φωτεινή Αθερίδου (24/11), σε μια παράσταση με αστεία σεξιστικά, ομοφοβικά, ξενοφοβικά, μικροβιοφοβικά και κυρίως αστεία για ό,τι βγάζει σπυριά στους θιασώτες του ορθού πολιτικού λόγου. Η έφεσή του σ’ αυτό το τελευταίο, είναι κι ο βασικός λόγος που οι συνεντεύξεις μαζί του είναι από τις πιο απολαυστικές που μπορούν να τύχουν σε έναν δημοσιογράφο. Για τους αναγνώστες δεν δεσμευόμαστε, καταναλώστε υπεύθυνα…
Ραδιόφωνο, τηλεόραση, σκηνή: ποιο απ’ τα τρία ταιριάζει καλύτερα στο σκοπό ενός σατιρικού; Ή, εν πάσει περιπτώση, πού αισθάνεται πιο καρπερός ο Τσολιάς;
Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης: Δεν μπορούν να μπουν στο ίδιο ζύγι, είναι πολύ διαφορετικά μέσα και τα τρία. Η τηλεόραση έχει μεγαλύτερη απόσταση από τον αποδέκτη, αλλά έχει και μεγαλύτερη εμβέλεια και επιρροή. Το ραδιόφωνο έχει μεγάλη αμεσότητα με τον ακροατή, μικρότερη εμβέλεια σε σχέση με την τηλεόραση, αλλά ουσιαστικότερη. Η σκηνή είναι πιο άμεση απ’ όλα τα υπόλοιπα μέσα και έχει πιο ανθρώπινο χαρακτήρα. Ο Τσολιάς θα αισθανθεί πιο «καρπερός» όταν θα νιώσει πως αυτό που έχει να πει περνάει απέναντι. Στη σκηνή είναι αυξημένες κατά πολύ οι πιθανότητες να συμβεί αυτό. Όποιος έρχεται εκεί, έρχεται πολύ συνειδητά. Δεν κάνει ένα ζάπινγκ στις διαθέσιμες σκηνές και καταλήγει σε εμένα, ή μπαίνει μέσα επειδή είδε φως.
Σε αντίθεση με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, όπου κάποιος μπορεί να σας παρακολουθεί από μαζοχισμό για να ζοχαδιάσει, η σκηνή φαντάζει κάπως πιο safe γιατί σε έναν βαθμό προϋποθέτει μια συγκατάθεση, παρ’ όλα αυτά όμως, ενέχει και μια έκθεση σαφώς πιο άμεση. Σε τι βαθμό, λοιπόν, σας κομπλάρει και σε τι βαθμό σας χαλαρώνει αυτό το μέσο;
ΑΜ: Η έκθεση είναι δεδομένη εφόσον παρουσιάζεις κάτι που έχεις δημιουργήσει από το μέσα σου. Η άμεση τριβή με το κοινό ανέκαθεν με χαλάρωνε. Μεγαλύτερη κόμπλα πάντως δημιουργούν τρεις κάμερες που στέκονται απέναντι σου και πρέπει να απευθυνθείς σε ολόκληρη τη χώρα, τον πλανήτη ή το ηλιακό σύστημα.
ΑΜ: Δεν ξέρω τι τύχη θα είχε μια εκπομπή ήπιας σάτιρας, ενδεχομένως να χρησίμευε σε ένα κανάλι σαν ξεκάρφωμα και σαν πρόφαση πλουραλισμού. Ξέρω ότι η «Ελληνοφρένεια», που μόνο ήπια δεν ήταν, αλλά καθαρόαιμη εκπομπή πολιτικής σάτιρας, δεν χωράει σε αυτό το τηλεοπτικό τοπίο. Και καλώς δεν χωράει. Τώρα, όσο για το κόψιμο της εκπομπής… η ωμή λογοκρισία που υποστήκαμε, μόνο έκπληξη δεν ήταν.
Οι διάφοροι τσαρλατάνοι που για ένα διάστημα (ευτυχώς μικρό) υπήρξαν μια μαύρη, αντιαισθητική και χαμηλού επιπέδου παρένθεση στην διοίκηση του καναλιού και που είχαν ισχυρές πολιτικές δεσμεύσεις και πιέσεις, και που τώρα τους πέταξαν σαν τρύπια καπότα στον κάλαθο των αχρήστων, όπου και ανήκαν, δεν θα μπορούσαν επ’ ουδενί να αντέξουν στο πρόγραμμα τους μια εκπομπή σαν την «Ελληνοφρένεια». Γι’ αυτό και από καιρό προσπαθούσαν με διάφορες μεθοδεύσεις να την κλαδέψουν. Οπότε μόνο έκπληξη δεν ήταν. Ήταν φυσικό επόμενο.
Μετά το κόψιμο της εκπομπής, είπατε ότι δεχτήκατε προτάσεις από δύο κανάλια - να υποθέσουμε ότι μία απ’ αυτές ίσως και να ευοδωθεί;
ΑΜ: Όχι, δεν θα ευοδωθεί καμία από τις δυο προτάσεις. Στο άμεσο μέλλον έχουμε αποφασίσει να απέχουμε από την τηλεόραση, αν αυτό ρωτάτε. Ευχαριστήσαμε πολύ τους ανθρώπους που μας προσέγγισαν, αλλά σε αυτή την φάση προτιμήσαμε την απουσία. Για να ξανακάνουμε τηλεόραση θα πρέπει κάποιος να μας παρέχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων και λόγου. Τέτοια πρόταση μέχρι στιγμής, δεν έχει έρθει.
Από την πρόσφατη πολιτική ιστορία (απ’ την αποχώρηση Καραμανλή κι εδώθε, ας πούμε), ποια θεωρείτε πιο έξυπνη φάρσα της μοίρας στους άμοιρους Έλληνες – αυτήν δηλαδή που θα πρέπει να διδάσκεται στην ανθρωπότητα σε 40 χρόνια, αν υποθέσουμε ότι η διδασκαλία δεν θα θεωρείται παρωχημένη σε 40 χρόνια;
ΑΜ: Αυτήν που έκανε ο Τσίπρας στους ρομαντικούς αριστερούς που τον ψήφισαν. Που ψήφισαν Τσίπρα και βγήκε ο Καμμένος. Που τους έκανε να ελπίσουν πως έρχεται η αριστερά στα πράγματα, αλλά τελικά τις αποφάσεις τις παίρνει η ακροδεξιά. Τρομερός φαρσέρ. Η επόμενη φάρσα που περιμένουμε με μεγάλη προσμονή είναι σε μορφή ανεκδότου: Ο Μητσοτάκης Πρωθυπουργός.
Εκτός απ’ τον Τσολιά και τον Μπαλούρδο, που κυκλοφορούν πια και στο συλλογικό μας υποσυνείδητο, υπάρχουν άλλοι χαρακτήρες που κόβουν βόλτες στο μυαλό του Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη; Και πόσο κοντά είναι στο να δραπετεύσουν κι αυτοί;
ΑΜ: Όσο κοντά είναι και η καθαρή έξοδος από τα μνημόνια που ευαγγελίζεται ο Τσίπρας.
