![Για τον Χρήστο Θηβαίο, η Μαρία Παπαγεωργίου είναι μονόδρομος](https://www.athinorama.gr/Content/ImagesDatabase/p/750x422/pad/both/lmnts/articles/2525086/unnamedthivaiosmaria.jpg?quality=81&404=default&v=4)
Πριν από ένα χρόνο, η Μαρία Παπαγεωργίου έκλεινε την κριτική της για ένα live του Χρήστου Θηβαίου ως εξής: «Δεν πίνω μαζί του καφέ και δεν ξέρω τι κάνει στην ιδιωτική του ζωή. Με εμπνέει. Με κάνει να θέλω να γίνω καλύτερη». Ένα χρόνο μετά, οι δυο τους έχουν τραγουδήσει μαζί στο φεστιβάλ Λιπάσματα 2017 και έχουν ετοιμάσει μια μουσική παράσταση για να μοιραστούν τα τραγούδια τους και να δημιουργήσουν «ένα δυσεύρετο αισθητικό και συναισθηματικό περιβάλλον με καθαρό οξυγόνο, που παράγεται από την τέχνη τους και το σεβασμό στον ακροατή» (στο Club του «Σταυρού του Νότου» από την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου). Οι μουσικοί που θα τους συνοδεύσουν είναι οι Μάξιμος Δράκος (πιάνο), Σταύρoς Ρουμελιώτης (Κιθάρες), Καλλίστρατος Δρακόπουλος (τύμπανα) και Άγγελος Παπαδάτος (κοντραμπάσο).
Με αφορμή τη συνεργασία τους, που έχει ήδη ξεκινήσει τον κύκλο της με εμφανίσεις εκτός Αθηνών, οι δύο τραγουδοποιοί μίλησαν ο ένας για τον άλλο. Η Μαρία Παπαγεωργίου αναφέρει: «H συνεργασία μου με τον Xρήστο είναι ένα πέρασμα μέσα στα χρόνια που μεγάλωνα μέχρι να φτάσω εδώ. Στο σήμερα. Είναι το “Ημερολόγιο” που κρατούσα στο λύκειο, μαθαίνοντας τα τραγούδια του, είναι η “Γυναίκα” που βιαζόμουν να γίνω, είναι κάθε “Χαραμάδα πανικού” [σ.σ. από το τραγούδι του Θηβαίου πήρε τον τίτλο του το εξομολογητικό βιβλίο της Παπαγεωργίου για τις κρίσεις πανικού που βιώνει] που πέρασε το σώμα μου μέχρι ο φόβος σιγά-σιγά να γίνει “Αγάπη”. Σε αυτό το σημείο συναντώ τον Χρήστο Θηβαίο, που τόσο θαυμάζω. Μέχρι να με πάει με το σπουδαίο έργο του στο επόμενο “Σιδερένιο νησί” μου». Και ο Χρήστος Θηβαίος λέει: «H Mαρία Παπαγεωργίου είναι μονόδρομος συνεργασίας. Γιατί αν δεν υπάρχει αύριο δεν υπάρχει σήμερα. Τη στιγμή που είμαι ακραιφνώς παρών έχω γίνει ήδη χθες. Με τη Μαρία παίζουμε μουσική γιατί διαφορετικά δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη χαραμάδα του πανικού μας. Αντί να σβήσουμε, ανάβουμε γενέθλια κεριά στο όνομα της εκρηκτικής μας συνάντησης».
Άκουσε δύο τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο του Χρήστου Θηβαίου το «Σιδερένιο νησί», που εμπνέεται από την απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου τον Αύγουστο του 1916:
Άκουσε δυο τραγούδια από το δίσκο «4 Χρόνια Δευτέρα», όπου η Μαρία Παπαγεωργίου συγκέντρωσε υλικό από τα δευτεριάτικα live της στο Club του «Σταυρού» στα οποία τη γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε: